Μια υποκλοπή δεν αποτελεί ποτέ από μόνη της γκάφα. Όποιος και να την πραγματοποιήσει. Σε γκάφα μπορεί όμως να εξελιχθεί αναλόγως της χρήσης της στον πολιτικό στίβο. Διότι ας μην ξεχνάμε, ότι και οι υποκλοπές είναι ένα τυπικά παράνομο, σιωπηρά όμως αποδεκτό από όλους φαινόμενο της διεθνούς ζωής…
Του ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Τι έγινε με την υποκλοπή της συνδιάλεξης των τριών αξιωματούχων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ); Ποιος την έκανε. Η ελληνική ΕΥΠ, ή κάποια άλλη υπηρεσία στο εξωτερικό. Πολλοί θα ήταν οι ενδιαφερόμενοι, αυτό είναι δεδομένο. Όποιος νομίζει ότι ξένες υπηρεσίες δεν είναι εξαιρετικά δραστήριες στη χώρα μας, όπως στο παρελθόν, επί Ψυχρού Πολέμου, πλανώνται…
Έστω ότι η υποκλοπή πραγματοποιήθηκε από τις ελληνικές υπηρεσίες. Πιθανότατο και αυτό λόγω της εκπληκτικής ταχύτητας αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης που δεν μας έχει συνηθίσει, κάτι που υποδηλώνει αν μη τι άλλο πρότερη γνώση και σχεδιασμό.
Σε κάθε περίπτωση, μπορεί κάποιος να απαντήσει αξιόπιστα ποιος ήταν ο πολιτικός στόχος της διαρροής του εγγράφου στα WikiLeaks; Ποια ήταν η πολιτική αξιοποίηση της γνώσης που περιήλθε εγκαίρως στα χέρια της πολιτικής μας ηγεσίας; Ποιος αποφάσισε και με ποια κίνητρα τη διαρροή της στον γνωστό και μη εξαιρετέο ιστοχώρο WikiLeaks;
Διότι το ενδεχόμενο να εξυπηρετείται εθνικός στόχος μοιάζει προβληματικό. Το να υπήρξε απόπειρα εξυπηρέτησης ιδιοτελούς εσωτερικού πολιτικού στόχου μοιάζει πολύ πιθανότερο. Σε αυτό προφανώς δεν είναι απαραίτητο να εμπλέκεται η ΕΥΠ. Η Υπηρεσία έκανε τη δουλειά της και ενημέρωσε εγκαίρως αυτούς που έπρεπε.
Δεν είναι απαραίτητο όμως να συμφωνεί με τη χρήση που επελέγη, αν και η όλη μεθόδευση που απαιτείται για να φθάσει ένα έγγραφο στα WikiLeaks αποδεικνύοντας την αξιοπιστία του, δεν είναι απλή υπόθεση. Θα μπορούσε μια απάντηση να είναι ότι εκτέλεσαν εντολές. Θα μπορούσε…
Πόσο λάθος είναι η σκέψη ότι η δημοσιοποίηση του περιεχομένου της υποκλοπής, θα κάνει πλέον εξαιρετικά προσεκτικούς τους αξιωματούχους του ΔΝΤ που φαίνεται πως είχαν χαλαρώσει στην Ελλάδα, ίσως λόγω εξοικείωσης με το περιβάλλον – σύνηθες φαινόμενο και αξιοποιήσιμο από τους αρμόδιους – με αποτέλεσμα την απώλεια κρίσιμης πληροφόρησης που θα ήταν καθοριστική για την κατάρτιση της στρατηγικής της ελληνικής πλευράς στις διαπραγματεύσεις, εάν υποτεθεί ότι υπάρχει στρατηγική;
Υπάρχει ασφαλώς και το ενδεχόμενο την υποκλοπή να μην την έκανε ελληνική υπηρεσία. Έτσι βέβαια δεν εξηγείται η ταχύτητα αντίδρασης της ελληνικής πλευράς. Ποιος άλλος θα επιθυμούσε η Ελλάδα να κινηθεί στη δεδομένη συγκυρία ζητώντας την αντικατάσταση από τον ESM, τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας και με ποιο κίνητρο;
Υπάρχει περίπτωση κάποιος άλλος να αξιοποίησε αυτή τη γνωστή ελληνική επιθυμία, έστω κι αν δεν βγάζει και πολύ νόημα, όπως αναφέρθηκε στα χθεσινά σημειώματα για το θέμα; Τουλάχιστον δύο χώρες, η μία εντός και η άλλη εκτός ΕΕ θα πρόσφεραν ευφάνταστα σενάρια αναφορικά με τα κίνητρα μιας τέτοιας μεθόδευσης.
Τι επεδίωκε άραγε ο υποκλοπέας, εάν δεν είναι ελληνικής προέλευσης, προσφέροντας το ντοκουμέντο και πιθανότατα συμβουλεύοντας την οδό των WikiLeaks ώστε να καλυφθούν ίχνη; Να βοηθήσει την Ελλάδα ή να τη «χαντακώσει» χειραγωγώντας τη συμπεριφορά της ηγεσίας της;
Αν υπολογίσει κανείς αφενός, ότι για κάμποσο καιρό το πολιτικό κόστος αντικατάστασης του ΔΝΤ από τον ESM λόγω όσων προϋποτίθενται είναι απαγορευτικό με τα σημερινά δεδομένα (έγκριση Κοινοβουλίων, βρετανικό δημοψήφισμα) και αφετέρου η χρεοκοπία για την Ελλάδα είναι πιο κοντά από όσο πολλοί φαντάζονται αν δεν κλείσει η αξιολόγηση, ποιο είναι το συμπέρασμα.
Εάν υπήρξε τέτοιος… χειραγωγός-χώρα, ασφαλώς γνώριζε πως έχει απέναντί της δύο διαφορετικά είδη ανθρώπων να αντιμετωπίσει στην Ελλάδα. Τους πολύ φοβισμένους σε βαθμό παράλυσης που αναζητούν στήριγμα στο εξωτερικό σε χώρες που θεωρούν φιλικές και υποστηρικτικές (ασφαλέστατα βλακωδώς αφού ο καθένας έχει τη δική του ιδιοτελή εθνικά ατζέντα) και αυτούς με την υπερβολική εμπιστοσύνη στην κρίση τους και την ευφυΐα τους, μια κατάσταση που επίσης θα μπορούσε να οδηγήσει σε μεγάλα και ενίοτε μοιραία σφάλματα.
Διαλέγετε και παίρνετε. Σε κάθε περίπτωση και εκ του αποτελέσματος, η Ελλάδα δεν παίρνει καλό βαθμό. Μάλλον βαρύ κόστος θα επωμιστεί από τον χειρισμό της και αυτό θα αποδειχθεί προσεχώς. Η κατάσταση στη χώρα είναι εξαιρετικά κρίσιμη και τα σενάρια που διακινούνται από συνομιλητές διπλωματικών αντιπροσωπειών στην Αθήνα που έχουν τα μάτια στραμμένα στη θερινή περίοδο είναι εφιαλτικά.
Το «defence-point.gr» έχει γράψει από την αρχή σχεδόν της κρίσης, ότι τέτοιες καταστάσεις σφραγίζονται συνήθως με εθνικές τραγωδίες και ότι η Ελλάδα δεν θα ορθοποδήσει εάν πρώτα δεν «κλείσουν» διάφορα μέτωπα. «Πάμε σε αναδιάταξη των συνόρων, όχι μόνο στην Ελλάδα. Εγώ πιστεύω ότι σιγά σιγά το Αιγαίο γίνεται μια ελεύθερη ζώνη, στην Ευρώπη γίνεται ένας εποικισμός και πάμε σε μια νέα Γιάλτα. Ας ελπίσουμε ότι ξέρουμε τι κάνουμε», που προειδοποίησε και ο Γιάννης Πανούσης.
Δε λείπουν και ορισμένοι που βλέπουν αναλογίες με όσα συνέβησαν στην Ελλάδα και οδήγησαν στην κυπριακή τραγωδία. Σε μια μεταμοντέρνα έκδοση. Τότε υπήρξαν ανεγκέφαλοι (με βάση αποχαρακτηρισμένα επίσημα έγγραφα) δικτάτορες στρατιωτικοί, σήμερα δημοκρατικά εκλεγμένοι πολιτικοί, ορισμένοι επίσης ανεγκέφαλοι.
Δεν είναι υποχρεωτικό να είναι η Κύπρος μεγάλος στόχος, παρά την ισχυρή της υποψηφιότητα, για μια ακόμη φορά. Υπάρχουν πολλά νέα δεδομένα και διαφορές από το 1974, οι συμμαχίες έχουν αλλάξει. Όμως, το πρόβλημα μπορεί να ανακύψει σε αρκετά σημεία των ελληνικών συνόρων, θαλάσσια και χερσαία. Ας ελπίσουμε – για το καλό μας – ότι έχουν οι φύλακες τη γνώση.
defence-point.gr