Του Ρούντι Ρινάλντι
Η διαφημιστική καμπάνια για την συζήτηση στη Βουλή υποσχόταν αποκαλύψεις, ντοκουμέντα, ίσως και μέτρα. Άνθρακες ο θησαυρός… Αυτό που διαπιστώσαμε ξανά είναι ότι η κρίση δεν είναι απλά οικονομική αλλά καθολική, αφού αγκαλιάζει όλους τους τομείς της κοινωνικής και πολιτικής ζωής.
Ξανάρχεται έτσι στην επικαιρότητα μια διαπίστωση που είχε υποχωρήσει την περίοδο των αυταπατών και της ανάθεσης: Βασικός όρος για την επιβολή (όπως, αντίστροφα, και για την αναίρεση) της διαπλοκής και της διαφθοράς, είναι το ίδιο το πολιτικό σύστημα και ειδικότερα η κομματοκρατία που αντιμετωπίζει την κοινωνία ως πελάτη-ιδιώτη και το κράτος ως εργαλείο για την επιβολή και νομή της εξουσίας.
Ένα ένοχο πολιτικό σύστημα, διαβρωμένο και διαπλεκόμενο, κόμματα και παρατάξεις που εναλλάσσονται στην εξουσία εκφράζοντας ολιγαρχικές ομάδες και δυνάμεις που αλληλοσυγκρούονται. Ένα πολιτικό σύστημα που υπηρετεί το νέο καθεστώς που έχει επιβληθεί τα τελευταία 6 χρόνια στη χώρα. Γιατί μέσα στην κρίση, γίνονται σοβαρές αλλαγές στους θεσμούς και στις λειτουργίες του κράτους. Κι είναι άλλο ένα κυρίαρχο κράτος κι άλλο ένα κράτος μιας αποικίας, μιας μπανανίας.
Πολιτικό σύστημα συνολικά, κομματοκρατία πιο ειδικά, σε πλήρη σύμφυση και υποταγμένα στις σύγχρονες μορφές εξάρτησης που επιβάλλει η ευρωκρατία και ο ευρωατλαντισμός, οδηγούν τη χώρα σε εθνική και κοινωνική καταστροφή. Υποτάσσουν θεσμούς, ποδοπατούν το Σύνταγμα, παραγράφουν όλα τα εγκλήματα που έχουν γίνει για να φθάσει η χώρα στη σημερινή κατάσταση. Προσπαθούν να παραπλανήσουν, στήνοντας σκηνικό «πόλωσης» και παίζοντας το παιχνίδι της «δημοκρατίας». Κι όλα αυτά σε βάρος της κοινωνίας, των υποτελών τάξεων, της κυριαρχίας της χώρας.
Ο λαϊκός άνθρωπος στην Ελλάδα του 2016 δεν έχει την παραμικρή αμφιβολία για το ρόλο του πολιτικού συστήματος. Δεν έχει την παραμικρή αυταπάτη για την κομματοκρατία. Δεν περιμένει τίποτα το θετικό από την ελληνική Βουλή. Όσα διαδραματίζονται εκεί δεν του είναι απλώς αδιάφορα, αλλά νιώθει ότι κινούνται εναντίον του, ότι μεθοδεύουν νέες οικονομικές και πολιτικές αλυσίδες, νέα τυραννικά δεσμά.
Η πελατειακή σχέση που υπήρχε κάποτε με τα κόμματα έχει κι αυτή διαρραγεί. Τα κόμματα δεν μπορούν πλέον να «εξυπηρετήσουν» έστω κάποιους ψηφοφόρους τους. Καλούνται να κυβερνήσουν ανατινάζοντας κοινωνικά στρώματα και διαλύοντας δομές. Σήμερα, μετατρέπουν την χώρα σε απέραντο στρατόπεδο, παίρνουν μέρος σε διεθνείς διασκέψεις και προσυπογράφουν ό,τι τους διατάξουν με αντάλλαγμα μια θέση στο πολιτικό σύστημα και στην κυβέρνηση. Αλλιώς τους σχόλασαν την επόμενη μέρα…
Όρος για την κατάκτηση της πραγματικής Δημοκρατίας (τότε που τα «όχι» δεν θα μπορούν να γίνουν «ναι» σε μια μέρα) είναι να τελειώνουμε με το διεφθαρμένο, διαπλεκόμενο, φαύλο πολιτικό σύστημα. Ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε το ακούμπησε, ούτε το πείραξε. Όχι μόνο το άφησε άθικτο, αλλά ενσωματώνεται σε αυτό χρησιμοποιώντας, μάλιστα, όλα τα δοκιμασμένα όπλα του.
Τι έδειξε η συζήτηση στη Bουλή
Όποιος είχε την αντοχή να την παρακολουθήσει -γιατί εκτός των άλλων ήταν και βαρετή και κουραστική έως ανούσια- θα διαπίστωσε ότι η επιχείρηση «πετώ την μπάλα στην εξέδρα» που προώθησε η κυβερνητική παράταξη ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, δεν έπεισε. Πρώτον, γιατί δεν μάθαμε τίποτα καινούργιο. Δεύτερον, γιατί κανείς από τα άλλα κόμματα δεν τσίμπησε. Παιχνίδι εντυπώσεων, λοιπόν, χωρίς ουσία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει να αναμετρηθεί με την γοργή, θεαματική του πτώση και με την υποχρέωση να περάσει νομοσχέδια που θα προκαλέσουν μεγαλύτερη κοινωνική δυσφορία. Δεύτερον, γνωρίζει ότι το Προσφυγικό έχει ξεφύγει από τον έλεγχο. Τρίτον, τα όσα παραχώρησε σε ΝΑΤΟ και Τουρκία δεν είναι χωρίς συνέπειες και ίσως άμεσες. Τέταρτον, δεν μπορεί να αντιστρέψει το κλίμα, δυσκολεύεται πλέον να πάρει πρωτοβουλίες. Πέμπτον, ταυτίζεται πλέον με το ψέμα, δεν τον πιστεύει κανείς. Από την άλλη, ο Π. Καμμένος, έχει βρει τρόπο να είναι απαραίτητος, να προωθεί συμφωνίες σαν βασικός συνέταιρος και μέτοχος της κυβέρνησης, να βγάζει κορώνες, να εκβιάζει και να καταπίνει στη συνέχεια ότι έλεγε πριν από 24 ώρες.
Από τη συζήτηση φάνηκαν κι άλλες ομηρείες του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Παπαγγελόπουλος, γνωστός καραμανλικός και πρώην διοικητής της ΕΥΠ, «καθαρίζει» διάφορες υποθέσεις του υπουργείου Δικαιοσύνης και έχει τοποθετηθεί πλάι στο «χαλαρό» και «δεοντολόγο» υπουργό Δικαιοσύνης Παρασκευόπουλο, ενώ ποτέ δεν μάθαμε γιατί απομακρύνθηκε ο υπουργός Επικρατείας για καταπολέμηση της διαφθοράς, Παναγιώτης Νικολούδης.
Η Νέα Δημοκρατία έσπευσε να ανταποκριθεί στην πρόσκληση για νέο μίνι δικομματισμό που απευθύνει ο Αλ. Τσίπρας. Στόχος να γίνουν Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ το νέο δίπολο γύρω από το οποίο να ξετυλιχθεί το πολιτικό παιχνίδι. Ο Κ. Μητσοτάκης κινήθηκε, πάντως, προσεκτικά, ώστε να αποφεύγει τρικλοποδιές του ΣΥΡΙΖΑ και χοντροκομμένες υποθέσεις της διακυβέρνησης Σαμαρά (π.χ. υπόθεση Παπασταύρου), ανεβάζοντας τον πήχη της πολιτικής αντιπαράθεσης. Ζήτησε παραίτηση του Τσίπρα και διενέργεια εκλογών, κίνηση με προφανή σκοπό να συσπειρωθεί το κόμμα, προετοιμαζόμενο για το ενδεχόμενο γρήγορων πολιτικών εξελίξεων.
Γεννηματά και ο Θεοδωράκης, κινήθηκαν σε έντονους αντιπολιτευτικούς τόνους προς την κυβέρνηση και επισημοποίησαν το μεταξύ τους φλερτ με συνάντηση που έγινε 2 μέρες μετά. Η συσπείρωση της «light Κεντροαριστεράς» με στόχο ένα διψήφιο ποσοστό, ώστε να έχει κάποιον ρόλο στα κυβερνητικά σχήματα που θα προκύψουν, προωθείται ως σχέδιο, συναντώντας όμως αρκετά εμπόδια προς το παρόν. Το τι θα γίνει με το «βάρος» Βενιζέλος είναι ίσως το δυσκολότερο…
Ο Γ. Μιχαλολιάκος της Χρυσής Αυγής, μετρίασε εντελώς τους τόνους της κριτικής προς την κυβέρνηση, επικεντρώνοντας τα πυρά του προς την Ν.Δ. και ιδιαίτερα προς τον Α. Σαμαρά.
Ο Δ. Κουτσούμπας του ΚΚΕ μίλησε εντελώς γενικά, καταγγέλλοντας το καπιταλιστικό σύστημα, αφού στο πλαίσιό του αναπαράγεται η διαπλοκή και τα σκάνδαλα, άρα τέτοια γίνονται παντού κι όχι μόνο στην Ελλάδα. Μια τοποθέτηση παντός καιρού και χώρου, μέσα στη γενικολογία, χωρίς αιχμές, χωρίς εκπλήξεις και αποκαλύψεις. Δεν ξέρει τίποτα το ΚΚΕ που να αξίζει να καταγγελθεί στη Βουλή ή μήπως δεν πρόκειται απλώς για άγνοια ή ανικανότητα;
Τέλος, είναι χαρακτηριστικό ότι ο Λεβέντης της Ενωσης Κεντρώων (Ε.Κ) αναδεικνύεται συχνά ως «η φωνή της κοινής λογικής». Ίσως κι αυτός αποδειχθεί χρήσιμος σε κάποια «στραβή» της πολιτικής κρίσης.
Την επόμενη μέρα, ο Νίκος Χατζηνικολάου χαρακτήρισε τη συζήτηση επιπέδου Μπανανίας…
ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ