Η κυβέρνηση της Βουλγαρίας ενέκρινε σχέδιο τροποποιήσεων για τη θέσπιση καθεστώτος ανιθαγένειας στη νομοθεσία.
Διευκρινίστηκαν οι διαδικασίες που διέπουν το νομικό καθεστώς και την έκδοση ταξιδιωτικών εγγράφων προς τους ανιθαγενείς, που έχουν αποκτήσει τέτοιο καθεστώς είτε από τη Βουλγαρία είτε από άλλο κράτος και η Βουλγαρική κυβέρνηση υπέβαλε το σχέδιο στο Κοινοβούλιο προς εξέταση.
Στις τροποποιήσεις της νομοθεσίας για τους αλλοδαπούς χρησιμοποιήθηκε ο γαλλικός νομικός όρος "apatride", που χρησιμοποιείται για να περιγράψει ένα ανιθαγενή.
Η κίνηση αυτή έχει ως στόχο την προσαρμογή της εθνικής νομοθεσίας για να γίνει σύμφωνη με δύο έγγραφα του ΟΗΕ και συγκεκριμένα με τη Σύμβαση της Ύπατης Αρμοστείας για τους Πρόσφυγες σχετικά με το καθεστώς του ανιθαγενούς προσώπου και με τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για την εξάλειψη του καθεστώτος ανιθαγένειας.
Είναι επίσης σύμφωνη με την απόφαση του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, σύμφωνα με την οποία οι υπήκοοι τρίτων χωρών μπορούν να εισέρχονται στην ΕΕ με ένα έγκυρο ταξιδιωτικό έγγραφο και μια έγκυρη θεώρηση (visa), ακόμη και αν η θεώρηση μπαίνει σε ένα ακυρωμένο ή άκυρο διαβατήριο.
Το νομοσχέδιο περιλαμβάνει επίσης ειδικές ρυθμίσεις για τη λήψη βιομετρικών στοιχείων και για την έκδοση εγγράφων για το διπλωματικό προσωπικό ή τους εκπροσώπους ενός διεθνούς οργανισμού, που δραστηριοποιούνται στη Βουλγαρία, καθώς και στα μέλη των οικογενειών τους. Ένα ηλεκτρονικό μητρώο θα συσταθεί και θα χορηγηθούν κάρτες σύμφωνα με αυτό.
Επιπλέον, εισάγονται αυστηρότεροι κανόνες ως προς τους αιτούντες για μια μακροπρόθεσμη θεώρηση ως εκπρόσωποι ξένων εταιρειών. Περαιτέρω έλεγχος της δραστηριότητας της αντίστοιχης εταιρείας, του κύκλου εργασιών και της προέλευσης των κεφαλαίων θα διεξαχθεί πριν ληφθεί οποιαδήποτε σχετική απόφαση.
ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ
Η Βουλγαρική κυβέρνηση αντιλήφθηκε με πολύ καθαρό τρόπο το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης και σχεδιάζει ήδη με επιτυχία τη πρακτική λύση του.
Η Ελλάδα αντίθετα αρκείται απλά στη καταγραφή των λαθρομεταναστών στα hot spot και στον εφοδιασμό τους με χάρτινες βεβαιώσεις και προσωρινές άδειες παραμονής μέχρι να εξετάσει τα αιτήματα τους για χορήγηση ασύλου.
‘Ενας λαθρομετανάστης για να υποστηρίξει τη παραμονή του στην Ελλάδα ισχυρίζεται συνήθως ότι καταδιώκεται στη χώρα προέλευσης του και κινδυνεύει η ζωή του.
Για να το αποδείξει επικαλείται ψευδώς ότι προέρχεται από εμπόλεμες περιοχές ή κατέχει πλαστά ταξιδιωτικά έγγραφα από τέτοιες χώρες.
Αν οι αρχές με κάποιο τρόπο ανακαλύψουν την πραγματική καταγωγή του και θελήσουν να τον επαναπροωθήσουν στη πατρίδα του έχουν ένα πρακτικό πρόβλημα.
Οι μετανάστες χωρίς ενεργό ταξιδιωτικό έγγραφο δεν μπορούν να διασχίσουν τα σύνορα άλλων χωρών, καθώς δεν γίνονται αποδεκτοί χωρίς αυτά και δεν μπορούν να εξασφαλίσουν έγκυρη ταξιδιωτική θεώρηση, όπου απαιτείται.
Οι ανιθαγενείς είναι ακόμα πιό δύσκολη περίπτωση, καθώς η χώρα καταγωγής τους δεν είναι νομικά υποχρεωμένη να τους δεχθεί πίσω.
Η κατάσταση γίνεται αδιέξοδη, αν το καθεστώς ανιθαγένειας έχει προκύψει από νομική ενέργεια της χώρας καταγωγής τους.
Τότε, μπορούν να αποδείξουν εύκολα ότι είναι συγχρόνως και πραγματικοί πρόσφυγες, οπότε θα μείνουν τελεσίδικα στη χώρα μας, με ό τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται.
Αυτός είναι και ο πραγματικός λόγος για τον οποίο προτιμούν οι λαθρομετανάστες να φθάνουν στην Ελλάδα μέσω θαλάσσης και συνήθως δεν έχουν μαζί τους διαβατήρια ή ισχύοντα στοιχεία ταυτότητας.
Διασχίζουν "λαθραία" τα ύδατα της Τουρκίας ή και τα διεθνή ύδατα με πλαστικές βάρκες ,που δεν έχουν πλήρωμα ή καπετάνιο και δεν έχουν νηολογηθεί σε καμμία χώρα.
Αποβιβάζονται στις ακτές μας ανώνυμοι και στην ουσία “απάτριδες” και μας ζητούν να τους “βαφτίσουμε” και να τους αποδεχθούμε πρώτα ως ανθρώπους και μετά ως πρόσφυγες.
Εμείς τους καταγράφουμε με ό τι στοιχεία μας δηλώσουν και ως πρόσφατα τους αφήναμε να συνεχίσουν τον δρόμο τους ως τη Γερμανία.
Αυτό πλέον τελείωσε.
Τα σύνορα έχουν κλείσει και μας έμειναν για να τους φροντίσουμε.
Η Βουλγαρία όμως πρωτοπορεί και κάνει κάτι περισσότερο, πιο ανθρώπινο και πιο πρακτικό.
Με τη νέα νομοθεσία της μπορεί να δώσει σε ανιθαγενείς ταξιδιωτικά έγγραφα, έστω και νομικά άκυρα.
Οποιοσδήποτε ισχυρισθεί ότι είναι πρόσφυγας και καταδιώκεται και δεν διαθέτει ενεργά ταξιδιωτικά έγγραφα, θα χαρακτηρίζεται εύκολα με βάση το νέο νόμο μόνο ως ανιθαγενής ή άπατρις.
‘Ετσι δεν θα χρειάζεται να τον προστατεύσει, να τον ταίσει ή να τον φιλοξενήσει.
Απλά θα τον καταγράψει, θα λάβει τα βιομετρικά στοιχεία του και θα τον εφοδιάσει με μία ηλεκτρονική κάρτα και ίσως με ένα άκυρο “βουλγαρικό” διαβατήριο,
Κατά την καταγραφή και από τα βιομετρικά στοιχεία του θα μπορεί να εντοπίσει καταζητούμενα ή επικίνδυνα πρόσωπα και στη συνέχεια θα τα φυλακίζει ή θα τα απελαύνει.
Το καθεστώς ανιθαγένειας πρακτικά είναι καλύτερο από το καθεστώς του πρόσφυγα, ιδιαίτερα, αν κάποιος με τα προσόντα του ή την εν γένει παρουσία του, μπορεί να εξασφαλίσει μία ταξιδιωτική θεώρηση από κάποιο άλλο κράτος με κάποια νόμιμη αίτηση σε πρεσβεία του στη Βουλγαρία.
Ο ανιθαγενής μπορεί να ταξιδεύσει νόμιμα.
Ο πρόσφυγας ή ο λαθρομετανάστης δεν μπορεί και κινδυνεύει να εγκλωβισθεί σε μέρος που δεν επιθυμεί ή να φυλακισθεί ή και να απελαθεί στη χώρα, από όπου φαινομενικά εισήλθε για πρώτη φορά στην ΕΕ.
Αυτή η χώρα είναι συνήθως η Ελλάδα.
Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;
Γιατί η Ελλάδα αφελώς δεν έχει προσχωρήσει στα νομικά κείμενα (συμβάσεις) του ΟΗΕ και της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, που αναφέρονται παραπάνω στο άρθρο.
Ο λόγος;
H σύμβαση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες για τους ανιθαγενείς υπογράφηκε στις 30 Αυγούστου 1961 στη Νέα Υόρκη.
Την περίοδο εκείνη, η Ελλάδα λόγω του εμφυλίου είχε πάρα πολλούς ανιθαγενείς πρόσφυγες στα τότε κομμουνιστικά κράτη.
Οι τότε “δεξιές” κυβερνήσεις της Ελλάδας δεν ήθελαν την επιστροφή των “αριστερών” Ελλήνων στη χώρα μας και μάλιστα αυτούς, που τους είχαν αφαιρέσει ιθαγένεια και περιουσία για τα “εγκλήματα” τους ή και απλά γιατί υπήρξαν, μία κρίσιμη περίοδο για την Ελλάδα, λιποτάκτες ή “φυγόστρατοι”.
Αυτή τη διαχρονική αμαρτία σήμερα πληρώνουμε.
Η σημερινή “αριστερή” κυβέρνηση μας είναι τόσο ανίκανη, που ακόμα και σήμερα δεν έχει υπογράψει την παραπάνω σύμβαση.
Στην παρακάτω πηγή μπορείτε να δείτε ότι μόνο η Γαλλία, η Ολλανδία, το Ισραήλ, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Δομινικανή Δημοκρατία έχουν υπογράψει τη σύμβαση αυτή από την αρχή.
Αλλά συμμετέχουν 65 χώρες, από τις οποίες λείπει η Ελλάδα, η Συρία, το Αφγανιστάν, η Τουρκία, η Αίγυπτος, το Πακιστάν, το Ιράκ , το Ιράν , η Κίνα και αρκετές άλλες.
Είναι λοιπόν τυχαίο ότι πήξαμε από μετανάστες από αυτές τις χώρες;
Mπορεί κάποιος να σφυρίξει στον κο Τσίπρα και τους ανίκανους,που τον συμβουλεύουν, ότι υπάρχει τρόπος για να λυθεί το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης με μία απλή υπογραφή μίας υφιστάμενης διεθνούς σύμβασης;
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να σας πληροφορήσω ότι η τότε Ομοσπονδιακή Γερμανία είχε υπογράψει τη σύμβαση αυτή, αλλά όχι και η Κύπρος.
Ίσως αυτό να εξηγεί γιατί σήμερα οι δύο Γερμανίες είναι ενωμένες, αλλά όχι και η Κύπρος.
Εξηγεί επίσης γιατί οι Έλληνες μετά τον εμφύλιο μπόρεσαν να μεταναστεύσουν, να δουλέψουν και να προκόψουν στη Γερμανία, ανεξάρτητα από τα πολιτικά τους φρονήματα...
Σε επόμενο άρθρο μου θα επανέλθω και θα εξηγήσω πώς μπορούν να γίνουν “άνθρωποι” περίπου 40.000 αλλοδαποί , που τριγυρνούν ανάμεσα μας χωρίς μέλλον, δικαιώματα και χωρίς να μπορούν να γυρίσουν στη χώρα τους, ακόμα και αν επιστρέψει σ’ αυτήν η ειρήνη.
Αν δεν γίνει κάτι, τα παιδιά τους κάποια ημέρα θα γίνουν ‘Ελληνες πολίτες χωρίς δικαιώματα και χωρίς εθνική συνείδηση.
Αυτό θα είναι χειρότερο από το να τους φερόμαστε σαν πρόσφυγες ή λαθρομετανάστες.
Θα είναι απλά απάτριδες χωρίς μέλλον και χωρίς δυνατότητα επιστροφής.
Μία βόμβα, που κάποια στιγμή θα εκραγεί...