Δε μας έφταναν τα μέτρα που ούτως ή άλλως έχουμε συμφωνήσει, τώρα ζητούνται και εφεδρικά. Αυτό όμως δεν επιτρέπεται από το Σύνταγμα της χώρας, το οποίο δεν μπορούμε να κουρελιάσουμε (κι άλλο).
Σήμερα επρόκειτο, εάν συνεδρίαζε το Eurogroup όπως αναμένετο, να τελειώσει επιτέλους το θρίλερ μίας διαπραγμάτευσης, από την οποία οι Έλληνες φορολογούμενοι θα βγούμε ούτως ή άλλως χαμένοι. Με την αγωνία όμως να παρατείνεται κινδυνεύουμε να βγούμε διπλά χαμένοι, αφού κακά τα ψέματα η επιλογή είναι μεταξύ του κακού και του χειρότερου... Και το σημείο- κλειδί είναι εάν θα νομοθετηθούν εφεδρικά μέτρα για το 2018, λες και δε φτάνουν τα μέτρα που ούτως ή άλλως έχουμε ήδη δεχθεί.
Οι εκπρόσωποι των δανειστών που πηγαινοέρχονται έξι χρόνια στην Ελλάδα, προφανώς γνώριζαν πολύ καλά πως το ελληνικό Σύνταγμα (όπως και τα περισσότερα Συντάγματα) δεν επιτρέπει νομοθέτηση μέτρων που μπορεί και να μην εφαρμοστούν.
Σύμφωνα με το ελληνικό Σύνταγμα οι νόμοι έχουν εφαρμογή από τη στιγμή της δημοσίευσης τους στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως και η ισχύς τους παύει με το νέο νόμο. Συνεπώς δεν είναι δυνατόν να νομοθετηθούν μέτρα που θα τεθούν σε ισχύ εάν και εφόσον και όποτε.
Κυρίως όμως δημιουργεί ζήτημα αντισυνταγματικότητας η νομοθέτηση από τώρα συγκεκριμένων μέτρων που θα εφαρμοστούν από το 2018 σε περίπτωση απόκλισης από τους στόχους: Και αυτό διότι οι πολίτες τους οποίους θα αφορούν τέτοια μέτρα δε θα έχουν πια ίσες ευκαιρίες και δικαιώματα με τους υπόλοιπους, καθώς πχ το ότι εκκρεμεί η απειλή περικοπή του μισθού τους μπορεί να επηρεάσει το εάν θα δεχθεί κάποιος να τους νοικιάσει σπίτι. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που παγκοσμίως δεν υπάρχουν προληπτικά μέτρα υπό αίρεση.
Οι δανειστές βέβαια εμφανώς γράφουν το Σύνταγμα της χώρας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους- και δεν περιμέναμε να ζητήσουν εφεδρικά μέτρα για να το καταλάβουμε αυτό, το ζούμε στο πετσί μας όλα αυτά τα χρόνια. Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά ούτε για εκείνους. Εάν προσφύγει οποιοσδήποτε πολίτης κατά μίας τέτοιας διάταξης και αυτή αποδειχθεί αντισυνταγματική στα δικαστήρια, θα είναι στον αέρα η εφαρμογή της συμφωνίας. Εντελώς τυχαία, θα μπορούσαν ακόμη και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να προβούν σε τέτοια κίνηση...
Αυτό είναι ένα σενάριο όμως που όλες οι πλευρές προφανώς θα ήθελαν να αποφύγουν, διότι ούτως ή άλλως δε θα σήμαινε απελευθέρωση από τη θηλιά των μνημονίων, αλλά απλώς μία εμπλοκή.
ΥΓ: Και ο “κόφτης” στις δημόσιες δαπάνες βέβαια, που αντιπροτείνει η ελληνική πλευρά, ενέχει στην πραγματικότητα τον κίνδυνο να θεσμοθετηθεί η πολιτική της λιτότητας. Αυτή που μας οδηγεί σε φαύλο κύκλο. Οπότε χρειάζεται προσοχή.