«Ο Θεός έχει βάλει την υπογραφή Του για την ελευθερία της Ελλάδος και δεν την παίρνει πίσω» έλεγε ο στρατηγός Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Το έλεγε από ελπίδα; Από βαθιά πίστη στο Θεό; Από κάποιο όραμα που ίσως είχε δει;
Ο Θεός πράγματι έβαλε την υπογραφή του αλλά για να είναι ελεύθερη η Ελλάδα, πρέπει να το θέλει και η ίδια. Ο Θεός δεν εξανάγκασε ποτέ κανένα να κάνει οτιδήποτε.
Σήμερα κάτι λιγότερο από 200 χρόνια από την Επανάσταση του 21 και τα «χρόνια δοξασμένα» η Ελλάδα βρίσκεται υπόδουλη ξανά αν και για αρκετούς ποτέ δεν ελευθερώθηκε πραγματικά.
Η Ελλάδα βρίσκεται ένα βήμα πριν τη διάλυση. Ίσως και μετά, δεν ξέρω.
Και η καταστροφή έχει την υπογραφή του Τσίπρα και μόνο αυτού. Δεν είναι άδικο αυτό; Θα ρωτούσε κάποιος. Όχι δεν είναι, διότι ο Τσίπρας ήξερε πολύ καλά τι συνέβαινε στη χώρα. Ως πολίτης αυτού του τόπου, έβλεπε τα στραβά. Δεν τα διόρθωσε ούτε στο ελάχιστο. Δεν έβαλε καμία αρχή. Επίσης γνώριζε ότι ο λαός μετά από 7 χρόνια ύφεσης και 5 μνημονίου, δεν αναζητούσε απλά την ελπίδα ή τάχα λίγη αξιοπρέπεια. Αν ο λαός ήθελε μνημόνια θα κρατούσε το Σαμαρά, για τον οποίο πια
μπορούμε να λέμε ότι είναι κλάσεις ανώτερος μπροστά στο διάδοχό του. Ζητούσε, απαιτούσε κάτι καλύτερο. Ο Τσίπρας το υποσχέθηκε αυτό. Όταν έταζε από τη ΔΕΘ, ήξερε την κατάσταση. Αυτός προκάλεσε τις εκλογές. Αυτός έδειχνε τόσο σίγουρος ώστε έλεγε ότι η Μέρκελ θα συμφωνούσε μέρα μεσημέρι. Ψηφίστηκε για το άλλο.
Επίσης άνοιξε τα σύνορα αυτής της φτωχής χώρας. Έλατε όλοι εδώ είπε, αρκεί να πείτε ότι έρχεστε από τον πόλεμο. Και τώρα η Ελλάδα μπήκε στο περιθώριο έχοντας μέσα της μερικές δεκάδες χιλιάδες ανθρώπων ενός άλλου πολιτισμού και κουλτούρας που δε συμβαδίζει με τη δική μας. Ήδη βλέπουμε τα πρώτα παρατράγουδα. Από αυτούς, ούτε οι μισοί δεν έρχονται από πόλεμο και όσοι έρχονται, δε γνωρίζουμε τι ακριβώς πρεσβεύουν. Κατέλαβαν λιμάνια, έστησαν μπλόκα, απειλούν, κλέβουν.
Οι δουλειές κλείνουν. Τα χρήματα των ανθρώπων στις τράπεζες κατασχέθηκαν. Γιατί άραγε; Μήπως κάναμε το μεγάλο βήμα; Αφού πάλι σε μνημόνιο είμαστε. Τα πάντα φορολογούνται. Η διασκέδαση μέσω μιας ταινίας ή η βόλτα της Κυριακής και το πήγαινε-έλα στη δουλειά για το μεροκάματο.
Οι ήττες βαπτίζονται νίκες. Δίπλα του έχει και κάτι ανεκδιήγητους τύπους να μας διασκεδάζουν με τις σαχλαμάρες που λένε. Ο ένας δεν μπορεί καν να μιλήσει ελληνικά, και άλλοι από το πολύ λίπος δυσχεραίνουν την επικοινωνία του στόματος με τον εγκέφαλο.
Η διαφορά ανάμεσα στον ήρωα και τον προδότη είναι πολλές φορές μηδαμινή,
ωστόσο χρειάζεται μεγάλη πίστη και δύναμη για να την καλύψεις. Ένας
άκαπνος, αβασάνιστος και μεγαλωμένος στα πούπουλα είναι λίγο δύσκολο να
τα διαθέτει αυτά.
Η Ελλάδα πτωχαίνει. Η Ελλάδα γερνά. Η Ελλάδα απομονώνεται. Η Ελλάδα βλέπει τον πληθυσμό της να αντικαθίσταται και να επιστρέφει σε ένα νεώτερο οθωμανικό ζυγό.
Η Ελλάδα αποθνήσκει αμαχητί.
Γιατί;
Γιατί ο Τσίπρας έβαλε την υπογραφή του για την υποδούλωση της Ελλάδας (πριν κάποιους μήνες) και δεν την παίρνει πίσω.