Το όνειδος της ανάθεσης της διεύθυνσης του Ελληνικού Φεστιβάλ στον Βέλγο Γιαν Φαμπρ, καθώς και η υπόσχεσή του να «βελγοποιήσει» τον θεσμό, εξοβελίζοντας τους Ελληνες καλλιτέχνες, προβλημάτισαν, πίκραναν και εξόργισαν την κοινή γνώμη. Ομως, αυτή η αρνητική εξέλιξη αποτέλεσε και ένα χρήσιμο μάθημα. Πολλοί συμπατριώτες μας, έχοντας χτίσει (νοερά και σαθρά) τείχη προστασίας γύρω τους, είχαν την αυταπάτη ότι η εθνική υπόθεση δεν τους αφορά. Θεωρούσαν ότι, εφόσον εκείνοι είναι καλά «δικτυωμένοι», δεν πρόκειται να θιχτούν από την καλπάζουσα και πολύπλευρη κρίση.
Αλλοι επαφίεντο στην επαγγελματική επάρκειά τους, στην κοινωνική-ταξική προέλευσή τους και τη δημοφιλία τους, και ήταν πεπεισμένοι ότι η φτώχεια, η ανεργία, ο υποβιβασμός του τρόπου ζωής και η προσβολή της τιμής και της αξιοπρέπειας ήταν «ασθένειες» που θα έπλητταν άλλους, πιο ανίσχυρους. Φτηνό σκεπτικό, αλλά υπάρχον.
Ολοι όσοι υπέθεταν ότι δεν θα τους άγγιζε η φουρτούνα που χτύπησε την πατρίδα δεν θα είχαν ψευδαισθήσεις αν είχαν διαβάσει το Ευαγγέλιο, και ειδικά το χωρίο από το Κατά Ματθαίον (Ε. 45), όπου ο Χριστός προτρέπει να γίνουμε όλοι «υιοί του πατρός υμών του εν ουρανοίς, ότι τον ήλιον αυτού ανατέλλει επί πονηρούς και αγαθούς και βρέχει επί δικαίους και αδίκους».
Ο Κύριος μας έχει προειδοποιήσει και δεν ευθύνεται αν εμείς δεν έχουμε αυτιά για να ακούσουμε. Πρέπει να ασκηθούμε στην αρετή, να γίνουμε αληθινοί γιοι του επουράνιου Πατέρα μας για να αντεπεξερχόμαστε στις προκλήσεις της ζωής. Τα φαινόμενα υπάρχουν για όλους και η μοίρα είναι κοινή.
Και, όπως διαπιστώσαμε, στην Ελλάδα έβρεξε δυστυχία επί δικαίους και αδίκους. Τα ανομήματα μιας άθλιας κάστας πολιτικών, ενεργούμενων ξένων δυνάμεων, διαμορφωτών άποψης και κρατικοδίαιτων επιχειρηματιών τα πληρώσαμε και τα πληρώνουμε όλοι με πολύ ακριβό επιτόκιο. Ο κανόνας της εθνικής υπόθεσης δεν γνωρίζει εξαιρέσεις.
Οπου κι αν πάει κάποιος, η Ελλάδα, αν πάσχει, θα τον πληγώνει. Η μόνη σοβαρή και λειτουργική λύση για το πρόβλημα που ταλανίζει καθέναν ξεχωριστά είναι η συνολική. Δεν είναι εφικτό να ευτυχεί κάποιος, όταν περιβάλλεται από πυκνή δυστυχία και ανημπόρια. Αποτελεί χίμαιρα το να επιδιώκεται η ευημερία σε μια χώρα που φτωχοποιείται με ραγδαίους ρυθμούς.
Η απάντηση που μπορούν και πρέπει να δώσουν οι Ελληνες είναι... ελληνική - από την Τέχνη και την εκπαίδευση, μέχρι την οικονομία και την εργασία. Η ξενομανία και η απομάκρυνση από την παράδοση οδήγησαν στην αποβιομηχάνιση, στη συντριβή του παραγωγικού τομέα και την εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας σε ξένους, δηλαδή στην τρόικα.
Πρέπει, για ακόμαμία φορά, να ελευθερώσουμε τη χώρα ζώντας και δρώντας ελληνικά!
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ