Μολονότι τα σπίτια μας έχουν ήδη αρπάξει φωτιά, ως νεοελληνική κοινωνία επιμένουμε να εθελοτυφλούμε, αρνούμενοι να παραδεχθούμε το πως οδηγηθήκαμε ως εδώ, ώστε να αρχίσουμε κάποια στιγμή την πάνω βόλτα.
Τεράστια ευθύνη φυσικά φέρουν σε αυτό και πολλοί "έγκυροι" και "έγκριτοι" δημοσιογράφοι οι οποίοι σερβίρουν φύκια για μεταξωτές κορδέλες στο λαό και όποτε κάποια κυβέρνηση τόλμησε - κατά λάθος - να δοκιμάσει να κάνει κάτι σωστό, έσπευδαν να την καταδικάσουν.
«Θα απολύσετε δηλαδή δημοσίους υπαλλήλους;! Θα μειώσετε τις συντάξεις;!». Και γιατί να μην απολυθούν δημόσιοι υπάλληλοι ξεκινώντας από επίορκους και όσους μπήκαν από το παράθυρο, αλλά να έχουν κλείσει υγιείς επιχειρήσεις που δεν άντεξαν την υπερφορολόγηση; Και γιατί, όχι να μειωθούν, αλλά να μη διακοπούν οι συντάξεις σε όσους πλήρωσαν ελάχιστα και εισπράττουν από τα 40, 45 και 50 τους, μέχρι να γίνουν κι αυτοί 65 ή 67; Να δουλέψουν κι αυτοί για την Ελλάδα.
Ας μην εθελοτυφλούμε. Δύο απλά νούμερα εξηγούν γιατί η χώρα μας τσακίστηκε στα βράχια και εξακολουθεί να βολοδέρνει σε αυτά.
Δημόσιος Τομέας
Το 1980 οι δημόσιοι υπάλληλοι ήταν 139,966. Το 2010 είχαν φτάσει στις 768,009. Και σήμερα παραμένουν κοντά στις 700.000 και όσους έφυγαν τους πληρώνουμε για να κάθονται ως συνταξιούχοι σε παραγωγική ηλικία.
Ένα απλό κλασσικό παράδειγμα που μου έχουν διηγηθεί. Το 1981 στο ΙΚΑ Αγίας Παρασκευής ήταν 20 άτομα στην ουρά και 1 στο γκισέ. Το 1983 ήταν 6-7 στο γκισέ και κανείς στην ουρά.
Συνταξιούχοι
Το 2002 το κόστος των συντάξεων ανερχόταν στα 13 δις ενώ το 2016 θα αγγίξει τα 31 δις. Το μνημονιακό 2013 η δαπάνη ήταν 27 δις. Δηλαδή μέσα 3 μνημονιακά χρόνια, όχι μόνο δεν περιορίστηκε, αλλά ξέφυγε άλλα 4 δις, όσο μας κάνει ένας ΕΝΦΙΑ και κάτι φόροι στα καύσιμα.
Σε απλά ελληνικά οι Ελληνες είτε,
αντί να δουλεύουν και να παράγουν, προτίμησαν την εύκολη λύση στο Δημόσιο, το οποίο από μπας κλας μετετράπη σε κλειστό κλαμπ προνομιούχων. Όμως το Δημόσιο όχι μόνο δεν παράγει πλούτο, αλλά υδροκεφαλίστηκε με τέτοιο τρόπο ώστε δεν επιτελεί ούτε αυτά για τα οποία το πληρώνουμε. Πχ έχουμε κάμποσους στο πρωτόκολλο αλλά μας λείπουν νοσοκόμες στην Κάρπαθο και τον Ερυθρό Σταυρό.
την κοπάνησαν νωρίς νωρίς για μια θέση στον ήλιο με δανεικά απολαμβάνοντας μια σύνταξη για την οποία δεν έχουν πληρώσει φορτώνοντας στο λογαριασμό στους επόμενους.
Τι περιμένετε λοιπόν από μια Ελλάδα δημοσίων υπαλλήλων και 45ρηδων συνταξιούχων; Ανάπτυξη; Αυτή είναι βέβαια για τα γραφεία τελετών. Τουλάχιστον θα πεθάνουν μαζί μας κι αυτοί για τους οποίους θυσιαζόμαστε.
Η Ελλάδα για να απελευθερωθεί και να σωθεί χρειάζεται δύο πράγματα. Ανθρώπους που θα σηκωθούν από τα καφενεία ενώ είναι σε παραγωγική ηλικία, θα εργαστούν σκληρά σε μια χώρα που δε θα τους καταδιώκει φορολογικά και το δικό της νόμισμα. Ο προκομένος δε χρειάζεται κηδεμόνες.
Σε αντίθετη περίπτωση, με βολεμένους και αραχτούς, είναι τελειωμένη.