Πόσο πιθανόν είναι αλήθεια να επιδιώκει κρυφά τη μετατροπή της χώρας μας στην Κούβα της Μεσογείου ο Αλέξης,
ο οποίος είναι φανατικός οπαδός του Τσε Γκεβάρα, κρίνοντας μεταξύ άλλων
από το όνομα που επέλεξε για το γιό του; Για να το επιτύχει, δεν θα έπρεπε να οδηγήσει την Ελλάδα στο αδιέξοδο του τρίτου μνημονίου,
καθώς επίσης στο κλείσιμο και στο ξεπούλημα των τραπεζών, έτσι ώστε να
τοποθετηθεί η πλειοψηφία των Ελλήνων εναντίον της Ευρώπης;
Δεν θα ήταν λογικό να συμβάλλει έμμεσα
στην αύξηση των χρεών, δημοσίων και ιδιωτικών, καθώς επίσης στην
εξαθλίωση του πληθυσμού, αφού τέτοιου είδους συστήματα προϋποθέτουν
ανάλογες καταστάσεις; Άλλωστε καμία χώρα δεν τα έχει επιλέξει ποτέ ιστορικά, υπό συνθήκες ευημερίας. Αντίθετα, μόνο όταν το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων της ήταν τέτοιο που δεν επέτρεπε καμία ελπίδα για το μέλλον.
Φυσικά δεν είναι δυνατόν να συμβεί μία τέτοια αλλαγή εντός των πλαισίων της Ευρωζώνης και της ΕΕ, οπότε
εύλογα αναρωτιέται κανείς εάν οι υποστηρικτές της δραχμής, οι οποίοι
είναι ασφαλώς καλοπροαίρετοι, εξυπηρετούν ακούσια τους κρυφούς σκοπούς
του.
Από την άλλη πλευρά, για να μπορέσει να
δρομολογηθεί η ριζική αλλαγή του πολιτικού συστήματος, απαιτείται χρόνος
και πολύ δουλειά στο παρασκήνιο. Για παράδειγμα, η δημιουργία ενός
κομματικού στρατού, ο έλεγχος των ΜΜΕ και της ΕΣΗΕΑ, η σταδιακή στροφή της κοινής γνώμης προς την έξοδο από την Ευρωζώνη, η περαιτέρω εξαθλίωση των Ελλήνων, η διάλυση της μεσαίας τάξης,
η οποία είναι νομοτελειακά φιλελεύθερη και δημοκρατική, ο έλεγχος του
στρατού, οι δικαστικοί διωγμοί των άλλων πολιτικών κομμάτων κοκ.
Όλα αυτά βέβαια διαπιστώνει μεν κανείς
πως βρίσκονται σε εξέλιξη, κατανοώντας για παράδειγμα πως η επιλογή της
αύξησης των φόρων αντί της μείωσης των δαπανών, η οποία φαίνεται εν
πρώτοις παράλογη, επιταχύνει αυτού του είδους τις εξελίξεις, αλλά αδυνατεί να το πιστέψει. Κυρίως
επειδή η εξωτερική συμπεριφορά της κυβέρνησης είναι νεοφιλελεύθερη, ενώ
ακολουθεί πιστά τις εντολές της ευρωπαϊκής Τρόικας.
Μήπως όμως αλήθεια τα φαινόμενα απατούν, όπως πολύ συχνά συμβαίνει; Μήπως πρόκειται για το σύνηθες προπέτασμα καπνού, με το οποίο καλύπτονται αυτού του είδους οι σχεδιασμοί;
Δύσκολο να το υποθέσει κανείς, αλλά ασφαλώς δεν είναι απίθανο ενώ, όταν
γίνεται πια φανερό δια γυμνού οφθαλμού, είναι πλέον πολύ αργά. Θα
μπορούσε βέβαια να πει κανείς πως η φαντασία μου οργιάζει. Εν τούτοις
δεν μπορώ να εξηγήσω διαφορετικά πολλά από αυτά που συμβαίνουν (Ι.
Ιωάννου).