Υπογράφουμε τη συμφωνία στις 20
Φεβρουαρίου του 2015, για να μην κλείσουν οι τράπεζες. Στη συνέχεια δεν
την τηρούμε, διαπραγματευόμαστε τα ήδη υπογραφέντα, αρνούμαστε τη
διεξαγωγή της αξιολόγησης, κλείνουν οι τράπεζες, ψηφίζουμε εναντίον των
μνημονίων, φτάνουμε στα όρια της χρεοκοπίας και τελικά υπογράφουμε με
πολύ χειρότερους όρους το τρίτο μνημόνιο – υποχρεώνοντας τα άλλα κόμματα, καθώς επίσης τους Πολίτες να το εγκρίνουν, με την πλάτη στον τοίχο (=έξοδος από την Ευρωζώνη και ανεξέλεγκτη χρεοκοπία).
Εκείνη την εποχή, αυτό που κρυβόταν πίσω από τις παταγώδεις αποτυχίες της κυβέρνησης ήταν το παράλληλο νόμισμα
– το οποίο τελικά δεν τόλμησε να δρομολογήσει ο πρωθυπουργός,
θυσιάζοντας άδικα τον υπουργό οικονομικών του που προφανώς δεν σχεδίαζε
μόνος του το ηλεκτρονικό τραπεζικό σύστημα.
Περαιτέρω, δεν τηρούμε όλους τους όρους του τρίτου μνημονίου, ξεπουλάμε τις τράπεζες, τα αεροδρόμια και τον ΟΛΠ, δεν κλείνει η αξιολόγηση, διαπραγματευόμαστε
ξανά τα υπογραφέντα, προσπαθούμε να διώξουμε το ΔΝΤ, δημοσιοποιούμε τις
υποκλοπές, αρνούμαστε μέτρα ύψους 5,4 δις € και μας επιβάλλονται επί
πλέον 3,5 δις € μαζί με το ΔΝΤ – όπου λέμε εκ των προτέρων πως δεν θα τα σεβαστούμε, αφού τα αποδεχθήκαμε για τυπικούς λόγους!
Φυσικά δεν εξηγούμε στον ανόητο λαό ότι, τα νέα μέτρα επιβάλλονται από το ΔΝΤ επειδή η ευρωπαϊκή Τρόικα δεν συμφωνεί με την διαγραφή του χρέους
– την οποία το ΔΝΤ θεωρεί απαραίτητη για τη βιωσιμότητα του
προγράμματος, αναγκαζόμενο να αποδεχθεί εναλλακτικά την επί πλέον
επιβάρυνση των Ελλήνων με τα 3,5 δις €. Σε κάθε περίπτωση δεν πρόκειται
να βγουν τα μέτρα, το δημόσιο χρέος δεν είναι βιώσιμο, ούτε το ιδιωτικό, ενώ χωρίς ονομαστική διαγραφή μέρους και των δύο δεν υπάρχει μέλλον.
Την ίδια στιγμή προγραμματίζουμε την
κατάθεση δύο σημαντικών νομοσχεδίων, για τα οποία δεν έχουμε την έγκριση
ούτε του κουαρτέτου, ούτε της κοινωνίας – ενώ παράλληλα παραδεχόμαστε (εννοούμε πάντοτε την κυβέρνηση) ότι, ασκούμε μόνο εν μέρει εξουσία.
Φυσικά ούτε αυτό είναι αληθινό, αφού δεν ασκούμε καθόλου εξουσία, έχοντας χάσει εντελώς την εθνική μας κυριαρχία
– ενώ εκείνο που θα συμβεί, εάν συνεχιστεί η διαπραγμάτευση, θα είναι η
πλήρης καταστροφή της ελληνικής οικονομίας, επειδή η κυβέρνηση έχει
τοποθετήσει όσο περισσότερες βόμβες μπορούσε στα θεμέλια της. Σκόπιμα
μήπως;
Ειδικότερα, όλα αυτά που συμβαίνουν είναι
τόσο παράλογα, ώστε δεν μπορεί να είναι αληθινά – αφού ακόμη και η
ανικανότητα, καθώς επίσης η ανοησία έχουν τα όρια τους, τα οποία έχουν
ξεπεραστεί προ πολλού. Ως εκ τούτου, υποθέτουμε πως κάτι άλλο κρύβεται πίσω από τις συνεχείς αποτυχίες της κυβέρνησης – καθώς επίσης πίσω από τις συνεχώς αυξανόμενες φορολογικές και λοιπές επιβαρύνσεις της ελληνικής κοινωνίας.
Με δεδομένο δε το ότι, αυξάνεται διαρκώς η εχθρότητα απέναντι στο ευρώ, στην Ευρωζώνη και στην ΕΕ,
είναι μάλλον φανερό το τι κρύβεται – αν και δεν πιστεύουμε πως θα
μπορούσε ποτέ να επιβληθεί στην Ελλάδα ένα τέτοιου είδους καθεστώς,
ακόμη και αν υποθέσουμε πως έχει τη δυνατότητα να παραπλανήσει με τόσο
πονηρό τρόπο τους Έλληνες η κυβέρνηση τους.