Το γεγονός πως βρισκόμαστε στην διεθνή κατάταξη οικονομικής ελευθερίας ανάμεσα σε χώρες που βγαίνουν από πολέμους, σε χώρες που κυβερνώνται από απολυταρχικά και δικτατορικά καθεστώτα, και που η ανθρώπινη ζωή είναι αναλώσιμο της εξουσίας, είναι ενδεικτικό της ηθικής μας χρεοκοπίας.
Με το Μπαγκλαντές και την Μοζαμβίκη να ισοβαθμούν μαζί μας στην κλίμακα οικονομικής ελευθερίας, χώρες που ξεκάθαρα χαρακτηρίζονται Τρίτος Κόσμος, στη σημερινή κατάσταση που έχουμε περιέλθει μετά από 7 έτη χρεοκοπίας και κρίσης, είναι περισσότερο από οικονομική η χρεοκοπία μας.
Και δυστυχώς τέλος δεν φαίνεται.
Οι ιδεοληψίες μεγάλου μέρους των Ελλήνων πολιτών, δείχνουν πως αδυνατούν να εντάξουν τον εαυτό τους σε ένα πολιτικό και πολιτιστικό στερέωμα με βάση την Δημοκρατία.
Η χώρα μας βρίσκεται σε διαδικασία αυτοκτονίας.
Καταστρέφει τον πλούτο που δημιουργήσανε οι παπούδες και οι γονείς μας με πρωτόγνωρες ταχύτητες, ενώ ταυτόχρονα ακυρώνει αγώνες για την δημοκρατικότητα του πολιτεύματος με διάρκεια αιώνων.
Κλειστές τράπεζες, κλειστά επαγγέλματα, κλειστοί τραπεζικοί λογαριασμοί - κατασχεμένοι, κλειστά σχολεία, κλειστά νοσοκομεία, κλειστές εφημερίδες, κλειστά μυαλά.
Ο Λαός μας είναι θύμα μιας πλύσης εγκεφάλου τεσσάρων δεκαετιών, μιας υποβάθμισης του ιερού λειτουργήματος της παιδείας των νέων γενεών, ενός ευτελισμού της Δικαιοσύνης στο βάθος δεκαετιών.
Πήρανε μια φτωχή και πληγωμένη χώρα το '74, και παραδίνουν μια επίγεια κόλαση. Αφού την βίασαν παρά φύσιν και κατά συρροή έφαγαν σε γλέντια και κλεψιές την προίκα της. Προίκα μιας χώρας νοείται μόνο μια: η νέα γενιά της. Οι νέοι της.
Τώρα την αφήνουν αιμόφυρτη στο πεζοδρόμιο να ψοφολογήσει, ανοίγοντας τα σύνορα και αφήνοντας κάθε επίβουλο να την διασύρει.
Φροντίζοντας να διασφαλίσουν την συνέχιση των βιασμών από όσους πρόλαβαν να πάρουν παραπάνω από όσα έδωσαν.
Η κλεψιά έγινε μαγκιά, έγινε δικαίωμα, έγινε κεκτημένο. Και η νέα γενιά έγινε θύμα τράφικινγκ των μαστροπών και των απαγωγέων του δημόσιου βίου.
Όλα καταστρέφονται για να μπορέσει να συνεχίσει να κλέβει ζωή από τους νέους η προηγούμενη γενιά.
Ε, άει στο διάολο πια!