Και ρίχνουμε την τετράπαχη αυτή αδιαφορία μας πάνω στο σώμα της γλώσσας μας και ασελγούμε ή γινόμαστε παθητικοί θεατές της ολοκλήρωσης της καταστροφής της. Αγνοώντας ταυτόχρονα ότι η φιλοσοφία της ζωής είναι πεπεισμένη ότι το νόημα της αξίας του Πολιτισμού και της Ιστορίας μιας χώρας, πολλώ μάλλον της ανθρωπογεννήτρας Ελλάδας, γεννά το σεβασμό, όταν αυτό πραγματικά αποκαλύπτεται.
Πόσο αβδηρίτες είμαστε αλήθεια, όταν αδιαφορούμε, αρνούμαστε ή και ειρωνευόμαστε τη θέση ότι η θεώρηση της ιστορικής συνέχειας και η "εκβολή" του παρελθόντος στο παρόν, μορφώνει την ευθύνη και την απόφαση μπροστά στο συγκεκριμένο ιστορικό παρόν και στο άτομο, που ζει εντός αυτού;
Ναι, στη Γαλλία η πρόσφατη απόφαση της κυβέρνησης να καταργήσει τη διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών και των Λατινικών προκαλεί θυελλώδεις αντιδράσεις στην κοινότητα των καθηγητών, που εκδηλώνονται με διαδηλώσεις και απεργίες. Και στη μακρινή Τόγκα, ένα νησί στο Αρχιπέλαγος της Πολυνησίας, στο Νότιο Ειρηνικό, στη μικρή πρωτεύουσα του, τη Νούκου Αλόφα, λειτουργεί και αναπτύσσεται συνεχώς το Ινστιτούτο "ATHENISI", ένα μικρό πανεπιστήμιο, όπου διδάσκονται τα κλασικά γράμματα και η αρχαία ελληνική γλώσσα.
Και στην Ελλάδα, όπου ανατέλλει και δύει παρερχόμενος τους γαλάζιους θόλους του ουρανού, λαμπρός και ακτινοβόλος ήλιος, ενώ απειροπληθείς αστέρες ημερώνουν και διώχνουν το σκοτάδι της νύχτας, απολακτίζουμε το πραγματικό περιεχόμενο της ελληνικής Παιδείας.
Στη χώρα μας, όπου η ξανθή Αρμονία γέννησε τις εννέα Μούσες και γεννήθηκε ο Ελληνας, στον οποίον ενσαρκώθηκε το ανθρώπινο πνεύμα, που αναπτύχθηκε στην υπέρτατη βαθμίδα και ανακάλυψε τις αιώνιες και αναλλοίωτες αξίες του Ωραίου, του Αληθούς και του Αγαθού και σηματοδότησε την πορεία της ανθρωπότητας, οι νεοέλληνες προ αμνημονεύτων χρόνων "χοροπηδούσαν" με την κατάργηση της διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών.
Ο Ελληνας, ο οποίος μίλησε τη γλώσσα των θεών, τραγούδησε με ουράνιους μουσικούς φθόγγους, απεκάλυψε το ιδεώδες μεγαλείο της τέχνης και περιεβλήθη, προ παντός, με την ηγεμονική πορφύρα της Φιλοσοφίας, αυτός ο Ελληνας δεν υπάρχει πια!
Ο σημερινός Ελληνας ζει τη μηδαμινότητα του, χωρίς να έχει συναίσθηση της μηδαμινότητας του!..
Και η θλιβερή κατάσταση, στην οποία περιήλθε η ελληνική γλώσσα, δεν οφείλεται σε λόγους γραμματολογικούς, αλλά κοινωνιολογικούς. Ορισμένες ηγετικές πολιτικές ομάδες θέλησαν να θεμελιώσουν την επιθυμία τους για εξουσία επάνω σε μια δική τους μυθολογία, που να τους νομιμοποιεί όχι μόνο τυπικά, με την κατάκτηση της πλειοψηφίας, αλλά και ηθικά και πνευματικά.
Η πρόθεσή τους ήταν σωστή, καθόσον όλες οι εξουσίες περικαλύπτονται από τη χλαμύδα του μύθου, για να μη φαίνεται η γύμνια τους. Διότι η γυμνότητα των εξουσιαστικών ομάδων είναι πάντα αηδιαστική...
Η διαστρέβλωση της γλώσσας στις μέρες μας οφείλεται σ' αυτή την ανόργανη μυθολογία, που προσπάθησαν και συχνά προσπαθούν να κατασκευάσουν. Και που θέλουν να εκφράσουν με αντίστοιχα ανόργανη γλώσσα. Και σε μια κοινωνία, που δεν μένει ελεύθερη, τα ανόργανα επιθέματα δεν απορρίπτονται.
Μέσα στην κοινωνική σύγχυση ορισμένα ράκη ψεύτικου μύθου παραμένουν. Και τέτοια είναι το μίσος κατά της διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών. Το "μίσος" αυτό δεν είναι βέβαια γραμματολογικό, όπως και το "μίσος" για την καθαρεύουσα. Είναι μίσος πολιτικό. Εξυπηρετεί τα τελευταία 40 περίπου χρόνια τις νέες ηγετικές ομάδες στον ελλαδικό χώρο, οι οποίες εξυφαίνουν τη δική τους εξουσιαστική μυθολογία..
Μέσα όμως σε μια οργανική και αναπτυσσόμενη κοινωνία δεν μπορεί η κοινή αστική γλώσσα να προκόψει, αν δεν συνδεθεί με την αρχαία γλώσσα. Από εκεί θα πάρει ικμάδες ζωής, βάθος, πλάτος, παντοίο πλουτισμό. Και υφίσταται για χρόνια μια σοβαρή παράλειψη, η οποία οφείλεται στον ψεύτικο μύθο περί της απαισιότητας της καθαρεύουσας και κατ' επέκταση των αρχαίων ελληνικών, που ακόμη συνέχει τις ψυχές ως "κόμπλεξ", για το οποίο δεν επιτρέπεται να γίνεται λόγος.
Κι έτσι, παραγνωρίζεται η μεγάλη ιστορική αλήθεια, πως ανάμεσα στη δημοτική και στην αρχαία, υπάρχει η "καθαρεύουσα". Η κοινή ελληνική της Βίβλου, των Ευαγγελίων, η εκκλησιαστική των ύμνων, ο λόγος των Πατέρων και η λογία του πρόσφατου παρελθόντος, είναι δυνατόν όλη τούτη τεράστια ενδιάμεση γραμματεία να παραγνωριστεί;
Δεν είναι δυνατόν, όχι απλώς επειδή τούτη συνιστά σώμα της ελληνικής κληρονομιάς, αλλά ιδίως, διότι, από γλωσσική άποψη, είναι ο μόνος ζωντανός διάλογος επικοινωνίας με την αρχαία ελληνική γλώσσα. Αν δε τα αποθέματα της λαικής γλώσσας έχουν εξαντληθεί, τα αποθέματα της ενδιάμεσης γραμματείας είναι ανεξάντλητα.
Και η νέα γλώσσα μας έχει ανάγκη από αυτά, για να δημιουργήσει τους νέους όρους, που απαιτούν τα αθρόως εισαγόμενα νέα είδη τεχνολογίας και επιστήμης. Αλλιώς, τούτα τα νέα είδη, κάτι που ήδη συμβαίνει, θα έρχονται με τα ξενικά τους ονόματα, ώστε στο τέλος η νέα γλώσσα μας να καταντήσει ελληνοαγγλική.
Πρέπει να σταματήσει το μίσος κατά της λόγιας γλώσσας, κατά των Αρχαίων Ελληνικών. Η σπουδή της αρχαίας ελληνικής και της ενδιάμεσης γραμματείας, θα βοηθήσει τη νέα γλώσσα μας, η οποία έχει άμεση ανάγκη υψηλού λόγου. Και θα μας κρατήσει Ελληνες!..
Ενας ιστορικός λαός, όπως είμαστε οι Ελληνες, ζούμε πλέον την ξέρα και την απαξίωση. Και στην ξέρα μας οδήγησαν οι ψευτοδιαφωτιστές που έριξαν το σκοτάδι στην ψυχή μας, για έναν φθοροποιό ιντελεκτουαλισμό, ο διανοητικισμός και η πολιτική μυθολογία, που μετέτρεψαν έναν ιστορικό λαό σε νευρωτικά ανθρωπάκια.