Μια όχι και τόσο υπόγεια μεταστροφή στάσης παρατηρείται στον άξονα Βρυξελλών-Βερολίνου όσον αφορά την Ελλάδα: εκεί που οι εκλογές ήταν ανάθεμα κι ουδείς ήθελε τη λεγόμενη «επανάληψη των φαινομένων του περασμένου καλοκαιριού» -ακόμη κι αν αυτό σήμαινε την ανοχή του «αναξιόπιστου» κ. Τσίπρα- τώρα όλα δείχνουν πως οι εταίροι, πρωτοστατούσης της Γερμανίας, εάν δεν ευνοούν, σίγουρα δεν ενοχλούνται από την προοπτική διεξαγωγής εκλογών στην Ελλάδα με ανοικτή μάλιστα την αξιολόγηση.
Όπως έλεγαν εμπλεκόμενες στη διαπραγμάτευση κοινοτικές πηγές, αρκεί να παρακολουθήσει κανείς την εξέλιξη των γεγονότων. Πρώτον, καθ΄ υπόδειξη της Γερμανίας και βοηθούντος του ΔΝΤ οι θεσμοί απαίτησαν στις συνομιλίες του Χίλτον τα λεγόμενα εφεδρικά μέτρα να νομοθετηθούν ταυτοχρόνως με τα κανονικά και να περιλαμβάνουν τα «επαίσχυντα» - μείωση μισθών και συντάξεων. Κι αν, λέμε αν, επιτευχθεί ο στόχος του πλεονάσματος, η κυβέρνηση απλώς να μη μειώσει το νόμο!
Την ίδια στιγμή, το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών διέρρευσε εντέχνως πως ο κ. Schaeuble επιμένει ότι δεν υπάρχει καμιά ανάγκη ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους. Κάτι τέτοια έβλεπε να έρχονται εκείνος ο Έλληνας κυβερνητικός αξιωματούχος, προφανώς, που δήλωσε στο Reuters ότι «είμαστε με την πλάτη στον τοίχο».
Το eurogroup της 28ης είχε πεθάνει ήδη, όπως είναι προφανές, πολύ πριν ο κ. Dijsselbloem μιλήσει με τον κ. Schaeuble ή τον κ. Τσακαλώτο. Και τότε ήρθε η δεύτερη πράξη - το Μαξίμου ανακοίνωσε ότι ο κ. Τσίπρας θα ζητήσει από τον κ. Tusk τη σύγκλιση έκτακτης συνόδου κορυφής. Η πρωτοβουλία δεν έμεινε για πολύ στα χέρια της Αθήνας - για την ακρίβεια δεν πρόλαβε καν να περάσει στα χέρια των Βρυξελών: ο κ. Schaeuble, σε μια προφανή επίδειξη δύναμης και περιφρονώντας ότι ο ίδιος δεν είναι καν μέλος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, απάντησε ορθά- κοφτά «νάιν», πριν προλάβει να απαντήσει ο «αρμόδιος» κ. Tusk. Ο οποίος, έχοντας πάρει πλέον και τη γραμμή από τη Γερμανία, έκανε... μπαλάκι την όλη υπόθεση σε κάποιο eurogroup των επομένων ημερών.
Όλα τα παραπάνω, αλλά κι η περιρρέουσα ατμόσφαιρα στην Ευρώπη, κάνουν τους αρμόδιους κοινοτικούς να έχουν πλέον αλλάξει τροπάρι και να θεωρούν ότι οι εκλογές στην Ελλάδα «ούτε αναπόφευκτες είναι, ούτε κάποια συντέλεια θα επιφέρουν». Οι κοινοτικοί λένε και κάτι ακόμη – ότι κατά πάσα πιθανότητα οι Γερμανοί επιδιώκουν πλέον τις εκλογές, για πολλαπλούς λόγους. Διότι θα έχουν έναν τρόπο να δείξουν στο εσωτερικό τους πως μπορούν να είναι σκληροί (σ.σ. κάτι που έχουν ανάγκη μετά τη «χαλαρή» στάση στο μεταναστευτικό), ενώ προς το υπόλοιπο της Ένωσης θα μπορούν να χρησιμοποιήσουν την Ελλάδα προς παραδειγματισμό (σ.σ. κυρίως προς την Ιταλία, η οποία σε αντίθεση με την Ελλάδα είναι υπολογίσιμη οικονομική δύναμη, αλλά αρνείται να συμμορφωθεί προς τας υποδείξεις).
Οι... ψύχραιμοι -και παλαιότεροι- κοινοτικοί υποστηρίζουν πως είναι πλέον δύσκολο να αποσυνδεθούν οι Βρυξέλλες από το Βερολίνο, κάτι που φταίει και για πολλές παθογένειες της Ε.Ε.
Όπως και να έχει, όμως, διευκρινίζουν ότι η μεταστροφή στο ζήτημα των εκλογών δε συνδέεται με κάποια προτίμηση πολιτική -κανείς δεν έχει εισέλθει σε ένα παιχνίδι προβλέψεων- όσο με μια εν γένει αδιαφορία για το μέλλον της Ελλάδας, όπου όλα τα σενάρια είναι ανοικτά και προτιμητέο είναι μονάχα αυτό που βολεύει πλήρως το Βερολίνο.