Η ελληνική οικονομία παραμένει ακόμη σε απελπιστική κατάσταση, και όμως, μία νέα κρίση φαίνεται να παραμονεύει. Εάν αυτή συμβεί, μπορεί να καταρρίψει τις ελπίδες ανάκαμψης σε μεγάλο μέρος της Ευρώπης. Η τελευταία έκτακτη κατάσταση δε θα ξεχαστεί σύντομα, όμως τίποτα δε γίνεται για να αποφευχθεί μία επανάληψη.
Η τελευταία διαμάχη μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ένας από τους επίσημους πιστωτές της χώρας, απλά υπογραμμίζει τη συνεχή δυσλειτουργία. Το αδιέξοδο θα πρέπει να σπάσει. Για να συμβεί αυτό, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να αναλάβει τα ηνία, να αναθεωρήσει τη σημερινή της στάση και να προσφέρει στην Ελλάδα ελάφρυνση χρέους.
Το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν της Ελλάδας συνεχίζει να πέφτει κάθε χρόνο. Περίπου το ένα τέταρτο του πληθυσμού της δεν έχει δουλειά. Οι καταθέτες απέσυραν άλλα 500 εκατομμύρια ευρώ από τις τράπεζες της χώρας τον Φεβρουάριο, δείχνοντας πως το τελευταίο πρόγραμμα διάσωσης δεν έχει καταφέρει να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη.
Ο χρόνος τελειώνει. Η Ελλάδα είναι προγραμματισμένο να πληρώσει 2,4 δισεκατομμύρια ευρώ σε ονομαστικό χρέος και τόκους σε δάνεια από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων στις 20 Ιουλίου. Οι συνολικές ανάγκες εξυπηρέτησης χρεών της χώρας τον Ιούνιο και τον Ιούλιο ξεπερνούν τα 10 δισεκατομμύρια ευρώ – χρήματα που δεν έχει, εκτός και αν έχουν εκταμιευτεί περισσότερα χρήματα από τη διάσωση μέχρι τότε.
Καθώς αυτές οι πιέσεις αυξάνονται, το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Ένωση προσπαθούν να συμφωνήσουν σε μια κοινή στάση. Το ΔΝΤ θεωρεί πως η Ελλάδα χρειάζεται ελάφρυνση χρέους, η ΕΕ αντιτίθεται. Τα πρακτικά που δημοσιεύτηκαν από το Wikileaks δείχνει τους απελπισμένους αξιωματούχους του ΔΝΤ να αναρωτιούνται εάν χρειάζεται μια νέα κρίση για να αναγκαστεί η Ευρώπη να δράσει. Αυτή τη στιγμή, αυτό φαίνεται εξαιρετικά πιθανό.
Η Ελλάδα κατηγορεί το ΔΝΤ πως ενεργεί κακόπιστα και λέει πως υποστηρίζει μια νέα κρίση – μια ξεκάθαρα λανθασμένη ερμηνεία που αποδεικνύει την κακή πίστη της ίδιας της ελληνικής κυβέρνησης. Είναι αλήθεια, ωστόσο, πως το ΔΝΤ δε θα έπρεπε να έχει εμπλακεί εξ αρχής. Η ΕΕ έχει όλους τους πόρους που χρειάζεται για να διαχειριστεί αυτό το πρόβλημα. Μέρος του κόστους που θα επιμεριστεί είναι αρκετή ελάφρυνση χρέους ώστε η δημοσιονομική θέση της Ελλάδας να γίνει βιώσιμη και να ξεκινήσει η ανάκαμψη της πραγματικής οικονομίας.
Συνεχίζοντας να το αρνείται αυτό, η ΕΕ πράγματι διακινδυνεύει να προκαλέσει μια νέα ελληνική κρίση. Προσθέστε σε αυτό την πιθανότητα η Βρετανία να ψηφήσει υπέρ της αποχώρησης από την ένωση αυτό το καλοκαίρι, χωρίς να μιλήσουμε για τη συνεχιζόμενη έκτακτη κατάσταση του μεταναστευτικού. Από όλα αυτά τα προβλήματα, το ελληνικό χρέος είναι το ευκολότερο να λυθεί. Και όμως η Ευρώπη το αφήνει να παρατείνεται.
Η Ελλάδα, φυσικά, έχει μπροστά της ένα δύσκολο έργο, ακόμη και αν της δοθεί ελάφρυνση χρέους. Θα πρέπει να συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις στα δημόσια οικονομικά της. Θα πρέπει να σταματήσει να χρονοτριβεί με την πώληση των κρατικών περιουσιακών στοιχείων και να επιτρέψει στις τράπεζές της να επιδιορθώσουν τους ισολογισμούς τους πουλώντας τα μη εξυπηρετούμενα δάνειά τους, ακόμη και αν οι αγοραστές είναι τα λεγόμενα vulture funds. Οι πιστωτές δικαιωματικά θα επιμείνουν σε περαιτέρω προσπάθεια – όμως χωρίς νέα ελάφρυνση χρέους, η ΕΕ απαιτεί το αδύνατο.
Υπάρχουν αρκετές ευθύνες να επιμεριστούν για την ατελείωτη ύφεση της Ελλάδας, όμως αυτή τη στιγμή είναι στο χέρι κυρίως της Ευρωπαϊκής Ένωσης να σταματήσει την επόμενη ελληνική κρίση προτού συμβεί.