Είναι πολύ ανησυχητικό ότι, ενώ δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για σωστή λύση του Κυπριακού, η Κυπριακή πλευρά επισπεύδει για λύση.
Πρόσκληση στον Κυπριακό λαό να αποτρέψει το σχέδιο που συζητιέται για την Κύπρο, όπως απέτρεψε και το 2004 το σχέδιο Ανάν, κάνουν εννέα προσωπικότητες από τον ακαδημαϊκό και διπλωματικό χώρο.
Οι Γ. Κασιμάτης. Β. Φίλιας, Π. Νεάρχου, Λ. Αξελός, Π. Ήφαιστος, Λ. Βάσσης, Μ. Ευρυβιάδης, Δ. Αλευρομάγειρος, Θ. Στοφορόπουλος. σε κοινό τους κείμενο κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου ότι είναι παρών ο κίνδυνος, η Τουρκία, αφού πήρε τη μισή σχεδόν Κύπρο, να ετοιμάζεται να πάρει και την άλλη μισή, με φενάκη τη δήθεν «λύση».
Οι αναγνώστες της voria.gr. θα θυμούνται ότι από την πρώτη στιγμή, τον Φεβρουάριο του 2014, όταν ο Ν. Αναστασιάδης υπέγραψε κοινό ανακοινωθέν με τον Έρογλου, ηγούμενο της Τουρκοκυπριακής κοινότητας, εκφράσαμε την απόλυτη αντίθεσή μας, και με σειρά σημειωμάτων έκτοτε υπογραμμίζαμε τα σημεία που οδηγούν στην τουρκοποίηση του νησιού, αν οι πιέσεις των Βρετανών είναι αφόρητα πιεστικές και ο Πρόεδρος της Κύπρου οδηγηθεί σε υπογραφή δήθεν «λύσης».
Τώρα, οι ανωτέρω υπογράψαντες την κοινή επιστολή, με αναλυτικό τρόπο διαπιστώνουν ότι ούτε τα μέχρι τώρα γνωστά αποτελέσματα των διακοινοτικών συνομιλιών, ούτε η τουρκική αδιαλλαξία δικαιολογούν την εκφραζόμενη αισιοδοξία του Κύπριου Προέδρου. Θεωρούν δε, ότι η σκόπιμη καλλιέργεια αισιοδοξίας πρέπει να προκαλεί, αντιθέτως, ανησυχία και κινητοποίηση για την αποτροπή ενός νέου σχεδίου καταστροφικής λύσεως.
Ο επιδιωκόμενος στόχος του παρασκηνίου, που υποκινεί την προπαγάνδα αυτή, είναι η προετοιμασία του εδάφους και η παραπλάνηση της κοινής γνώμης σχετικά με το πραγματικό περιεχόμενο του συζητούμενου σχεδίου λύσεως. Το τελευταίο έχει ως βάση αναφοράς το Σχέδιο Ανάν, που το απέρριψε, με συντριπτική πλειοψηφία 75,6%, ο Κυπριακός λαός, το 2004.
Στην μακροσκελέστατη επιστολή-ανάλυση, σημεία της οποίας θα μεταφέρω, υποστηρίζουν το πασιφανές για όλους πλην του Ν. Αναστσιάδη, ότι εξετάζοντας κάποιος προσεκτικά το κοινό ανακοινωθέν, διαπιστώνει ότι τα προβλεπόμενα δύο «συνιστώντα κράτη», παραπέμπουν σε δύο ισοκυρίαρχα μέρη, σε τυπική συσκευασία ενός. Προφανώς, δεν αντιπροσωπεύουν μια διεθνή προσωπικότητα, μια κυριαρχία και μια ιθαγένεια. Αντιπροσωπεύουν ένα δικέφαλο κράτος, με διπλή κυριαρχία και τριπλή ιθαγένεια.
Η διζωνική κοινοτική ομοσπονδία πάσχει αφετηριακά. Η ισοκυριαρχία συγκαλύπτει επιτηδείως τον ψευδώνυμο χαρακτήρα της ομοσπονδίας, που, στην πραγματικότητα, είναι κατά μείζονα λόγο συνομοσπονδία και μόνο κατά ελάσσονα λόγο ομοσπονδία. Συγκαλύπτει επίσης την κατάλυση της δημοκρατικής αρχής της πλειοψηφίας και την υποδούλωση της Ελληνο-κυπριακής πλειοψηφίας στην Τουρκοκυπριακή μειοψηφία και μέσω αυτής στην Άγκυρα. Η τελευταία ελέγχει τους Τουρκοκυπρίους πολιτικά, στρατιωτικά και δημογραφικά. Οι έποικοι είναι ήδη υπερδιπλάσιοι των Τουρκοκυπρίων.
Ποια πραγματική ανεξαρτησία και κυριαρχία θα είχε ένα τέτοιο πολιτικό μόρφωμα; Καμιά απόφαση δεν θα μπορούσε να λαμβάνεται, χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της Άγκυρας. Η Κύπρος, με την επίφαση μιας δήθεν «λύσεως» του Κυπριακού και «επανενώσεως» της Κύπρου, θα μετατρεπόταν σε προτεκτοράτο και θα περιερχόταν στο σύνολό της στον γεωπολιτικό έλεγχο της Άγκυρας.
Η Τουρκική πλευρά αξιώνει η συμφωνία για τη λύση ν’ αποτελέσει πρωτογενές Ευρωπαϊκό δίκαιο, ώστε να μη συγκρούεται με τις Ευρωπαϊκές αρχές και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο. Με απλά λόγια, να γίνει δηλαδή εξαίρεση των Ελλήνων της Κύπρου από τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις ελευθερίες, που κατοχυρώνει το Ευρωπαϊκό κεκτημένο για όλους τους Ευρωπαίους, ώστε να μη υπονομευθούν οι «αρχές» του εθνικού και θρησκευτικού διαχωρισμού, που συνεπάγεται η διζωνική ομοσπονδία!
Αντί δηλαδή οι Ευρωπαϊκές αρχές και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο ν’ αποτελέσουν το πλαίσιο και τη βάση για μια έντιμη, δίκαιη και δημοκρατική λύση του Κυπριακού, που να κατοχυρώνει τα δικαιώματα και τις ελευθερίες όλων των Κυπρίων, χωρίς εθνικές και θρησκευτικές διακρίσεις, επιχειρείται το αντίστροφο.
Είναι πολύ ανησυχητικό και επικίνδυνο για την Κύπρο, ενώ, σε αυτή, τουλάχιστον, την περίοδο, δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για σωστή λύση του Κυπριακού, λόγω της Τουρκικής αδιαλλαξίας και συγκεκριμένων διεθνών συσχετισμών, η επίσημη Κυπριακή πλευρά να επισπεύδει για λύση, υποχωρώντας σε πιέσεις του ξένου παράγοντα, που εξυπηρετεί τα δικά του συμφέροντα και τους δικούς του στρατηγικούς σκοπούς.
Η πολιτική αυτή συνεπάγεται νέες συνεχώς υποχωρήσεις και διολισθήσεις της Ελληνικής πλευράς, που υπονομεύουν την ίδια την υπόσταση της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Μακεδών