ΤΟΥ ΜΑΚΗ ΚΟΥΡΗ
Είναι γνωστή η παροιμία που λέει ότι ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται. Και ο κακή τη μοίρα γείτονας φροντίζει πάντα να μας την υπενθυμίζει. Εμείς, όμως, το παίρνουμε αργά χαμπάρι, όταν ο λύκος έχει μπει πια στα χωράφια μας και έχει αρπάξει κομμάτια.
Από τη Μεταπολίτευση και μετά το έχουμε πληρώσει ακριβά: Κύπρος, Μάρτης του ’87, Ίμια… Ενώ σε Αιγαίο και Θράκη η Τουρκία δεν αφήνει στιγμή που να μην αμφισβητεί την εθνική κυριαρχία μας με προκλητικές ενέργειες, φθάνοντας στην ακραία πρόκληση να μην αφήσει να προσγειωθεί στη Ρόδο το πρωθυπουργικό αεροπλάνο, γιατί με το έτσι θέλω έχει βαφτίσει τα Δωδεκάνησα αποστρατιωτικοποιημένη περιοχή! Αυτό το βιολί έπαιζε πάλι όλη την εβδομάδα που πέρασε πάνω από τις Οινούσσες. Με μπαράζ παραβιάσεων και υπερπτήσεων, τεστάρουν τις αντοχές μας, εκτιμώντας ότι τώρα που είμαστε εξαντλημένοι από το Προσφυγικό και την επτάχρονη οικονομική κατάρρευση είναι ευκαιρία να κάνουν ένα βήμα παραπέρα στις διεκδικήσεις τους. Θεωρώντας ότι η Ελλάδα δεν θα αντιδράσει. Αρχικά η κυβέρνηση περιορίστηκε στα συνήθη διαβήματα και την Παρασκευή, με την Άγκυρα να οργιάζει στον ορίζοντα, συνεδρίασε εκτάκτως το ΚΥΣΕΑ. Και όπως ανακοινώθηκε: «Αξιολογήθηκε η εντατικοποίηση των παραβιάσεων του Εθνικού Εναερίου Χώρου από την Τουρκία και η αντιμετώπισή της σε αμυντικό και διπλωματικό επίπεδο. Υπογραμμίσθηκε ότι η Ελλάδα, στη βάση της σταθερής και ακέραιης αποτρεπτικής ικανότητας των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, υπερασπίζεται, στο πλαίσιο του διεθνούς δικαίου, τα κυριαρχικά της δικαιώματα, με αποφασιστικότητα, ευθύνη και νηφαλιότητα. Παράλληλα, παραμένει προσηλωμένη σε μια πολιτική ειρήνης, σταθερότητας και συνεργασίας στην περιοχή».
Δεν μπορεί να έχει κανείς καμία αντίρρηση στην υπογράμμιση ότι η χώρα μας παραμένει σταθερά προσανατολισμένη στην πολιτική της ειρήνης. Αλλά για ποια σταθερότητα και συνεργασία μπορούμε να μιλάμε όταν κάθε μέρα τις βομβαρδίζει η Τουρκία, επιδιώκοντας αναταραχή, ίσως και στην ευρύτερη γειτονιά μας, έχοντας στο μυαλό της να εκβιάσει προκειμένου να πάρει ανταλλάγματα για το Κουρδικό, που έχει γίνει ο μεγάλος πονοκέφαλος του Σουλτάνου, ο οποίος φαίνεται να έχει τρελαθεί;
Τα πράγματα είναι στο κόκκινο. Είναι γεγονός ότι ήρθαν πολλά μαζεμένα. Πάνω, όμως, από τη μνημονιακή θηλιά και τα τεράστια, έως αξεπέραστα πια, προβλήματα και τις οδυνηρές επιπτώσεις του Προσφυγικού από όλες τις πλευρές, επιπτώσεις που έχουν αρχίσει να οδηγούν σε υποχώρηση την αδιαμφισβήτητη ελληνική ανθρωπιά, είναι η διασφάλιση της ακεραιότητας της πατρίδας, η υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας. Γιατί και η παραμικρή ζημιά να γίνει, δεν υπάρχει γιατρειά, επανάκτηση. Και ο νοών νοείτω.
Το θέμα δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό. Κανείς δεν είναι μάντης για να προβλέψει το ντόμινο που μπορεί να προκληθεί στην καυτή περιοχή μας. Γι’ αυτό και το θέμα έχει τέτοιες διαστάσεις, που δεν μπορούν να σφυρίζουν αδιάφορα οι Ευρωπαίοι και πολύ περισσότερο οι Αμερικανοί, ακόμη και οι Ρώσοι.
Όπως μας έλεγε καλός συνάδελφος, με μεγάλη εμπειρία στα εξωτερικά, αυτήν τη στιγμή η Ελλάδα είναι ένα αεροπλάνο που βρίσκεται μέσα σε τρομακτική θύελλα, το κτυπάνε από όλες τις πλευρές κεραυνοί, με ορατότητα μηδέν, και η αγωνία είναι αυτή που έχει ο πιλότος, να καταφέρει να προσγειωθεί χωρίς απώλειες.