Έχει σε πολλούς κύκλους επικρατήσει η άποψη ότι μόλις υπογραφεί η συμφωνία με τους δανειστές θα έρθει η… ανάπτυξη. Όπως το είπε ο Τσίπρας, με το Πάσχα θα έρθει και η ανάσταση της χώρας. Ή όπως το είπε ο Καμμένος, ασχέτως αν δεν του δίνει κανείς σημασία. Ότι την 1η Μαΐου βγαίνουμε από το Μνημόνιο.
Υπάρχουν αρκετοί που πιστεύουν ότι μόλις πέσουν οι υπογραφές με την τρόικα, ψηφιστούν τα μέτρα στη Βουλή και τελειώσουν τα πέρα – δώθε της Βελκουλέσκου, θα αλλάξει η Ελλάδα. Θα γίνουμε παράδεισος όπου θα τρέχει το χρήμα από παντού. Οι δόσεις θα πηγαινοέρχονται, ο Ντράγκι θα μοιράζει λεφτά, ο Γιούνκερ θα φέρει πακέτα, η χώρα θα φύγει από την ύφεση, θα τελειώσουν και τα capital controls και ο Τσίπρας θα την σκαπουλάρει.
«Θα γυρίσουμε το κλίμα», λένε στο Μαξίμου και το πιστεύουν. Διαρρέουν την αισιοδοξία τους και στα στημένα μέσα ενημέρωσης, ένα μέρος του κόσμου πιστεύει ότι ο Τσίπρας διαπραγματεύεται, είναι καλό παιδί αλλά τον πολεμάνε οι ξένοι και του στήνει συνωμοσίες ο Τόμσεν κι εκτιμούν ότι ο… Μινώταυρος του νεοφιλελευθερισμού (όπως είπε και ο ειδήμων νεοσυριζαίος Πάκης) θα νικηθεί γιατί δεν μπορεί να γίνει αλλιώς.
Πραγματικά αν σ’ αυτή τη φάση που βρίσκεται η Ελλάδα τρώει τέτοιο παραμύθι τότε είναι άξια της μοίρας της. Γιατί εμείς πιο εύκολα βλέπουμε να εξελίσσεται σταδιακά το σχέδιο Β για «ηθελημένη» έξοδο της χώρας από το ευρώ, παρά ότι θα προχωρήσει ως μια ευρωπαϊκή χώρα και μακριά από τα εφιαλτικά σενάρια του παρελθόντος. Με τα σκληρά μέτρα που έρχονται ό,τι απέμεινε από τη μεσαία τάξη θα διαλυθεί κι ό,τι έμεινε από τους ανθρώπους που παράγουν, εργάζονται σκληρά, έχουν θέσεις ευθύνης θα εξαφανιστεί. Οι «πλούσιοι» του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν 40-50 χιλιάδες ευρώ εισόδημα θα πληρώσουν το μάρμαρο της «ταξικής μάχης» που δίνει αυτή η κυβέρνηση. Μια χώρα φτωχοποιημένη, με πολίτες που βγάζουν λίγα παραπάνω στοχοποιημένους, με μια πραγματική ταξική σύγκρουση ανάμεσα στους πραγματικά φτωχούς Έλληνες, στους απελπισμένους πρόσφυγες και βεβαίως στους έχοντες μια καλύτερη οικονομική κατάσταση.
Πόσο μπορεί να αντέξει μια χώρα και μια οικονομία χωρίς επενδύσεις, ξένο κεφάλαιο, παραγωγή, έξυπνες ιδέες, μάζεμα του κράτους και ταυτόχρονα τελειωμένους πολίτες και χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες να κάθονται τα επόμενα χρόνια στην Ελλάδα; Για ποια ανάπτυξη θα μιλάμε όταν κανείς δεν πληρώνει τώρα και κανείς δεν θα πληρώνει στο άμεσο μέλλον; Ήδη το ιδιωτικό χρέος ξεπερνά τα 220 δις ευρώ. Στα 117 δις είναι τα κόκκινα δάνεια, άλλα 87 δις είναι οι ληξιπρόθεσμες οφειλές στην εφορία, άλλα 15 δις τα χρέη στα ταμεία. Δε μιλάμε για το δημόσιο χρέος, αλλά γι’ αυτά που χρωστούν οι Έλληνες. Και περιμένουμε ανάπτυξη και δημοσιονομική ισορροπία.
Και μέσα σε όλα αυτά αντιμετωπίζουμε την ανισορροπία της κυβέρνησης. Κάποιοι λένε ότι είναι πολύ ερασιτέχνες και πολύ ηλίθιοι για να κάνουν τέτοια λάθη. Άλλοι, όμως, πιστεύουν ότι έχουν σε εξέλιξη το σχέδιο Β. Ένα αργό και βασανιστικό σύρσιμο προς μια στασιμοχρεοκοπία όπου η χώρα δεν θα βγει από το ευρώ, δεν θα έχουμε πραγματικό Grexit δηλαδή αλλά θα είναι χρεοκοπημένη εντός της ΕΕ. Με δίδυμα χρέη που δεν θα μειώνονται, με τον κόσμο φτωχοποιημένο που δεν θα πληρώνει τίποτε, με ένα κράτος που δεν θα μπορεί να λειτουργήσει και να προσφέρει καλές υπηρεσίες στα νοσοκομεία, στα σχολεία, στην κοινωνική πρόνοια.
Δεν υπάρχει άλλη λύση από την φιλελευθεροποίηση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας. Άνοιγμα στις αγορές, επενδύσεις, αποκρατικοποιήσεις, άρση γραφειοκρατικών εμποδίων και μείωση της φορολογίας στις επιχειρήσεις. Ναι, θα κερδίσουν οι επιχειρηματίες, οι εφοπλιστές, το κέρδος είναι ο στόχος τους. Αλλά θα κερδίσουν και οι πολίτες και η χώρα. Όταν πάνω από 9.000 εταιρείες θέλουν να φύγουν από την Ελλάδα, όχι γιατί δεν είναι πατριώτες αλλά γιατί δεν αντέχουν άλλο τι πρέπει να κάνεις; Μα να τους κρατήσεις και να φέρεις περισσότερες. Να ανοίξουν δουλειές, να έρθει χρήμα στην αγορά, να δουλέψουν ξανά οι τράπεζες.
Αυτά δεν μπορεί να τα κάνει ο Τσίπρας και η παρέα του παρά τη στροφή που φαίνεται ότι θέλει να κάνει. Και δεν μπορεί γιατί αντιπαλεύονται οι ιδεοληψίες με τις οποίες γαλουχήθηκαν στην Αριστερά, με την ανάγκη της οικονομίας για πιο φιλελεύθερες πολιτικές με κοινωνικό πρόσωπο. Όσο κι αν ο Τσίπρας θέλει να γίνει… σοσιαλιστής ή κεντρώος δεν τον αφήνουν τα βαρίδια της αριστεράς της αφασίας. Δεν μπορεί να αποτινάξει από πάνω του την αριστερίλα.
Γι’ αυτό πιστεύουμε ότι έρχονται τα χειρότερα κι όχι τα καλύτερα. Γι’ αυτό πιστεύουμε ότι πρέπει να φύγει μια ώρα αρχύτερα ο ΣΥΡΙΖΑ προτού προκαλέσει ανήκεστο βλάβη στον ασθενή.
antinews.gr