Χάρης Παυλίδης
Στην Ελλάδα παρακολουθήσεις τηλεφωνικών συνδιαλέξεων; Θα αστειεύεστε! Μεγαλύτερη κακοήθεια δεν θα μπορούσε να υπάρξει για μια χώρα στην οποία οι κασέτες κυκλοφορούν ακόμα και στα περίπτερα, που λέει ο λόγος. Ο Κώστας Καραμανλής κάτι ξέρει, ή καλύτερα κάτι... έχουν ακούσει όσοι συστηματικά επιδίδονταν στο "ευγενές άθλημα" κατά τη διάρκεια της κυβερνητικής του θητείας. Αλήθεια η σχετική έρευνα τι απέγινε; Δεν θα μάθουμε, ίσως γιατί εκείνες οι υποκλοπές δεν έχουν ενδιαφέρον για το Wikileaks. Γιατί εδώ που τα λέμε, μπορεί η ακοή να είναι μια από τις πέντε αισθήσεις, αλλά η ακρόαση είναι μορφή τέχνης. Κι εδώ η πολιτισμική υπεροχή της Αριστεράς (βλ. περίπτωση Φαμπρ) είναι αδιαμφισβήτητη.
Επί της ουσίας είναι προφανές ότι η υποκλοπή της συνομιλίας του κ. Τόμσεν με την κ. Βελκουλέσκου δεν αποτελεί είδηση. Επί του περιεχομένου δεν μάθαμε κάτι περισσότερο από αυτά που γνωρίζαμε. Άλλωστε ο κ. Τόμσεν ως από μηχανής θεός αποτελεί το ιδανικότερο άλλοθι για τη κυβέρνηση προκειμένου να κλείσει την αυλαία της αξιολόγησης. Η δημοσίευση της συνομιλίας των στελεχών του ΔΝΤ- που για τη κυβέρνηση συνιστά μεγάλη αποκάλυψη- ήρθε την κατάλληλη στιγμή προκειμένου να υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία τα οποία θα τεκμηριώνουν τις επιθέσεις κατά του Ταμείου.
Τα υπόλοιπα, δηλαδή ποιοι και λογαριασμό ποιών υπέκλεψαν, αποτελούν λεπτομέρειες που δεν αφορούν το σκοπό. Κι αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι η κυβέρνηση έσπευσε να υιοθετήσει το παράνομο υλικό αντί να το καταγγείλει και εν συνεχεία να διαχειρισθεί το περιεχόμενό του με τρόπο που θα διασφαλίζει το εθνικό συμφέρον. Η αντίδραση της κυβέρνησης αποδεικνύει ότι η δημοσίευση-ασχέτως περιεχομένου- και να μην υπήρχε θα έπρεπε να επινοηθεί.
Δεν γνωρίζω άλλη κυβέρνηση που έχει σπεύσει με τόση ταχύτητα να αποδεχθεί ένα προϊόν υποκλοπής και να το νομιμοποιήσει μέσω του Wikileaks. Άλλη μια λεπτομέρεια για τη κυβέρνηση όπως εκείνη της πρώτης φοράς Αριστερά που το ΔΝΤ ήταν φίλος του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ. Μήπως θυμάστε τι έλεγε ο κ. Τσίπρας και ο κ. Βαρουφάκης για το ΔΝΤ;. Τέλος πάντων, οι προθέσεις του Ταμείου είναι γνωστές και καταγεγραμμένες. Όπως γνωστός είναι και ο ρόλος του και στα τρία μνημόνια. Θέλει χαλάρωση στα δημοσιονομικά και ρύθμιση του χρέους ώστε να καταστεί βιώσιμο. Ωστόσο το τίμημα είναι βαρύ για μια κυβέρνηση της Αριστεράς, αλλά αυτό το γνώριζε ο πρωθυπουργός πολύ πριν τεντώσει τ' αυτιά του για να ακούσει τον κ. Τόμσεν.
Η δραματοποίηση με την οποία η κυβέρνηση επιχειρεί να ασκήσει πολιτική είναι τόσο κραυγαλέα ώστε να μη χρειάζεται να αναζητηθούν οι λόγοι που την υποχρεώνουν να παίζει την άπορη κορασίδα. Θα το γράψω όπως είναι: Η κυβέρνηση έχει "φρικάρει" από αυτά που κάνει (Μάρδας, Φίλης, Μπαλτάς, Κοντονής, Πολλάκης, κα) και από όσα θα πρέπει να κάνει(Φορολογικό, Ασφαλιστικό) για να κλείσει την αξιολόγηση και εκμεταλλεύεται την υποκλαπείσα συνομιλία ώστε να προετοιμάσει το έδαφος για τη σύγκρουση. Και στο βάθος η απόδραση. Μήπως με κάτι τέτοιες μεθοδεύσεις δεν πήγε στο δημοψήφισμα και μετά σε εκλογές;
*Μήπως θυμούνται στο ΣΥΡΙΖΑ ποιοι και πότε φώναζαν αυτό το σύνθημα;
news247.gr