Το Σαββατοκύριακο που πέρασε ήταν ένα πολύ ενδιαφέρον 48ωρο, το οποίο συνέχισε να αποδεικνύει τη χρησιμότητα του σημερινού Έλληνα Πρωθυπουργού, κ. Αλέξη Τσίπρα, και της κυβέρνησής του, για τους δανειστές και αυτούς οι οποίοι επιδιώκουν και δυστυχώς έχουν καταφέρει να υποθηκεύσουν το μέλλον της χώρας, εξυπηρετώντας την κερδοσκοπική αδηφαγία τους και τα ιδιοτελή συμφέροντα τους. Επίσης, απέδειξε για μια ακόμη φορά την διάψευση οποιασδήποτε ελπίδας ότι ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνησή του διαθέτουν οποιαδήποτε δυνατότητα και θέληση να προασπίσουν και να δώσουν μάχη για τα συμφέροντα της χώρας και του λαού της.
Ξεκινώντας από την υπερήφανη επαναστατική πολιτική του κ. Τσίπρα, που θα αλλάξει την Ευρώπη και θα βγάλει τη χώρα από το τέλμα των μνημονίων, παίρνει κανείς την πρώτη ψυχρολουσία.
Ας δούμε λοιπόν τι προκύπτει από τη διαπραγμάτευση του Σαββατοκύριακου στην Ουάσιγκτον. Το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης και ο Πρωθυπουργός, σε υψηλούς τόνους ανακοίνωναν προς πάσα κατεύθυνση, κάνοντας μάλιστα και περιοδεία σε Παρίσι και Στρασβούργο όπου ο κ. Τσίπρας, συναντήθηκε με τους έχοντες ανύπαρκτη επιρροή Φρανσουά Ολάντ και Μάρτιν Σούλτς, ότι θα έδιναν μάχη για να επιτύχουν μια καλή συμφωνία που θα περιλάμβανε και κάτι για το χρέος.
Τι κατάφεραν; Όπως τα πράγματα προδιαγράφονται μεσοπρόθεσμα, εκτός από τα μέτρα 5,4 δις Ευρώ που έχει ήδη συμφωνήσει, αποδέχθηκε δυνητικά μελλοντικά πρόσθετα μέτρα ύψους πάνω από 3 δις Ευρώ.
Τι σημαίνει αυτό; Προεξοφλεί πάγωμα οποιασδήποτε επιχειρηματικής δραστηριότητας, λόγω αβεβαιότητας και αδυναμίας κατάρτισης επιχειρηματικού σχεδίου μέχρι το 2019. Συνομολογεί με φαρδιά πλατιά την υπογραφή του τη δική του και της κυβέρνησής του, αλλά και την ψήφο των βουλευτών του σε μια μακροπρόθεσμη πορεία φτωχοποίησης των Ελλήνων και τη χώρας γενικότερα. Προεξοφλεί παράταση της λιτότητας. Προεξοφλεί νέα μείωση μισθών, αλλά και νέες απολύσεις στο Δημόσιο τομέα, τον οποίο αντίο να νοικοκυρέψει καθαρίζοντάς τον από τους χαραμοφάηδες και τους ανίκανους;, γεμίζει σε καθημερινή βάση με χαραμοφάηδες και ανίκανους τους οποίους τοποθετεί και σε θέσεις ευθύνης. Προεξοφλεί, σύμφωνα με κάθε σοβαρό οικονομολόγο, τον «ξαφνικό θάνατο» της οικονομίας της χώρας το 2018, αλλά και την επαναφορά των σεναρίων για Grexit. Καθιστά δεδομένη τη διατήρηση επί μακρόν των capital controls, αλλά και την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος λόγω αδυναμίας αποταμίευσης.
Ταυτόχρονα είναι δεδομένο ότι καθιστά δεδομένη την ανάπτυξη ενός παράτυπου τραπεζικού συστήματος τοκογλύφων. Προτείνει επιπλέον χρεώσεις στο Ιντερνέτ, τη στιγμή που ο για όλα φταίχτης για τον Πρωθυπουργό, τον Σύριζα , τους ΑΝΕΛ, και τους υποστηρικτές τους, πρώην Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς πρότεινε δωρεάν Ιντερνέτ για την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας. Καθιστά δεδομένη τη μείωση του ΑΕΠ κατά τουλάχιστον 8% (όσο και τα μέτρα), αλλά και τη δραματική εκροή κεφαλαίων και ανθρώπινου δυναμικού από την Ελλάδα. Ακόμη χειρότερα προεξοφλεί περικοπή παροχής ρεύματος και υδροδότησης σε ημι-αδρανή ρολόγια (πχ εξοχικά). Καθιστά δεδομένη την αδυναμία συντήρηση των υποδομών σε Υγεία και Παιδεία. Η αδυναμία απόδοσης σημαντικών πόρων από ιδιωτικοποιήσεις (μόνο ξεπούλημα) πρέπει να θεωρείται και είναι δεδομένη. Το να μιλήσει κανείς για σχέδιο ανάπτυξης είναι αστείο. Το μόνο που πρέπει να θεωρείται σίγουρο είναι η παράταση της ύφεσης.
Αυτά είναι τα αποτελέσματα της σκληρής διαπραγμάτευσης και της οικονομικής πολιτικής του κ. Τσίπρα και της κυβέρνησής του, για την Ελλάδα και το λαό της.
Την ίδια στιγμή το Μαξίμου έχει θέσει σε εφαρμογή, γνωρίζοντας το τι έχει προκαλέσει και το τι έρχεται, ένα σχέδιο κατακερματισμού του πολιτικού σκηνικού με δημιουργία κομματιδίων, κατά το δοκούν, αλλά και προώθηση αλλαγής του εκλογικού νόμου με απονομή μπόνους εδρών σε μετεκλογικούς συνασπισμούς κομμάτων (για εκμετάλλευση του κατακερματισμού).
Όλα αυτά καθιστούν βέβαιη την αδυναμία εφαρμογής των συμφωνηθέντων, αλλά και την εφαρμογή μεταρρυθμίσεων προς την κατεύθυνση ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας. Για αξιοκρατία και επιβράβευση προσόντων και εργατικότητας ούτε λόγος.
Ακόμη και στη μόνη ουσιαστικά βιομηχανία της χώρας των τουρισμό, που η αρμόδια Υπουργός αντιμετωπίζει ως πασαρέλα και όχι ως εθνικό θέμα κορυφαίας σημασίας, ο εξευτελισμός έχει σπάσει τα κοντέρ, αφού για τη φετινή σεζόν ένας τουρίστας κλείνει από το εξωτερικό 8 ημέρες διακοπές σε 4άστερο ξενοδοχείο της Ρόδου, με πλήρη διατροφή και αεροπορικό εισιτήριο προς € 269. Αυτό μπορεί να το κάνει Έλληνας;
Το Σαββατοκύριακο μετά την τραγωδία στον τομέα της οικονομίας και το μεγάλο γεγονός της επίσκεψης του Πατριάρχη και του Πάπα στη Λέσβο, όπου ο κ. Πρωθυπουργός και η ομάδα του έκαναν ότι ήταν δυνατόν για να το εκμεταλλευτούν, και μάλιστα πολύ άκομψα. Αφαιρώντας από τη χώρα την ευκαιρία να δώσει μια εικόνα αξιοπρέπειας και σοβαρότητας. Ευτυχώς που τη ζημιά περιόρισε η ανθρωπιά του λαού της Λέσβου, αλλά και η ίδια η παρουσία των θρησκευτικών ηγετών. Βέβαια στο τέλος το πήρε όλο η κίνηση του Πάπα να πάρει τους πρόσφυγες στο Βατικανό.
Τι να πρώτο-καταγράψει κανείς; Την απουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας; Ως γνωστόν, ο Πάπας Φραγκίσκος είναι Αρχηγός Κράτους (σιγά μην τολμούσε ο ΠΤΔ να κλέψει τον αέρα του κ. Τσίπρα). Δεν θα άρμοζε η παρουσία της συζύγου του Πρωθυπουργού, η οποία κατά τα άλλα πήγε μαζί του στο Ιράν και φόρεσε και μαντήλα. Την εμφανώς απέλπιδα προσπάθεια του κ. Μουζάλα να μπαίνει στα πλάνα των Θρησκευτικών Ηγετών και την συνοδεία του Πάπα να τον διώχνει.
Ας ρωτήσει κανείς το Πατριαρχείο και το τι τράβηξε από τις παρεμβάσεις του Μαξίμου με στόχο την καπηλεία αυτού του καθαρά θρησκευτικού και καθόλα ανθρώπινου γεγονότος.
Μετά από όλα αυτά, τα οποία πολύ δύσκολα κανείς μπορεί να αντικρούσει, πόσο χρήσιμος τελικά είναι ο κ. Τσίπρας και για ποιόν;
mignatiou.com