Η Τουρκία δείχνει ότι οικοδομεί έναν δακτύλιο αστάθειας στην περιφέρειά της και προσπαθεί να αυξήσει περαιτέρω την κυριαρχία της στο Αιγαίο.
Φυσικά, και δεν θα έχανε την αφορμή η Τουρκία να δώσει διέξοδο στα ανυπέρβλητα προβλήματα που αντιμετωπίζει σε όλους τους τομείς. Πράγματι, πλην την εξωτερικής πολιτικής της, όπου το δόγμα του αφελούς Νταβούτογλου (που στην Ελλάδα θεωρήθηκε σπουδαίος, τόσο ώστε ο πρώην πρωθυπουργός κ. Α. Σαμαράς, να τον αποκαλέσει εμφαντικώς «φίλο» του - όμοιος ομοίω αεί πελάζει) που συνοψιζόταν στα «μηδενικά προβλήματα με τους γείτονες» κατέληξε στο «μόνο προβλήματα», και στον πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό, διπλωματικό, αλλά και θρησκευτικό τομέα η Τουρκία βρίσκεται στην χειρότερη θέση που θα μπορούσε κάποιος να προβλέψει προ καιρού.
Εκείνο το οποίο πράττει είναι αυτό που γνωρίζει καλά, και που πάντα επιτυγχάνει. Να μεταφέρει το πρόβλημα στην ισχυρότερη πλευρά της -που είναι και η μοναδική- την εντατικότερη δηλαδή διεκδικητική πολιτική της εις βάρος μας, αντιστάσεως μη ούσης.
Ο στρατηγικός αναλυτής κ. Κωνσταντίνος Γρίβας, γράφει στο Onalert, ότι η Τουρκία δείχνει ότι οικοδομεί έναν δακτύλιο αστάθειας στην περιφέρειά της και μάλλον το πράττει συνειδητά.
Σε περίπτωση που πράγματι συμβαίνει αυτό δεν είναι κάτι που ξεφεύγει από το ευρύτερο πλαίσιο της διαχρονικής τουρκικής γεωστρατηγικής. Παραδοσιακά η Τουρκία «πουλούσε» τον εαυτό της στη δυτική στρατηγική με έναν διπλό ρόλο, ως στήριγμα της Δύσης στην περιοχή αλλά και ως δυνητική πηγή προβλημάτων, την οποία η Δύση οφείλει να «χαϊδεύει» για να την διατηρεί δίπλα της και όχι απέναντι.
Σήμερα, λοιπόν, που από ότι φαίνεται έχει απομονωθεί ακόμη και από τη μέχρι πρότινος φανατικά φιλότουρκη αμερικανική κυβέρνηση, ενδέχεται να δίνει έμφαση στον δεύτερο πυλώνα της γεωπολιτικής της ταυτότητας, αυτόν της επικινδυνότητας. Επιπροσθέτως, η Τουρκία προσπαθεί να αυξήσει περαιτέρω την κυριαρχία της στο Αιγαίο εις βάρος της Ελλάδας.
Αφενός μεν, γιατί αυτό αποτελεί πάγιο και διαρκή στόχο της και έτσι συνεχίζει με αυξανόμενη ένταση την πολιτική σαλαμοποίησης του Αιγαίου, που έχει ξεκινήσει από τα γεγονότα των Ιμίων και μετά, αφετέρου δε γιατί επιδιώκει να ενισχύσει τα διαπραγματευτικά της ατού έναντι της Ε.Ε., μιας και το Αιγαίο χρησιμοποιείται από την Άγκυρα ως δίαυλος προώθησης πληθυσμών από όλη την Ευρασία και την Αφρική προς την Ευρώπη.
Οι πρόσφατες επανειλημμένες παραβιάσεις του εναέριου χώρου της Ελλάδας, πλην της αμφισβήτησης της ελληνικότητας των νησιών, είναι άγνωστο εάν θα φέρουν κάποιο θερμό επεισόδιο. Δεν είναι τυχαίο ότι όλα συμβαίνουν υπό τα όμματα του ΝΑΤΟ, το οποίο -ως είχα γράψει και παλαιότερα- με την υποτιθέμενη ουδετερότητά του και την μη ανάμιξη σ’ αυτό που αποκαλεί «διαφορές δύο συμμάχων», ενώ δεν πρόκειται περί «διαφορών» αλλά περί σαφούς επιθετικότητας του ενός, στην ουσία ενισχύει τις τουρκικές θέσεις.
Πώς απαντά η Ελλάδα; Με έκτακτα αυστηρά διαβήματα και αυστηρά μηνύματα, μάς λέγει ότι απαντά το υπουργείο Εξωτερικών, προς την Τουρκία, σε συνέχεια των απαράδεκτων προκλήσεων και υπερπτήσεων τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών στο Αιγαίο. Η δε αξιωματική αντιπολίτευση εκδηλώνει την ανησυχία της και ελπίζει να ανησυχούν εξίσου και οι πολιτικές ηγεσίες του ΥΕΘΑ και του ΥΠΕΞ, «ώστε να μη μένει σε κανένα επίπεδο αναπάντητη η προκλητική αυτή συμπεριφορά της γείτονος».
Δεν μου αρκεί αυτή η τοποθέτηση της Ν.Δ., που ευελπιστεί να καταστεί σε λίγο κυβέρνηση της χώρας. Πού είναι η συγκεκριμένη πρόταση; Τι συστήνει δηλαδή στην κυβέρνηση να πράξει, πλην αυτού που επί χρόνια έπρατταν ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ., να στέλνουν δηλαδή ανούσια διαβήματα;
Ως γνωστόν, η έναρξη πολεμικών επιχειρήσεων δεν παρατηρείται όταν πέσει η πρώτη σφαίρα, αλλά όπως έγινε ήδη παραδεκτό από τις αρχές ακόμη του 20ού αιώνα, η έναρξη της επίθεσης τοποθετείται στις προπαρασκευαστικές ενέργειες ακόμη. Γι’ αυτό και οι σοβαρές χώρες ενισχύουν την «αποτρεπτική απειλή» έναντι κακόβουλου γείτονα, μάλιστα δε το Ισραήλ τις προπαρασκευαστικές ενέργειες του Ιράκ εναντίον του επικαλέστηκε όταν βομβάρδισε εγκαταστάσεις που θεώρησε πως είναι πυρηνικές.
Μας έχει επιτεθεί επομένως η Τουρκία, ενόπλως, εδώ και πολύ καιρό. Αναρωτιέμαι: Περισσότερη βλάβη μάς προξένησε η Αυστρία και ανακαλέσαμε τον πρέσβη μας, από ό,τι μας προξενεί η Τουρκία, και όχι μόνο τον διατηρούμε, αλλά ο πρωθυπουργός υπηρέτησε πιστά τα σχέδια των Τούρκων, επισκεπτόμενος την Σμύρνη συναγελαζόμενος με τον Νταβούτογλου;
Κι ακόμη περισσότερο. Πέφτουν μυστηριωδώς ελικόπτερά μας. Εμείς δεν έχουμε την τεχνογνωσία για ηλεκτρονικές εμπλοκές; Οι υπηρεσίες μας του Ηλεκτρονικού Εγκλήματος δεν έχουν χάκερς να τους χρησιμοποιήσουν αναλόγως; Η ΕΥΠ μόνον με παρακολουθήσεις τηλεφωνημάτων ασχολείται; Κι ακόμη παραπέρα. Είναι αδύνατη μια συνεργασία με τους Κούρδους;
Δεν είμαι ειδικός για να προτείνω συγκεκριμένες λύσεις, άλλωστε δεν είναι αυτή η πρόθεσή μου. Απλώς, ενδεικτικά παραθέτω σκέψεις της κοινής λογικής. Σίγουρα οι ειδικοί πολλά έχουν να προτείνουν, ώστε να υπάρξει ουσιαστική απάντηση και όχι προσχηματική. Αναρωτιέμαι πάλι: υπάρχει η βούληση, ή «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του», όπως πιστεύει ο πυρήνας του ΣΥΡΙΖΑ;
voria.gr