Η σημερινή κατάσταση στην Κύπρο είναι σαφώς καλύτερη από ό,τι ήταν το 2013, ενώ στην Ελλάδα κάθε ημέρα που περνά τα πράγματα χειροτερεύουν.
Όταν άνοιξαν εκ νέου οι Τράπεζες στην Κύπρο, μετά την ολιγοήμερη παύση της λειτουργίας τους με την έναρξη ισχύος του Μνημονίου που της επιβλήθηκε, έγραψα σ’ αυτήν την στήλη πόσο με εντυπωσίασε η πολιτιστική συμπεριφορά των Κυπρίων, οι οποίοι ήρεμα και με τάξη πήγαν να αποσύρουν κάποιες από τις «κουρεμένες» καταθέσεις τους. Η εικόνα προφήτευε ότι γρήγορα θα απαλλασσόταν από τον μεγάλο βραχνά, όπως και έγινε.
Προφανώς και η έξοδος από το Μνημόνιο δεν θα επαναφέρει στο νησί αμέσως την προ Μνημονίου ζωή. Όμως, η σημερινή κατάσταση είναι σαφώς καλύτερη από ό,τι ήταν το 2013, ενώ στην Ελλάδα κάθε ημέρα που περνά τα πράγματα χειροτερεύουν, και χωρίς να εφαρμοστούν ακόμη τα νέα δυσβάστακτα, ή και αβάσταχτα, μέτρα, και η μόνη ελπίδα μας δεν είναι να καλυτερεύσει η ζωή μας, αλλά προσευχόμαστε να παραμείνει ως έχει και να μη έρθουν χειρότερα, όπως δείχνουν οι οιωνοί.
Ο πρόεδρος της Κύπρου κ. Ν. Αναστασιάδης προέβη προχθές σε απολογισμό της τριετούς διακυβερνήσεως της χώρας από το κόμμα του. Όπου βεβαίως, δήλωσε ότι θα συνεχιστεί η σφιχτή πολιτική, έως ότου έλθει η στιγμή που θα μπορεί η Κύπρος να σταθεί στα πόδια της χωρίς αναζητήσεις βοήθειας από την αλλοδαπή.
Είναι σημαντικό αυτό που είπε ο κ. Αναστασιάδης, ότι τα όσα επιτεύχθηκαν ήσαν αποτέλεσμα ενός «συγκροτημένου προγράμματος, της συνεργασίας για υλοποίησή του με τις πολιτικές δυνάμεις, τους κοινωνικούς εταίρους και πάνω από όλα των θυσιών του κυπριακού λαού», προς τους οποίους εξέφρασε ευγνώμονες ευχαριστίες. Και τούτο συνέβη, επειδή «Κοινή έγνοια όλων δεν παύει να είναι η ευημερία του συνόλου», είπε.
Ομολογουμένως, οι Κύπριοι πολιτικοί και συνδικαλιστές, παρ’ ότι Έλληνες και αυτοί, και παρά τις διαφορές μεταξύ τους, εργάστηκαν από κοινού με ασήμαντη την μικροκομματική σκοπιμότητα, ώστε τους αξίζουν τα εύσημα για την προσφορά τους προς τον κυπριακό λαό. Σε πλήρη αντίθεση, οι Ελλαδίτες πολιτικοί παρουσίασαν την χειρότερη εικόνα που είχε ποτέ ο τόπος, πολιτευόμενοι αποκλειστικώς και μόνον για το προσωπικό τους όφελος (δεν θέλω να γράψω και καθ’ υπόδειξη ενδεχομένως ισχυρών ιθαγενών ή αλλοδαπών υποστηρικτών τους) εκμεταλλευόμενοι την άγνοια του λαού περί της πραγματικής κατάστασης και παραπλανώντας τον.
Ο μισός πολιτικός κόσμος μάς διαβεβαίωνε ότι το χρέος είναι «βιώσιμο» (ανελλήνιστος και εσφαλμένος όρος, μεταφρασθείς εκ της πτωχής αγγλικής γλώσσας, αντί του ορθού «εξυπηρετήσιμο») και ο άλλος μισός ότι δεν είναι. Από την στιγμή που δεν συμφώνησαν σ’ αυτό, ήταν φυσικό να ακολουθήσουν διαφορετικούς δρόμους. Δεν μπορούσαν να καταλάβουν ποια είναι η αλήθεια; Βεβαίως και μπορούσαν. Αλλά προείχε ο μικροκομματισμός.
Ο κ. Αναστασιάδης έκανε λόγο για την προσπάθεια αποκατάστασης της αξιοπιστίας του κράτους, και είπε ότι ελήφθησαν μέτρα για αυστηρή δημοσιονομική πειθαρχία και εξορθολογισμό των δημοσίων δαπανών, καθώς «το χρεοκοπημένο αλλά σπάταλο κράτος έπρεπε να νοικοκυρευτεί».
Ας μου πει κάποιος σε ποιον τομέα νοικοκυρεύσαμε τον δημόσιο τομέα μετά από έξη χρόνια. Απεναντίας, υπάρχουν κάτι λιγότεροι από 200 φορείς, που αρνούνται να απογραφούν, να δηλώσουν δηλαδή, ποιο είναι το έργο τους, πόσοι οι απασχολούμενοι, ποιο το κόστος λειτουργίας τους, και ποιο το αποτέλεσμα. Δεν γνωρίζει το κράτος, τι κάνουν αυτοί οι Φορείς. Ούτε δίνουν λογαριασμό, αλλ’ ούτε και η κυβέρνηση το απαιτεί. Κάποιοι επομένως, πληρώνονται από τον λαό και αγνοούμε τον λόγο.
Επίσης, αναφέρθηκε ο Κύπριος πρόεδρος στις προσπάθειες για προσέλκυση επενδύσεων και ανάπτυξη, κάνοντας, μεταξύ άλλων, λόγο στην κατασκευή της Μαρίνας Αγίας Νάπας, την αδειοδότηση του πολυθεματικού καζίνου αλλά και την επέκταση στο τερματικό αποθήκευσης και διαχείρισης πετρελαιοειδών VTT Vasiliko Ltd.
Προφανώς και έγιναν λάθη, τα οποία επεσήμανε η αντιπολίτευση, αλλ’ εκείνο που συγκρατώ ως Ελλαδίτης, είναι η άθλια εικόνα που παρουσιάζει ο δικός μας πολιτικός κόσμος σε σύγκριση με τον κυπριακό. Που σημαίνει, ότι δεν είναι θέμα γονιδίου η συμπεριφορά μας, αφού και οι Κύπριοι Έλληνες είναι.
Μακεδών
voria.gr