“Η κυβέρνηση παίζει το μέλλον της πατρίδας μας στα ζάρια, για δικούς της ιδιοτελείς σκοπούς – ενώ είμαστε απολύτως βέβαιοι πως δεν είναι σε θέση να εξαπατήσει ή να εκβιάσει καμία από τις δύο συμμορίες που λυμαίνονται την Ελλάδα“.
Είτε εγκριθεί η αξιολόγηση, είτε όχι, το
τρίτο μνημόνιο διάσωσης έχει ήδη αποτύχει, ενώ είναι γνωστό σε όλους –
τόσο στο ΔΝΤ, όσο και στην ευρωπαϊκή Τρόικα. Επίσης στην ελληνική
κυβέρνηση, η οποία προσπάθησε να αμυνθεί με το συνήθη δυστυχώς τρόπο: ενοχοποιώντας έναν τρίτο για την προβλεπόμενη χρεοκοπία της χώρας το καλοκαίρι, όταν λήγουν οι υποχρεώσεις της προς την ΕΚΤ, εν προκειμένω το ΔΝΤ, δημοσιοποιώντας τους διαλόγους των στελεχών του.
Έμμεσα βέβαια προσπαθεί να εκβιάσει το κλείσιμο της αξιολόγησης με πολιτικό τρόπο, αφού οικονομικά είναι ανέφικτο – γνωρίζοντας πως διαφορετικά είναι αδύνατον να εξυπηρετηθούν οι υποχρεώσεις της χώρας (γράφημα).
Αναλυτικότερα, το τέταρτο τρίμηνο του
2015 η Ελλάδα βυθίστηκε ξανά σε ύφεση, τα χρέη του δημοσίου προς τους
ιδιώτες αυξήθηκαν, ο βιομηχανικός τζίρος μειώθηκε κατά 13,5%, ο τζίρος λιανικής τον Ιανουάριο παρουσίασε πτώση κατά 3,8% και η ανεργία αυξήθηκε στο 24,4% παρά το ότι η μετανάστευση των Ελλήνων συνεχίζεται.
Όσον αφορά τις τράπεζες,
τα κόκκινα δάνεια τους έχουν υπερβεί τα 110 δις €, οπότε το 50% των
συνολικών, με αποτέλεσμα να είναι κάτι περισσότερο από χρεοκοπημένες.
Την ίδια στιγμή τα φορολογικά μέτρα που αποφασίζονται θα εντείνουν την
ύφεση, οπότε είναι εντελώς απίθανο να επιτευχθεί το πρωτογενές πλεόνασμα που απαιτεί η ευρωπαϊκή Τρόικα για το 2018 (3,5%), όταν το ΔΝΤ το τοποθετεί στο 1,5%.
Από την πλευρά τώρα του ΔΝΤ, οι εξελίξεις στην Ελλάδα θεωρούνται καταστροφικές για την αξιοπιστία του – αφού αυτό είναι υπεύθυνο για την αποτυχία των δύο προηγούμενων προγραμμάτων, ενώ το έχει αποδεχθεί πολλές φορές (ανάλυση).
Επομένως, θέλει να αποφύγει ένα τρίτο λάθος, ενώ γνωρίζει πολύ καλά πως
στην πραγματικότητα χρησιμοποιείται από τη Γερμανία ως σάκος του μποξ –
με στόχο να μην θεωρηθεί πως επιβάλλει η ίδια ναζιστικά μέτρα στην
Ελλάδα.
Αυτός είναι λοιπόν ο λόγος, για τον οποίο
απαιτεί τη μείωση του ελληνικού χρέους, αρνούμενο διαφορετικά τη
συμμετοχή του – θέτοντας όμως ως όρο για τη μείωση πολύ πιο αυστηρά
μέτρα λιτότητας, έτσι ώστε να επιτευχθεί με ασφάλεια το πρωτογενές
πλεόνασμα του 1,5% που το ίδιο θεωρεί ως εφικτό. Σύμφωνα δε με τους
υπολογισμούς του από το καλοκαίρι του 2015, εάν το πρωτογενές πλεόνασμα
της Ελλάδας έπεφτε χαμηλότερα από το 2,5%, θα χρειαζόταν μία πολύ μεγάλη επιμήκυνση της εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους καθώς επίσης μια ονομαστική διαγραφή του (κούρεμα) για να είναι βιώσιμο.
Στα πλαίσια αυτά το ΔΝΤ δηλώνει στην
ευρωπαϊκή Τρόικα πως έχει δύο επιλογές: (α) είτε να συνεχίσει να έχει
ψευδαισθήσεις, όσον αφορά τη διάσωση της Ελλάδας μέσω του τρίτου
μνημονίου, οπότε το ίδιο δεν θα συμμετείχε, (β) είτε να αποδεχθεί το στόχο του 1,5% πλεονάσματος που τοποθετεί, σε συνδυασμό με τη διαγραφή χρέους, έτσι ώστε να συμμετέχει και το ίδιο.
Στα πλαίσια αυτά, εάν η κυβέρνηση
ενδιαφερόταν περισσότερο για την Ελλάδα και λιγότερο για τη θέση της,
θα επέλεγε λογικά να στηρίξει την πρόταση του ΔΝΤ – όσον αφορά
τη διαγραφή χρέους, καθώς επίσης το μικρότερο πλεόνασμα που απαιτεί,
προσπαθώντας ταυτόχρονα να μην υιοθετηθούν αυστηρότερα μέτρα.
Εν τούτοις, κάνει ακριβώς το αντίθετο, τασσόμενη υπέρ της Τρόικα και εκθέτοντας δημόσια το ΔΝΤ με τη δημοσίευση των υποκλοπών
– γεγονός που δύσκολα μπορεί να κατανοήσει κανείς, εάν δεν υποθέσει ότι
ακολουθεί πιστά κρυφές οδηγίες της Γερμανίας, με κάποιο στόχο που δεν
μπορούμε να γνωρίζουμε.
analyst.gr