Τι θέλει να κάνει; Είναι τρελός ή είναι απλά πολιτικός απατεών;
Πολύ βαριές οι κουβέντες που χρησιμοποιούμε για τον Αλέξη Τσίπρα, όμως, όταν θέτει σε κίνδυνο την Ελλάδα δεν υπάρχουν άλλα λόγια. Οι διαπραγματεύσεις διακόπηκαν, οι δανειστές φεύγουν, η συμφωνία είναι στον αέρα, τα κρατικά ταμεία έχουν αδειάσει και τα λεφτά φτάνουν μέχρι τα τέλη Μαΐου, η οικονομία βρίσκεται ξανά σε κίνδυνο και οι μέρες «μυρίζουν» έντονα το 2015.
Τι θέλει να κάνει ο Τσίπρας είναι το ερώτημα διότι απ' ότι μαθαίνουμε θα... ξαναζητήσει πολιτική λύση σε ανώτατο επίπεδο, ήτοι σε μια σύνοδο Κορυφής. Και βεβαίως έχει νόημα να μάθουμε που αποσκοπεί. Έχει ξαναζητήσει και παλαιότερα πολιτικές λύσεις, έχει ταξιδέψει στην Ευρώπη, έχει ικετέψει κι έχει φάει τα μούτρα του ουκ ολίγες φορές. Κάθε φορά που ο Τσίπρας διαπραγματεύεται όλη η Ελλάδα κρατά την αναπνοή της για τα νέα μέτρα που θα φέρει. Τα σενάρια πλέον είναι δύο με πιο πιθανό το δεύτερο.
1.Ο Τσίπρας κάνει επικοινωνιακό σόου επειδή δεν μπορεί να περάσουν εύκολα τα προληπτικά μέτρα του μνημονίου «κάβα». Επειδή δηλαδή λαμβάνει μηνύματα ότι μπορεί τα μέτρα 5,4 δισ. να περάσουν αλλά όχι τα προληπτικά, αυτό που κάνει είναι να δείχνει «σκληρός παίκτης» ώστε να πάρουν πίσω οι δανειστές την άμεση νομοθέτηση και να συμφωνήσουν στη νομοθέτηση όποτε παρουσιάζεται ανάγκη. Κάτι τέτοιο, με την κατάλληλη «βάφτιση» θα περνούσε και ο πρωθυπουργός θα εμφανιζόταν ότι αγωνίστηκε και πέτυχε μια καλή συμφωνία. Γνωρίζουμε άλλωστε ότι πάντα ο Τσίπρας επικοινωνιακά παιχνίδια παίζει και κοροϊδεύει τους χειροκροτητές και όσους «τρώνε σανό».
Το δεύτερο είναι το σενάριο της οριστικής απόφασης για πολιτική ρήξη. Είναι το πλέον πιθανό σενάριο. Στην περίπτωση αυτή ο Τσίπρας τα σπάει με τους δανειστές και οδηγείται σε παραίτηση καταγγέλλοντας το ΔΝΤ και την κοινωνία όλη ότι τον πολεμά. Μια παραίτηση είναι μια πιθανή εξέλιξη καθώς κάποιοι δεν αποκλείουν να «τρελαθεί» τελείως και να πάμε σε κανένα δημοψήφισμα... λεβέντικα κι ωραία. Όμως, δεν αποκλείεται να μην αντέχει άλλο το βάρος της διαπραγμάτευσης και το γεγονός ότι τον έχουν αδειάσει και οι φίλοι του στην Ευρώπη και η Ουάσιγκτον βεβαίως που βάζει το ΔΝΤ να είναι τόσο σκληρό. Εδώ δεν πρέπει να ξεχάσουμε το γεγονός ότι οι υποκλοπές και διαρροές χειροτέρευσαν το κλίμα και διέλυσαν κάθε προσπάθεια εμπιστοσύνης είχε καλλιεργηθεί το προηγούμενο διάστημα.
Αν λοιπόν ο Αλέξης Τσίπρας παραιτηθεί με «ψηλά το κεφάλι» και χωρίς να έχει υπογράψει μέτρα θα μπορεί να καυχιέται ότι είναι... αντιμνημονιακός. Το ερώτημα είναι αν η παραίτησή του θα μπορούσε να είναι αρχή για μια οικουμενική κυβέρνηση (την οποία δε θέλει με τίποτε η ΝΔ) ή το ξεκίνημα για μια προεκλογική περίοδο κατά την οποία η οικονομία θα έχει τιναχτεί στον αέρα. Άλλωστε το «στέγνωμα» των ταμείων και το «σκούπισμα» των αποθεματικών θα μπορούσε να σημαίνει πράγματι ότι ο Τσίπρας έχει αποφασίσει να το πάει μέχρι τέλους και στο βάθος να στηθούν κάλπες.
Ό,τι κι αν έχει στο θολωμένο του μυαλό το σίγουρο είναι ότι τον τελικό «λογαριασμό» θα πληρώσει ο ελληνικός λαός. Είτε με επιπλέον μέτρα, είτε με νέα κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος και κούρεμα καταθέσεων, είτε με το απευκταίο σενάριο της συντεταγμένης χρεοκοπίας. Το έγκλημα μιας ανερμάτιστης κυβέρνησης κρατά 16 μήνες. Το τέλος της θα είναι τραγικό και δυστυχώς θα το πληρώσουμε όλοι μας.
antinews.gr