Εξαιτίας του «μεταναστευτικού», στη δημοσιότητα έχουν έρθει πολλά περιστατικά βιασμού, σε όλη την Ευρώπη. Ο Βιασμός ως πράξη μου γεννούσε πάντα πολλά ερωτηματικά. Καταρχάς δεν μπορούσα -κι ακόμη δεν μπορώ- να καταλάβω τον περίπλοκο μηχανισμό και την ψυχολογία του βιασμού και του βιαστή.
Σχολιάζει ο Γιώργος Αναγνωστόπουλος
Έχουμε όλοι ακούσει για διάφορες μορφές βιασμού, από τον βιασμό που έχει σαν βάση την σεξουαλική έλξη και τον βιασμό που έχει το στοιχείο της κυριαρχίας, τον τιμωρητικό βιασμό, τον βιασμό στιλ… χαβαλέ, τον συστηματικό βιασμό σε καιρό πολέμου που έχει ως σκοπό την φυλετική αλλοίωση / εξαφάνιση και φαντάζομαι ότι πρέπει να υπάρχουν τόσες μορφές και είδη βιασμού που αμφιβάλλω αν η ψυχιατρική έχει καταφέρει να τις καταγράψει αναλυτικά όλες.
Μία από τις περιπτώσεις βιασμού που πάντα με εξέπληττε είναι όταν γίνεται από έναν αρσενικό (δεν νομίζω ότι ένας βιαστής δικαιούται να πιστωθεί με τον ορισμό του άντρα) με θύμα μία υπέργηρη γυναίκα. Ο βιασμός τεχνικά προϋποθέτει στύση και το ερώτημα που κυριαρχούσε στο μυαλό μου ήταν πως είναι δυνατόν ένα νέος άνθρωπος να έχει στύση και να βιάσει μία γυναίκα 80 ετών (εκτός και αν πρόκειται περί παθολογικής περίπτωσης γεροντοφιλίας).
Τέτοιες περιπτώσεις είναι αναρίθμητες και η απλούστευση και ο αφορισμός ή η δικαιολογία κυριαρχούν είτε στον Τύπο είτε στην κοινωνία. Επίσης, δεν πρέπει να παραβλέψουμε ότι μόνο ένα πολύ μικρό ποσοστό των βιασμών βλέπει το φως της δημοσιότητας και ότι οι περισσότερες περιπτώσεις είναι βιασμοί μέσα σε οικογενειακό ή φιλικό περιβάλλον, που μένουν μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Στις δε περισσότερες περιπτώσεις, μετά από έναν βιασμό ακολουθεί ένας δεύτερος βιασμός του θύματος από την κοινωνία, π.χ. τα ήθελε και τα έπαθε, έλα μωρέ η «τσούλα» ή η «αδερφάρα» και ούτω καθεξής. Το περίεργο σε αυτό είναι ότι σε αυτού του είδους την κριτική συμμετέχουν και πολλές γυναίκες.
Είναι σαφές, ότι ο βιασμός αφορά και είναι η απαξίωση του άλλου, είναι όμως μόνο αυτό; Δεν φαίνεται να είναι ούτε τόσο απλά ούτε τόσο απλοϊκά τα πράγματα. Πολλά ζευγάρια στην καθημερινή τους σεξουαλική ζωή εισάγουν το στοιχείο της βίας ως μέρους του σεξουαλικού παιχνιδιού, μήπως τελικά το σεξ και η βία είναι αναπόσπαστα;
Πολλές γυναίκες και άντρες ερεθίζονται με ανώδυνα έως επώδυνα – βίαια παιχνίδια στο σεξ, όπως επίσης πολλές γυναίκες και άντρες νιώθουν την ανάγκη του καταναγκασμού κατά την διάρκεια του σεξ. Από την άλλη, είναι γεγονός ότι η σεξουαλική συμπεριφορά των περισσοτέρων ανθρώπων αλλάζει ανάλογα με τον ερωτικό σύντροφο της στιγμής.
Τελικά φαίνεται ότι εκτός από το γεγονός το ίδιο, δηλαδή τον βιασμό, που είναι μία ακραία έκφραση της σεξουαλικότητας, γνωρίζουμε ελάχιστα για τον ανθρώπινο μηχανισμό του σεξ, παρόλο που ενίοτε μας αρέσει να μιλάμε για το θέμα ως αυθεντίες.
Αν λοιπόν αποτυγχάνουμε τις περισσότερες φορές να καταλάβουμε τον μηχανισμό που οδηγεί σε βιασμό π.χ. έναν Έλληνα (που μας συνδέουν τόσα κοινά), πόσο εύκολο είναι να κατανοήσουμε (επομένως και να έχουμε κάνει το πρώτο βήμα στο να αποτρέψουμε) έναν εν δυνάμει βιαστή μετανάστη / πρόσφυγα;
Όταν μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις υπεισέρχονται και άλλα στοιχεία όπως το επίπεδο του σεβασμού που απολαμβάνει – και υπό ποίες προϋποθέσεις – μια γυναίκα σε συγκεκριμένο πολιτισμικό – θρησκευτικό περιβάλλον (π.χ. αυτό των μουσουλμανικών κοινωνιών, λιγότερο ή περισσότερο αυστηρών), το πρόβλημα αν δεν προσεχθεί, μπορεί να εξελιχθεί σε μάστιγα…
defence-point.gr