Εκτός από τον πολιτικό «τζερτζελέ», ποιο είναι το συμπέρασμα της δήθεν διαρροής από της υποκλαπείσες συζητήσεις; Και τι λέει η κ. Λαγκάρντ στην απάντηση της; Ας αρχίσουμε με το συμπέρασμα των συζητήσεων. Το ΔΝΤ αισθάνεται, ότι η ελληνική διαπραγμάτευση εκτροχιάζεται από οικονομική σε πολιτική και προτίθεται να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα για να την επαναφέρει σε σωστή τροχιά.
Του Γιώργου Αναγνωστόπουλου
Ο εκτροχιασμός αυτός βέβαια γίνεται με ευθύνη κυρίως της Ευρώπης, τον οποίο όμως εκτροχιασμό επιθυμεί διακαώς και η ελληνική κυβέρνηση. Γιατί συμβαίνει αυτό; Είναι απλό, το Ταμείο δεν θέλει να την ξαναπάθει όπως το 2010, όπου κατά παράβαση όλων των κανονισμών του, δέχτηκε να μπει στο ελληνικό πρόγραμμα για να βοηθήσει τις ευρωπαϊκές (κυρίως Γερμανία Γαλλία) χώρες να ξεφορτωθούν τα ελληνικά ομόλογα για να γλιτώσουν τις τράπεζες τους.
Υπήρχε και μία άτυπη συμφωνία όμως μεταξύ ΔΝΤ και Ευρώπης για αυτό το θέμα, την άμεση δρομολόγηση των περίφημων διαρθρωτικών αλλαγών στην Ελλάδα. Δηλαδή την κατάργηση του δημοσίου όπως το ξέρουμε και τη δημιουργία ενός Δημοσίου μικρού, ευέλικτου και αποδοτικού, που θα είναι ο υπηρέτης και βοηθός του ιδιωτικού τομέα ώστε να αρχίσει να παράγει η ατμομηχανή της ελληνικής οικονομίας.
Η κ. Λαγκάρντ κόντεψε να «καεί» ως στέλεχος και πιθανότατα πολιτικός τότε, καθώς οι αντιδράσεις εντός του ΔΝΤ ήταν εντονότατες εναντίον της, εναντίον της Ευρώπης και των ΗΠΑ από τα υπόλοιπα μέλη του ΔΝΤ. Η δυσφορία αυτή έλαβε και μία πρακτική έκφραση με την δημιουργία της Ασιατικής Αναπτυξιακής Τράπεζας που θορύβησε δεόντως την Αμερική.
Αντί λοιπόν για πέντε χρόνια να δούμε την αναδιάρθρωση του Δημοσίου και τις θεσμικές αλλαγές που θα σπάσουν τα δεσμά της ελληνικής οικονομίας, αυτό που βλέπουμε και ακούμε είναι εισπρακτικά μέτρα και ισοδύναμα. Γιατί; Γιατί η Ευρώπη μόλις έσωσε τις τράπεζές της άρχισε τα πολιτικά παιχνίδια. Η μόνη που συμφωνούσε με την σκληρή αλλά σωστή γραμμή του ΔΝΤ για την αναδιάρθρωση του ελληνικού Δημοσίου, ήταν και παραμένει η Γερμανία.
Η αναδιάρθρωση όμως από μόνη της χωρίς κούρεμα του χρέους είναι ημίμετρο και η εκτίμηση του ΔΝΤ είναι ότι αν δεν γίνουν αυτά τα δύο συγχρόνως, είναι θέμα χρόνου να ξαναβρεθεί η Ελλάδα μπροστά σε πιστωτικό γεγονός (Πτώχευση). Η Γερμανία από την άλλη, καθώς και μία μεγάλη ομάδα ευρωπαϊκών χωρών θα έχουν τεράστιο πολιτικό κόστος να παρουσιάσουν και να υποστηρίξουν στους ψηφοφόρους τους ένα ελληνικό «κούρεμα», ειδικά αυτή τη στιγμή.
Εκεί λοιπόν εστιάζεται η εμπλοκή των διαπραγματεύσεων και με την υποκλοπή / διαρροή, η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί αυτό που κάνει ανεπιτυχώς εδώ και καιρό, να πετάξει έξω από την εξίσωση το ΔΝΤ ή να κάμψει τις αντιστάσεις του. Θα τα καταφέρει; Πιθανότατα όχι.
Γιατί; Διότι έστω και αν η Μέρκελ συμφωνούσε, θα διαφωνούσε και το γερμανικό Κοινοβούλιο και το Γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο, για να μην αναφερθούμε και σε ένα μεγάλο αριθμό ευρωπαϊκών χωρών που δεν βλέπουν την Ελλάδα με καλό μάτι…
Από τη άλλη, το ΔΝΤ έχει συμμετάσχει στο ελληνικό πρόγραμμα με 15 δισ. ευρώ μέχρι τώρα, πράγμα που σημαίνει ότι για να φύγει το ΔΝΤ πρέπει να πληρωθεί από κάποιον και δεν φαίνεται στον ορίζοντα κανένας πρόθυμος να το κάνει αυτό.
Ας πάμε τώρα στην απάντηση της κ. Λαγκάρντ. Τι λέει στην απάντηση της; Ευγενικά αλλά «στεγνά» καλύπτει τα στελέχη του ΔΝΤ καθώς και την πολιτική του και μπαίνει στο προκείμενο, που είναι, «αφήστε τις αηδίες και τα φτηνά πολιτικά κόλπα και εφαρμόστε τα συμφωνηθέντα χωρίς κωλυσιεργίες».
defence-point.gr