Θυμάστε κάποτε που η «αριστερή παρένθεση» ήταν ο χειρότερος φόβος του ΣΥΡΙΖΑ;
Ε λοιπόν, δείτε πως τα έφερε ο διάολος, κι έγινε σήμερα η μόνη ελπίδα του!
Η πραγματική αγωνία του Αλέξη Τσίπρα σήμερα δεν είναι μόνο, αν περνάνε τα μέτρα και τα πρόσθετα μέτρα από τη Βουλή. Είναι κι αυτό, ασφαλώς…
Δεν είναι μόνο, αν τα «κανονικά μέτρα» (από τα 5,5 δισεκατομμύρια) θα μπορέσουν να εφαρμοστούν και να αποδώσουν. Είναι κι αυτό, βέβαια…
Δεν είναι μόνο τι θα περιλαμβάνουν τα «πρόσθετα» μέτρα (3,5 δισ.) για τα οποία εμείς έχουμε ακούσει ελάχιστα. Αλλά απ’ ό,τι φαίνεται θα είναι πολύ οδυνηρά για την «πρώτη φορά Αριστερά». Φυσικά, είναι και αυτό…
Η πραγματική αγωνία αρχίζει από το πώς θα ενεργοποιηθούν τα έκτακτα μέτρα; Και πότε; Αρκούν τα στοιχεία της Eurostat στα τέλη του 2017; Ή μήπως θα λαμβάνονται υπ’ όψιν τα στοιχεία του ΔΝΤ, που συνήθως «μετράει» πολύ διαφορετικά τα πράγματα;
Και πότε θα δοθεί το «έναυσμα» για την υλοποίηση των νέων μέτρων; Στο τέλος του 2017 ή σε μερικούς μήνες από σήμερα, όταν εμφανιστούν οι πρώτες «αποκλίσεις» από τους στόχους;
Διότι αν τα πρόσθετα μέτρα (από το…«κάβα Μνημόνιο») είναι σχετικά «λογικά» και θα ενεργοποιηθούν μετά από ενάμιση χρόνο, τότε το πράγμα «καταπίνεται» (ας πούμε).
Αλλά αν τα μέτρα είναι εξαιρετικά οδυνηρά (όπερ και βέβαιο) και θα ενεργοποιηθούν «αυτόματα» σε λίγους μήνες από τώρα (όπερ και πιθανότερο), το πράγμα ΔΕΝ «καταπίνεται» και οδηγεί τον Τσίπρα σε πολύ μεγάλο αδιέξοδο. ΑΜΕΣΑ!
Με δύο λόγια, η αγωνία του Τσίπρα, είναι μήπως υπογράψει και στη συνέχεια του τραβήξουν το χαλί κάτω από τα πόδια...
Φοβάται ότι τον «καλοπιάνουν» (ας πούμε και πάλι, γιατί τελευταία δεν τον «καλοπιάνουν» και τόσο), μέχρι να υπογράψει την πρώτη αξιολόγηση, και στη συνέχεια, αφού έχει υπογράψει τα πάντα, του τραβήξουν το χαλί και… «τον στείλουν αδιάβαστο». Του πούνε, για παράδειγμα μετά από δύο μήνες:
- Ξέρεις κάτι; Με βάση τους υπολογισμούς μας δεν πιάνεις του στόχους, οπότε ενεργοποίησε από τώρα την «καβάντζα» μέτρων λιτότητας που σε βάλαμε και υπέγραψες ήδη…
Οπότε δεν έχει σωτηρία πλέον! Διότι ως κυβέρνηση θα έχει τελειώσει (από τους δικούς του) και ως αντιπολίτευση θα έχει τελειώσει (από το λαό).
Αφού ό,τι εφαρμόζει η επόμενη κυβέρνηση θα τα έχει ήδη ψηφίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, οπότε δεν θα μπορεί να διαμαρτύρεται για τίποτε…
Άσε που υπάρχει πάντα η περίπτωση να του πούνε:
Αφού λες ότι το πρόγραμμα «δεν βγαίνει», κι αφού και το ΔΝΤ συμφωνεί ότι «δεν βγαίνει», κι αφού οι Ευρωπαίοι δεν μπορούν να σου δώσουν «κούρεμα ονομαστικού χρέους», πάρε και ένα… «κούρεμα καταθέσεων», να μειωθεί το χρέος σας με δικά σας έξοδα και να σας βάλουμε στη συνέχεια χαμηλότερους στόχους για πλεονάσματα στο μέλλον.
Οπότε όλη αυτή η φασαρία για «χαμηλότερα πλεονάσματα» θα έχει προκαλέσει τότε, το μόνο που αποφύγαμε ως τώρα: κούρεμα καταθέσεων!
Όλα αυτά τα φοβάται ο Τσίπρας σήμερα. Γιατί μόνος του οδηγήθηκε σε ένα σημείο που παγιδεύτηκε ο ίδιος και μαζί του παγιδεύτηκε η χώρα.
Αν μείνει μόνος του, ακόμα κι αν περάσει τα μέτρα και τα «πρόσθετα», κινδυνεύει μέσα σε λίγους μήνες να καταρρεύσει μέσα από ασυγκράτητη λαϊκή κατακραυγή…
Ενώ αν φύγει σήμερα και προκαλέσει άμεσα εκλογές, κινδυνεύει να χρεωθεί όλη την αστάθεια που θα προκύψει αμέσως μετά…
Εκλογές άμεσα σημαίνει κίνδυνος χρεοκοπίας, κίνδυνος grexit, κίνδυνος αυστηρότερων capital controls, κίνδυνος να μη καταβάλλονται ως τότε μισθοί και συντάξεις, κίνδυνος «κουρέματος» στις καταθέσεις…
Και σε τέτοιες συνθήκες ο ΣΥΡΙΖΑ θα χρεωθεί τα πάντα και θα πληρώσει τα πάντα! Δηλαδή θα πέσει πολύ χαμηλότερα απ’ ό,τι τον δείχνουν ήδη οι δημοσκοπήσεις. Που τον δείχνουν ήδη 5-7 μονάδες πιο πίσω από τη ΝΔ και 15 μονάδες πιο πίσω απ’ ότι στις πρόσφατες εκλογές του Σεπτεμβρίου…
Άρα ο Τσίπρας βρίσκεται σε αδιέξοδο:
- Όπως τα κατάφερε, αν φύγει άμεσα και προκαλέσει εκλογές, κινδυνεύει με πανωλεθρία, από την οποία δύσκολα μπορεί να διασωθεί στη συνέχεια.
- Κι αν δεν φύγει άμεσα με εκλογές και παραμείνει στην Πρωθυπουργία, τότε κινδυνεύει με πλήρη κατάρρευση σε λίγους μήνες.
Εκείνο που θα ήθελε, είναι να περάσει τα μέτρα αυτά, χωρίς να χρειαστεί να γίνουν εκλογές, αλλά με τη στήριξη και άλλων κομμάτων. Κυρίως της ΝΔ βέβαια…
Αυτό όμως, «δεν παίζει» πια. Μέσα στη ΝΔ ηττήθηκε η τάση για «στήριξη» του Τσίπρα…
Γιατί υπήρχε αυτή η τάση! Μη λέμε ονόματα τώρα και θίγουμε οικογένειες…
Τώρα, όχι απλώς ηττήθηκε, αλλά έχει περιθωριοποιηθεί!
Εδώ έχει περιθωριοποιηθεί μέσα στο ΠΑΣΟΚ, όπου ήταν ισχυρότερη, μέσα στο Ποτάμι. όπου ήταν κυρίαρχη, και μέσα στο Λεβέντη που μέχρι πριν λίγους μήνες την είχε κάνει «λάβαρο»…
Τώρα ο Τσίπρας κατάφερε να στρέψει όλους τους δυνητικούς συμμάχους του εναντίον του! (Κι αν υπάρχουν κάποιοι ακόμα, έχουν λουφάξει για τα καλά…)
Το μόνο, λοιπόν, που θα μπορούσε να ελπίζει είναι να παραιτηθεί και να ζητήσει νέα κυβέρνηση από αυτή τη Βουλή για να περάσει (και να εφαρμόσει) τα μέτρα. Και στο μεταξύ ο ίδιος να παραμείνει βασικό στήριγμα της νέας κυβέρνησης.
Χωρίς τον ίδιο Πρωθυπουργό βέβαια! Και χωρίς το κόμμα του να ελέγχει βασικά υπουργεία, «μνημονιακά» και ΜΗ «μνημονιακά»…
Αυτό είναι σημαντικό: γιατί έτσι μπορεί να ελπίζει (ας πούμε) ότι θα του αναγνωριστεί μια «υπευθυνότητα» κι ένας «ενωτικός» ρόλος.
Εντάξει, σου λέει, τα έκανε μαντάρα το παληκάρι, έκανε αλλεπάλληλα σφάλματα πράγματι, κορόϊδεψε τον κόσμο όσο κανείς, αλλά όταν το πράγμα έφτασε στο «μη περαιτέρω», ζήτησε τη βοήθεια όλων και έκανε τη «θυσία» να φύγει από την καρέκλα του και να βοηθήσει άλλους να λύσουν τα προβλήματα που ο ίδιος δημιούργησε.
42 ετών είναι! Κάποια χρόνια αργότερα, μπορεί να ελπίζει ότι θα επανέλθει, έχοντας διδαχθεί από τα λάθη του αλλά κι έχοντας κεφαλαιοποιήσει την «υπευθυνότητα» που θα έχει δείξει (υποτίθεται), έστω και την τελευταία στιγμή…
Αυτό βέβαια σημαίνει πως σε μια νέα κυβέρνηση, από αυτή τη Βουλή, ο ίδιος θα στηρίξει όλα τα δύσκολα μέτρα και θα αποδεχθεί αλλαγή πολιτικής και στο «μεταναστευτικό» και στη δημόσια ασφάλεια και στην εξωτερική πολιτική και στην Παιδεία…
Και θα σταματήσει τις συκοφαντίες κατά των αντιπάλων του. Χώρια που θα πρέπει να ζητήσει και συγγνώμη γι’ αυτές…
Μόνο που όλα αυτά θα σημάνουν πια, ότι θα χάσει σημαντικό μέρος της κοινοβουλευτικής του ομάδας! Δεν μιλάμε πια μόνο για 10-20 βουλευτές που θα μπορούσαν να μη ψηφίσουν τα νέα μέτρα. Μιλάμε για τριπλάσιους τουλάχιστον, που θα ψήφιζαν τα πάντα αν ήταν το κόμμα τους να μείνει στην εξουσία, αλλά αν εγκαταλείψει την πρωθυπουργία, δεν δέχονται να γίνονται «στήριγμα» μιας πολιτικής που την ασκούν άλλοι και είναι κόντρα στα «πιστεύω» τους…
Γιατί οι περισσότεροι από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να μην έχουν κανένα πρόβλημα να ψηφίσουν ο,τιδήποτε, φτάνει να μείνουν στην εξουσία…
Αν όμως είναι να παραμεριστούν από την εξουσία, τότε δεν είναι δυνατό να ψηφίζουν τα ακριβώς αντίθετα απ’ όσα πιστεύουν και να βρίσκονται και «εκτός νυμφώνος»…
Η «καρέκλα» είναι πάντα «γλυκιά».
Αλλά εδώ θα έχουν χάσει πλέον και την «καρέκλα»…
Προσέξτε όμως κάτι: Αν θέλει ο Τσίπρας να διασωθεί πολιτικά πρέπει να μαζέψει στις επόμενες εκλογές, οψέποτε γίνουν, γύρω στο 16-22%. Έτσι θα βγάλει 45 με 60 βουλευτές (από τους 143 που έχει σήμερα).
Και εξήντα να του φύγουν σήμερα, αν παραιτηθεί και στηρίξει για μερικούς μήνες την επόμενη κυβέρνηση, και 70 και 80 ακόμα, πάλι μέσα στα όρια της «επιβίωσής» του είναι…
Συνεπώς, αν θέλει να εξασφαλίσει ότι στο μέλλον θα υπάρχει ως πολιτικό πρόσωπο και ως πολιτική δύναμη, το καλύτερο που έχει να κάνει (το μόνο, εδώ που τα λέμε), είναι να συνθηκολογήσει σήμερα:
Παραίτηση, νέα κυβέρνηση χωρίς τον ίδιο, με πλήρη στήριξη από τον ίδιο και την ομάδα του, και εκλογές σε 8 μήνες (ας πούμε), ώστε να υπάρξει πλήρης διάχυση ευθύνης σε όλα τα άλλα κόμματα.
Αλλά αυτό πρέπει να το αποφασίσει τώρα. Όχι μετά από λίγες εβδομάδες…
Η πλήρης συνθηκολόγηση είναι πολύ οδυνηρή για ένα υπερφίαλο και αλαζόνα ηγετίσκο. Αλλά καμιά φορά εξασφαλίζει την επιβίωσή του στο μέλλον.
Και πάντα η πλήρης συνθηκολόγηση είναι προτιμότερη (για τον ίδιο) από την πλήρη συντριβή μερικούς μήνες αργότερα. Μετά την οποία δεν θα υπάρχει «μέλλον» (επίσης, για τον ίδιο)…
Το ερωτήματα είναι τέσσερα:
- Έχει την καθαρότητα σκέψης να τα σταθμίσει όλα αυτά;
- Έχει το κουράγιο να τα κάνει;
- Θα τον βοηθήσουν οι «απ’ έξω» να «εμπλέξει» και όλα τα υπόλοιπα κόμματα;
- Θα δεχθεί η ΝΔ να «εμπλακεί»;
Το πρώτο ερώτημα (αν το έχει σκεφτεί) η απάντηση είναι πως μάλλον του έχει περάσει από το μυαλό. Δεν ξέρω, όμως, αν του βγαίνουν τα νούμερα…
Στο δεύτερο (αν έχει το κουράγιο να το κάνει), η απάντηση είναι: ίσως. Όχι γιατί είναι «θαρραλέος». Αλλά γιατί είναι αδίστακτος…
Στο τρίτο ερώτημα, η απάντηση είναι πως σίγουρα θα τον βοηθήσουν οι «απ’ έξω» φτάνει να δεσμευτεί ο ίδιος ότι θα ψηφίσει τα σκληρά μέτρα, έστω κι αν βρεθεί εκτός πρωθυπουργίας. Και με οσουσδήποτε του απομείνουν…
Και στο τέταρτο ερώτημα η απάντηση είναι επίσης: ίσως! Η Νέα Δημοκρατία σήμερα δεν επρόκειτο ποτέ να στηρίξει κυβέρνηση Τσίπρα! Αλλά αν παραιτηθεί ο Τσίπρας, το πράγμα αλλάζει...
Και εν πάση περιπτώσει, γνωρίζει και η ΝΔ πολύ καλά ότι η επόμενη Βουλή – στην οποία εκείνη θα είναι το πρώτο κόμμα – θα αναλάβει πολύ δύσκολο έργο. Οπότε καλύτερα η αντιπολιτευτικότητα του ΣΥΡΙΖΑ να έχει «καεί» από τώρα…
Εκλογές θα γίνουν έτσι κι αλλιώς, κάποια στιγμή, σε λίγες εβδομάδες ή σε λίγους μήνες: ως το τέλος του χρόνου, ίσως και στις αρχές του επομένου, το αργότερο...
Στο μεταξύ, πρέπει να έχει «ξεμπλοκάρει» το σύστημα. Και για να «ξεμπλοκάρει», πρέπει να έχει παραμεριστεί ο ΣΥΡΙΖΑ από την κυβέρνηση (πράγμα που μπορεί και πρέπει να γίνει άμεσα), αλλά και να έχει «αχρηστευθεί» ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολιτευτικός παράγοντας (πράγμα που προϋποθέτει ότι θα έχει στηρίξει τα σκληρά μέτρα).
Το μόνο ερώτημα που δεν απαντιέται εύκολα είναι πόσο θα χάσει η ίδια η Νέα Δημοκρατία, αν δεχθεί έστω και μια ταπεινωτική για τον Τσίπρα συνθηκολόγησή του, με αντάλλαγμα να συγκυβερνήσει για κάποιους μήνες μαζί του…
Το μόνο βέβαιο είναι πάντως, πως η «αριστερή παρένθεση» που κάποτε φάνταζε ως ο «μπαμπούλας» του ΣΥΡΙΖΑ, σήμερα έχει γίνει η μόνη «σωτηρία» του Τσίπρα...
Αυτό που φοβόταν μέχρι χθες, είναι πια το μόνο στο οποίο μπορεί να ελπίζει σήμερα…
Κι αυτό είναι μια ακόμα απόδειξη της στρατηγικής ήττας που έχει υποστεί μέσα σε 15 μήνες διακυβέρνησης:
Να ελπίζει τώρα αποκλειστικά, σε εκείνο που ο ίδιος «ξόρκιζε» μέχρι χθες…