ΚΛΩΤΣΟΣΚΟΥΦΙ ΔΝΤ-ΜΕΡΚΕΛ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ
Ο ΛΑΟΣ ΔΕΝ ΕΠΙΛΕΓΕΙ ΔΗΜΙΟ, ΑΛΛΑ ΠΑΙΡΝΕΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΤΙΣ ΤΥΧΕΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ
Η σκληρή απάντηση της Κριστίν Λαγκάρντ στην επιστολή του Αλέξη Τσίπρα για τη διαβόητη υπόθεση του Wikileaks κατέδειξε το απόλυτο αδιέξοδο της “διαπραγμάτευσης” για τους όρους εφαρμογής του επαχθούς, τρίτου μνημονίου. Πέρα από το προσβλητικό ύφος ορισμένων αναφορών της (χαρακτήρισε “ανοησίες” τα περί πρόκλησης πιστωτικού γεγονότος από το ΔΝΤ και κατηγόρησε, ουσιαστικά, την ελληνική κυβέρνηση για τη διαρροή), η γενική διευθύντρια του Ταμείου κάλυψε απολύτως τους Τόμσεν και Βελκουλέσκου. Το κυριότερο, κατέστησε σαφές ότι το ΔΝΤ δεν εννοεί να δεχτεί τη σύντομη ολοκλήρωση της αξιολόγησης, για την οποία φλέγεται η κυβέρνηση Τσίπρα, με την αφελή προσδοκία ότι μπορεί πετύχει, πατώντας επί πτωμάτων, κάποιου είδους “σταθεροποίηση” της οικονομίας.
Επί της ουσίας, τόσο ο πολύκροτος διάλογος Τόμσεν- Βελκουλέσκου, όσο και η επιστολή Λαγκάρντ δεν προσφέρουν τίποτα το καινούργιο στις πάγιες θέσεις του ΔΝΤ: Το ελληνικό πρόγραμμα οδηγείται σε πλήρη αποτυχία, καθώς το αστρονομικό πρωτογενές(!) πλεόνασμα του 3,5% για το οποίο έχει δεσμευτεί η κυβέρνηση Τσίπρα θεωρείται εντελώς απραγματοποίητο, για μια οικονομία που βρίσκεται σε υφεσιακή καταστολή. Επομένως, θα πρέπει είτε να μειωθεί δραστικά ο στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος, επομένως να διαγραφεί σημαντικό μέρος του ελληνικού χρέους (κάτι που δεν θέλει ούτε να ακούσει η Γερμανία), είτε να επιβληθούν πρόσθετα εξοντωτικά μέτρα, πολύ πέραν και αυτών που έχουν ήδη συμφωνήσει Τσίπρας και Κομισιόν, ουσιαστικά ένα τέταρτο μνημόνιο πάνω στο τρίτο. Σε διαφορετική περίπτωση, το ΔΝΤ θα αποχωρήσει από το πρόγραμμα, κάτι που θα καταστήσει σχεδόν αδύνατο για τη Μέρκελ να περάσει την όποια συμφωνία από τη γερμανική Βουλή.
Αν υπάρχει κάτι καινούργιο, αυτό δεν βρίσκεται στην ουσία των θέσεων του ΔΝΤ, αλλά στην ωμότητα με την οποία θέτουν τα εκβιαστικά τους διλήματα, σε Αθήνα και Γερμανία, οι ιθύνοντες του Ταμείου, με φρασεολογία που παραπέμπει όχι σε τεχνοκράτες, αλλά σε πραγματικούς γκάνγκστερ. Και βέβαια, αποτελεί πρόκληση για τα δημοκρατικά, πατριωτικά αισθήματα του ελληνικού λαού η ευκολία με την οποία η Νέα Δημοκρατία ταυτίζεται με τη “φωνή του Κυρίου της” επικεντρώνοντας το όλο ζήτημα στη διαρροή της συνομιλίας Τόμσεν- Βελκουλέσκου και κάνοντας γαργάρα την κυνική, αποικιοκρατικής νοοτροπίας αντιμετώπιση της Ελλάδας.
Πάνω απ' όλα, όμως, οι τελευταίες εξελίξεις μαρτυρούν για μία ακόμη φορά την απόλυτη χρεοκοπία της “διαπραγμάτευσης” Τσίπρα. Ο πρωθυπουργός και το επιτελείο του στήριζαν εξ αρχής (ακόμη και επί εποχής Βαρουφάκη) τις ελπίδες τους για ευπρόσωπο συμβιβασμό στην αξιοποίηση των αντιθέσεων μεταξύ ΔΝΤ- Κομισιόν και ΗΠΑ- Γερμανίας. Αρχικά, επέλεξαν να ποντάρουν στον Αμερικανικό παράγοντα, ελπίζοντας ότι θα εξασφαλίσουν ένα γενναίο κούρεμα του χρέους από το ΔΝΤ, κάτι που πίστευαν ότι θα γλυκάνει το πικρό χάπι των οδυνηρών, αντιλαϊκών μέτρων. Παρά τις επονείδιστες παραχωρήσεις τους στον αμερικανικό παράγοντα (ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, άξονας με Ισραήλ, προσφορά νέας αμερικανικής βάσης στην Κάρπαθο), δεν κατάφεραν να εξασφαλίσουν το παραμικρό αντάλλαγμα. Αμήχανοι και τρομοκρατημένοι, επιχειρούν να αλλάξουν άλογο, ποντάροντας στο σενάριο “η καλή Ευρώπη απέναντι στο κακό ΔΝΤ”.
Μ'αυτά και μ' αυτά, οδηγούν την Ελλάδα να γίνει κλωτσοσκούφι μεταξύ ΗΠΑ και γερμανικής Ε.Ε. με αποτέλεσμα να αθροίζουν ολέθριες υποχωρήσεις, προσβολές και ταπεινώσεις και από τους δύο. Μοναδική τους πρσδοκία φαίνεται να είναι να αξιοποιήσουν την ένταση με το ΔΝΤ για να περάσουν με το μικρότερο δυνατό κόστος, σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, τα εξοντωτικά μέτρα που έχουν ήδη συμφωνήσει με την Κομισιόν (ασφαλιστικό, φορολογικό, κόκκινα δάνεια, ταμείο ιδιωτικοποιήσεων) και να παραμείνουν στη διακυβέρνηση μιας χώρας- προτεκτοράτου.
Για τον ελληνικό λαό το ζητούμενο, βέβαια, δεν είναι να επιλέξει δήμιο, αλλά να απαλλαγεί μια ώρα αρχίτερα από ολόκληρη τη συμμορία των ευρωατλαντικών επικυρίαρχων και το άθλιο πολιτικό προσωπικό που τους υπηρετεί. Σ'αυτό το φόντο, αποκτά κατεπείγοντα χαρακτήρα μια νέα “έφοδος” των ευρύτερων δυνατών λαϊκών δυνάμεων (εργαζομένων, νέων, μικρομεσαίων, αγροτών, συνταξιούχων κλπ) στο προσκήνιο. Η αποψινή συγκέντρωση στο Χίλτον, εναντίον της συμμορίας των δανειστών και η απεργία της ΑΔΕΔΥ, την ερχόμενη Πέμπτη, αποτελούν τα πρώτα βήματα, που πρέπει να κλιμακωθούν αποφασιστικά το αμέσως ερχόμενο διάστημα. Καθήκον όλων των αριστερών δυνάμεων είναι να στηρίξουν με κάθε δυνατό τρόπο την ενιαία, αγωνιστική αντιπαράθεση των λαϊκών δυνάμεων στο μέτωπο κυβέρνησης- μνημονιακής αντιπολίτευσης και δανειστών, μακριά από επιζήμιε λογικές κομματικής περιχαράκωσης και “καταγραφής”, που διαιρούν και απογοητεύουν το λαό σ' αυτή την τόσο κρίσιμη συγκυρία.
Α.Θ.
ΙΣΚΡΑ