Του Παναγιώτη Γκλαβίνη
Σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να φέρει πίσω στη χώρα κάτι που να αντισταθμίζει –σε επικοινωνιακό έστω επίπεδο– τα σκληρά μέτρα που πρόκειται να φέρει στη Βουλή για να κλείσει η αξιολόγηση, η Κυβέρνηση πήγε στην Ουάσιγκτον να συζητήσει για το χρέος και γύρισε κουρεμένη…
Αν αληθεύουν τα όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας από χθες, οι δανειστές φαίνεται πως συμφώνησαν μεταξύ τους στην Ουάσιγκτον, στο πλαίσιο του Club που φέρει το όνομα της αμερικανικής πρωτεύουσας και απαρτίζεται από εκπροσώπους της Γαλλίας, της Γερμανίας και όλων των εμπλεκόμενων θεσμών (Ε.Ε., ΔΝΤ, ΕΚΤ, ESM, Eurogroup και EuroWorking Group), να επιβάλουν στη χώρα, πλέον των μέτρων ύψους 5,4 δις, στα οποία συμφώνησε η Κυβέρνηση, πρόσθετα μέτρα ύψους 3,6 δις από τώρα μέχρι το 2018, αν διαφανεί ότι, τη χρονιά αυτή, η χώρα δεν θα πιάνει τον στόχο του πλεονάσματος 3,5%, που θα καθιστά το χρέος μας βιώσιμο ως έχει σήμερα.
Για να γίνει αυτό αντιληπτό, θα πρέπει να πάμε πίσω στις δηλώσεις του κ. Τόμσεν, στις οποίες ο αξιωματούχος του Ταμείου έλεγε πως, για να είναι το χρέος μας βιώσιμο χωρίς κούρεμα, όπως θέλουν οι Ευρωπαίοι, η Ελλάδα θα έπρεπε να πάρει μέτρα ύψους 9 δις!
Με άλλα λόγια, το ΔΝΤ έλεγε στους Ευρωπαίους (πάντα το έλεγε): κύριοι, επειδή, για να μπω στο πρόγραμμα, το χρέος της Ελλάδας πρέπει να είναι βιώσιμο, έχετε να διαλέξετε: ή να κουρέψετε το χρέος της ή να απαιτήσετε υψηλά πλεονάσματα από τη χώρα της τάξης του 3,5% από το 2018 και μετά. Επειδή δεν πιστεύω ότι το 3,5% είναι βιώσιμο, εγώ σας λέω να κουρέψετε το χρέος. Αν επιμένετε στο 3,5%, τότε η Ελλάδα θα πρέπει να λάβει μέτρα από τώρα μέχρι το 2018 ύψους, όχι 5,4 δις όπως λέτε, αλλά 9 δις!
Οι Ευρωπαίοι, λοιπόν, πήγαν στην Ουάσιγκτον και την ίδια στιγμή που απέκλεισαν οποιαδήποτε συζήτηση για το χρέος, συμφώνησαν με το ΔΝΤ στη λήψη επιπλέον μέτρων 3,6 δις από την Ελλάδα, όπως αυτό ήθελε, ώστε -θεωρητικά μιλώντας- να καταστεί το χρέος της βιώσιμο στα μάτια του.
Και αυτό και μάς επέβαλαν, αντί να μας υποσχεθούν κάποια ελάφρυνση χωρίς πρόσθετα μέτρα πέραν των 5,4 δις, στα οποία φαίνεται πως έχει συμφωνήσει η Κυβέρνηση.
Άρα, λοιπόν, στην Ουάσιγκτον η Κυβέρνηση έχασε κι αυτό που της είχαν υποσχεθεί, ότι –μετά την πρώτη αξιολόγηση– θα άνοιγε η συζήτηση για περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους μας, έστω και με την επιμήκυνση της περιόδου αποπληρωμής του και τη σταθεροποίηση του επιτοκίου του.
Διότι, τώρα οι δανειστές μας, περιλαμβανομένου του Ταμείου, φαίνεται πως συμφώνησαν ότι, αν η Ελλάδα λάβει μέτρα 5,4 + 3,6 = 9 δις, θα πετύχει πλεονάσματα της τάξης του 3,5% από το 2018 και μετά, καθιστώντας με τον τρόπο αυτό βιώσιμο το χρέος της ως έχει. Συνεπώς, δεν χρειάζεται ελάφρυνση και η σχετική συζήτηση αναβάλλεται για μετά το 2018.
Το ερώτημα, βέβαια, παραμένει πόσο ρεαλιστικό είναι να λάβουμε πρόσθετα μέτρα ύψους 9 δις μέχρι το 2018, ώστε τη χρονιά αυτή να πετύχουμε πλεόνασμα 3,5%, χωρίς να περικόψουμε δραστικά τις κρατικές δαπάνες, περιλαμβανομένων των μισθών και των συντάξεων που καταβάλλει το Δημόσιο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται και σε επίπεδο απολύσεων ακόμη.
Διότι, η φοροδοτική ικανότητα των Ελλήνων έχει εξαντληθεί και το ποσό αυτό είναι αδύνατο να εξασφαλιστεί μόνον από αυξήσεις φόρων και εισφορών. Θα χρειαστούν και βαθιές περικοπές δαπανών. Ποιος, όμως, θα τις υποσχεθεί στο πλαίσιο του Eurogroup; Και ποιος θα τις ψηφίσει στη Βουλή, αν χρειαστεί;
Η Κυβέρνηση, βέβαια, υποστηρίζει ότι δεν θα δεχτεί τη νέα πρόταση των δανειστών παρά μόνο αν αυτή συνοδεύεται από μείωση του χρέους. Κάτι της διαφεύγει εδώ πέρα. Ξεχνά ότι, με τα 9 δις μέτρα που της ζητούν να λάβει, το χρέος μας καθίσταται βιώσιμο ως έχει και δεν συζητείται πλέον η ελάφρυνσή του παρά μόνο αν, μετά το 2018 και παρά τα νέα μέτρα, δεν επιτύχουμε βιώσιμο πλεόνασμα 3,5%.
Ο δε συνάδελφος κύριος Τσακαλώτος χρειάστηκε να συναντήσει για δεύτερη φορά την κυρία Λαγκάρντ για να καταλάβει τί είχε συμβεί. Πίσω στη χώρα, οι 53 σύντροφοί του, τού θύμιζαν με ανακοίνωσή τους το περίφημο hit του Jim Morrison που υποδείκνυε το τέλος. Του παιχνιδιού, αν μη τι άλλο...
liberal.gr