Από τον Σεπτέμβριο του 2014 και μετά από το ταξίδι του Αντώνη στο Βερολίνο δημιουργήθηκε μία εύλογη απορία. Σε εμάς και σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα. Τι συνέβη και ο Αντώνης τα παράτησε; Γιατί έφυγε τρέχοντας; Τι είδε σε εκείνο το μοιραίο ταξίδι στο Βερολίνο; Τι του είπε η Άνγκελα;
Ο Αλέξης Τσίπρας έκανε το ίδιο λάθος που έκανε και παλιότερα ο Αντώνης Σαμαράς. Πίστεψε ότι η ιδιαίτερη προσωπική σχέση που «έκτισε» με την Άνγκελα Μέρκελ από τον Γενάρη του 2015 θα ήταν αρκετή για να του λύσει μερικά ζητηματάκια που είχε με τους Θεσμούς. Δεν παίζονται αυτοί Αλέξη, είναι πιο επαγγελματίες από εσένα!
Ο Αντώνης Σαμαράς είδε ότι οι Ευρωπαίοι τον άδειαζαν εν ψυχρώ. Του τραβούσαν το χαλί κάτω από τα πόδια. Πολύ απλά διότι δεν ήθελαν πλέον να συνδιαλέγονται με το 40% του ελληνικού λαού, αλλά με το 60%. Επέλεξαν τη λύση εκείνη που έκριναν ως πιο συμφέρουσα για τα ζωτικά τους συμφέροντα: Να «πουλήσουν» εν ψυχρώ τον Αντώνη και να περάσουν στο επόμενο κεφάλαιο, στον Αλέξη Τσίπρα.
Αυτό, λοιπόν, που έμαθε ο Αντώνης –με λίγο άκομψο τρόπο είναι η αλήθεια– είναι ότι σε αυτό το επίπεδο δεν υπάρχουν προσωπικές σχέσεις, παρά μόνο ισχυρά συμφέροντα. Ειδικά η Άνγκελα Μέρκελ…
Τώρα το μαθαίνει αυτό και ο Αλέξης Τσίπρας. Έσπευσε να της πουλήσει υπηρεσίες εκθέτοντας το ΔΝΤ και ύστερα από λίγο τους είδε όλους να συνασπίζονται εναντίον του. Είχαμε επισημάνει πόσο σοβαρό ήταν το άρθρο των FT που υποστήριζε ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν ήταν πλέον ένας αξιόπιστος συνομιλητής. Είναι σαφές ότι ο διεθνής παράγοντας έχει αλλάξει τακτική σε σχέση με την ελληνική υπόθεση. Ο Αλέξης Τσίπρας έπαψε να είναι ο εκλεκτός τους, όπως νωρίτερα είχε πάψει να είναι ο Αντώνης Σαμαράς.
Το περίεργο είναι ότι με τον Αλέξη δεν περίμεναν καν να τους τελειώσει τη δουλειά, όπως είχε γίνει με τον Αντώνη Σαμαρά. Κι αυτό από μόνο του είναι αξιοπερίεργο. Μένει να δούμε ποια θα είναι η επόμενη λύση που θα προκρίνουν. Διότι κάποιος πρέπει να τελειώσει τη δουλειά, εφόσον η απόφαση για τον Αλέξη είναι οριστική και αμετάκλητη.
Ποιος θα είναι αυτός ο επόμενος άνδρας που θα κληθεί να σφίξει το χέρι της Άνγκελα Μέρκελ. Κι αν εκείνος θα μάθει από τα παθήματα των υπολοίπων. Μην βιαστείτε να δώσετε προφανείς απαντήσεις του τύπου «Ο Κυριάκος θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός». Αυτό είναι που πρέπει να συμβεί κάτω από κανονικές συνθήκες. Μόνο που οι συνθήκες δεν είναι κανονικές. Είναι ανώμαλες και σε ανώμαλες περιόδους συναντάμε και ανώμαλες λύσεις.
Επίσης, δεν είναι ανάγκη να είναι άνδρας. Μπορεί να είναι και γυναίκα! Κάποτε τις ανώμαλες λύσεις τις επεξεργαζότανε το παλάτι. Σήμερα που δεν υπάρχει παλάτι εμφανίζονται άλλοι πρόθυμοι. Επειδή πάντα υπάρχουν πρόθυμοι. Άλλωστε, η λύση της Οικουμενικής κυβέρνησης δεν είναι κάτι νέο. Την επεξεργάζονται εδώ και μήνες στο Βερολίνο. Κι όλες οι σχετικές συναντήσεις γίνονται στο Βερολίνο. Η μεγαλύτερη αλήθεια για την Ελλάδα είναι ότι αυτή έχει χρεωθεί στο Βερολίνο. Το πρόβλημα είναι ότι οι Γερμανοί τα κάνουν συνήθως θάλασσα στις διεθνείς τους σχέσεις…
Θανάσης Μαυρίδης