ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΡΙΖΟΥΛΗΣ
Οσα ζούμε τις τελευταίες ημέρες επιβεβαιώνουν το απόλυτο αδιέξοδο. Η κυβέρνηση βρίσκει και πάλι τοίχο μπροστά της και οι δανειστές απαιτούν καινούργια ακραία μέτρα και εξωφρενικές περικοπές. Μία από τα ίδια, δηλαδή. Οι ψευδαισθήσεις ότι κάτι μπορεί να αλλάξει για ακόμα μια φορά καταρρέουν, για να επιβεβαιωθούν δυστυχώς όσοι υποστηρίζουν ότι ακόμα δεν έχουμε δει τον πάτο του βαρελιού.
Κάπως έτσι, είναι βέβαιο ότι σύντομα θα γίνουν νόμος του κράτους οι νέες αυξήσεις στον ΦΠΑ, οι μειώσεις στις συντάξεις και η ακόμα μεγαλύτερη κατάρρευση της αγοραστικής δύναμης των Ελλήνων. Η απογοήτευση της κοινωνίας είναι μεγάλη και αργά η γρήγορα η οργή θα ξεσπάσει και κατά του ΣΥΡΙΖΑ.
Τα τελευταία χρόνια ο έρμος ο ελληνικός λαός έχει δοκιμάσει τα πάντα (ακόμα και τις πιο απίθανες «λύσεις»), αλλά φως δεν είδε. Αν δούμε ψύχραιμα τι συνέβη, θα διαπιστώσουμε ότι στην πολιτική ζωή του τόπου ήρθε η πραγματική συντέλεια. Ο λαός ανακάτεψε για τα καλά την «τράπουλα», έφερε στο προσκήνιο νέα πρόσωπα, έδωσε ευκαιρίες σε όλους, ακόμα και «πεθαμένους ανέστησε», αλλά εξακολουθεί να είναι «Σταυρωμένος».
Η πρώτη ευκαιρία δόθηκε στον Αντώνη Σαμαρά, που από την πολιτική εξορία στην οποία βρισκόταν για χρόνια έγινε αρχηγός της Ν.Δ. και αργότερα πρωθυπουργός. Η αποτυχία του ήταν μία από τις πιο ηχηρές απογοητεύσεις.
Η δεύτερη ευκαιρία δόθηκε στον Γιώργο Καρατζαφέρη, που έφτασε να γίνει συγκυβερνήτης. Τελικά κι αυτόν τον «κατάπιαν» οι μνημονιακές επιλογές του. Τώρα επιχειρεί την ολική επαναφορά (όχι τυχαία) με... αντιμνημονιακή ρητορική.
Η τρίτη ευκαιρία ήταν στη Χρυσή Αυγή. Ο λαός την κατέστησε υπολογίσιμη κοινοβουλευτική δύναμη, αν και προ Μνημονίου ήταν εξαφανισμένη από τον χάρτη. Κι αυτή τελικά αυτοκαταδικάστηκε από τα στελέχη της και τις ακραίες τακτικές της.
Η τέταρτη ευκαιρία ήταν στον Φώτη Κουβέλη και στο μόρφωμα της ΔΗΜ.ΑΡ., που είχε φτάσει δημοσκοπικά να γίνει δεύτερο κόμμα. Τελικά ο κ. Κουβέλης επέλεξε τη μνημονιακή «στροφή», που οδήγησε τον ίδιο στη «σύνταξη» και τη ΔΗΜ.ΑΡ. σχεδόν σε διάλυση.
Η πέμπτη ευκαιρία ήταν στο ΠΟΤΑΜΙ. Ακόμα και τηλεαστέρες δοκίμασε ο λαός στην απελπισία του, αλλά σύντομα κατάλαβε ότι κι αυτοί ήταν τα ίδια και χειρότερα.
Η έκτη ευκαιρία ήταν στον ΣΥΡΙΖΑ. Πριν τον εμπιστευτεί, ο ελληνικός λαός είχε δοκιμάσει σχεδόν τα πάντα, ενδεικτικό της επιφυλακτικότητας που είχε η πλειονότητα για τα στελέχη του. Αν και ακόμα διατηρεί το πολιτικό πλεονέκτημα, αποδείχτηκε ότι ούτε αυτός μπορεί να φέρει την άνοιξη. Αργά η γρήγορα θα αποτυπωθεί αυτό το κλίμα και στις κάλπες.
Κάπως έτσι φτάσαμε στην έβδομη ευκαιρία, σε έναν απόμαχο περιθωριακό της πολιτικής, τον Βασίλη Λεβέντη. Η μικρή κοινοβουλευτική πορεία του δεν χρειάζεται περαιτέρω σχόλια...
Η εύκολη ανάγνωση είναι ότι ο λαός είναι ανώριμος ή ότι επιλέγει να διαμαρτυρηθεί μέσω της κάλπης. Ενδεχομένως να είναι έτσι. Η άλλη όψη του νομίσματος, όμως, είναι ότι οι ψηφοφόροι δοκίμασαν τα πάντα, ακόμα και τις πιο ακραίες λύσεις, γιατί βρίσκονται ενώπιον ενός απόλυτου αδιεξόδου, όμοιο με αυτό που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση σήμερα. Το ερώτημα είναι τι άλλο έμεινε να δοκιμάσει ο λαός τώρα που φαίνεται ξεκάθαρα ότι και το «πείραμα» του ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε. Γιατί οι επιλογές (και οι «σωτήρες») δυστυχώς μας τελείωσαν!
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ