Μακάρι η Ελλάδα να είχε την ωριμότητα να συνειδητοποιήσει τη φύση του προβλήματος και να μην περίμενε από οποιονδήποτε δανειστή να της υπαγορεύσει Μνημόνια… να ψήφιζε το δικό της «Μνημόνιο» και αν το εφάρμοζε με συνοπτικές διαδικασίες…
Του ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Να μη λαΐκιζαν όλοι και να συμφωνούσαν στην ανάγκη μείωσης των δαπανών, όχι την επιβάρυνση των πάντων με δυσβάσταχτους φίρους, διατηρώντας τον απολύτως απαραίτητο δημόσιο τομέα και να πήγαινε στας Ευρώπας, ζητώντας από τους εταίρους να στηρίξουν τη μετάβαση της ελληνικής οικονομίας, με την υποστήριξη όσων θα έμεναν άνεργοι, τόσο οικονομικά όσο και με προγράμματα να βρουν πάλι δουλειά.
Διότι εάν έπεφτε το ασφαλιστικό και εργατικό κόστος, θα υπήρχαν εταιρίες που θα επένδυαν στη χώρα και θα απολάμβαναν ενός ειδικού καθεστώτος για να απορροφήσουν σε ποσοστό π.χ. 50% τους απολυμένους από τον δημόσιο τομέα. Και άλλα πολλά… αν ήμασταν σοβαροί… αλλά ΔΕΝ είμαστε…
Εδώ δεν έχουμε καταφέρει να καταλάβουμε, ότι το χρέος δεν μας ζητά ποτέ να το πληρώσουμε. Να το εξυπηρετούμε μας ζητούν. Και το κόστος εξυπηρέτησης κυμαίνεται αναλόγως των επιδόσεων της οικονομίας, αφού τον «νοικοκύρη» το παρακαλάνε να τον δανείσουν, ακόμα και με ελάχιστο επιτόκιο, ενώ τον «άσωτο» τον δανείζουν για να πάρουν πολλά και μαζεμένα, αφού το ρίσκο είναι πολύ μεγάλο.
Άρα, έστω λίγο απλουστευτικά, θα ήταν καλύτερο να χρωστούσαμε μισό τρισεκατομμύριο ευρώ του οποίου η εξυπηρέτηση θα μας κόστιζε ετησίως 5 δισεκατομμύρια ευρώ, παρά να χρωστάμε 350 δισεκατομμύρια ευρώ και να μας κοστίζει 10… αυθαίρετα είναι τα νούμερα, αλλά κάπως έτσι λειτουργεί, όσο κι αν πολλούς τους ξενίζει.
Το χρέος δε αυτό «τρώγεται» από την ανάπτυξη, αφού συνιστά ολοένα και μικρότερο ποσοστό επί του ΑΕΠ και από τον πληθωρισμό. Άρα, ιδού γιατί ανάπτυξη, ανάπτυξη και πάλι ανάπτυξη, όσο κι αν πριν έρθουν στην εξουσία οι κυβερνώντες πάθαιναν… αναφυλαξία, ιδού όμως και το κόστος που υφιστάμεθα, από το «κόλλημα» των Γερμανών μην τους ξεφύγει ο πληθωρισμός, μια εμμονή τόσο καταστροφική όταν υπάρχουν τόσες χώρες υπερχρεωμένες στην Ευρωζώνη.
Διότι η Ελλάδα είναι το μικρότερο από τα προβλήματά της και αυτό το ξέρουν όλοι… Είναι προφανές, ότι εάν ήμασταν σοβαροί, τα πράγματα θα ήταν πολύ καλύτερα. Ας προσέχαμε. Ας βάλουμε έστω μυαλό από εδώ και πέρα.