Την ώρα που το ντεπόζιτο της πολιτικής βενζίνης του κ. Τσίπρα χτυπάει κόκκινο, ο Κυριάκος εμφανίζεται στο 10ο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας ως ο επόμενος Πρωθυπουργός της χώρας.
Αυτό, είναι και καλό και κακό.
Καλό, επειδή φαίνεται πως εμφανίστηκε στον ορίζοντα η πολυπόθητη εναλλακτική λύση στην διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Μια εναλλακτική, που πρώτος έσπευσε να χαιρετίσει ο Ζ. Κ. Γιουνκέρ, αυτή η γριά αλεπού της Κομισιόν.
Κακό, επειδή οι εξελίξεις που τρέχουν ταχύτατα, σε συνδυασμό με την εξάντληση των αντοχών της χώρας πλέον, καθιστούν αυτή την εναλλακτική επιτακτική και κυρίως ΑΜΕΣΑ απαραίτητη, την ώρα που ίσως δεν είναι ακόμη έτοιμη και ολοκληρωμένη.
Η αλήθεια είναι πως στην πολιτική, δεν υπάρχουν συνήθως ιδανικές περιστάσεις. Ή θα είναι πολύ νωρίς, ή θα είναι πολύ αργά. Προτιμάμε να είναι πολύ νωρίς φυσικά, κι ας χρειαστεί το πάζλ της νέας διακυβέρνησης να συμπληρωθεί κάπως βιαστικά. Η αλήθεια είναι πως χειρότερα από όσο είναι δεν υπάρχει περίπτωση να γίνουν τα πράγματα, όσο γρήγορα κι αν κληθεί να κυβερνήσει ο Κυριάκος.
Αντίθετα, υπάρχουν βάσιμες μέχρι τώρα ενδείξεις, πως ο Μητσοτάκης και η ηγετική του ομάδα που τούτη την ώρα συμπληρώνεται, πιθανότατα θα κυβερνήσουν την χώρα καλύτερα από τους απερχόμενους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, οποτεδήποτε κι αν γίνουν οι εκλογές.
Είναι σίγουρο πως κι αυτοί θα κάνουν λάθη, όπως έκαναν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις της Ν.Δ. Όμως, η συσσωρευμένη εμπειρία, οι ρηξικέλευθες ιδέες και η αδήριτη ανάγκη καλύτερης διακυβέρνησης, σε συνδυασμό με αλλαγή νοοτροπίας τόσο της Παράταξης όσο και του εκλογικού σώματος (εικαζόμενες και οι δύο), θα μπορούσαν να οδηγήσουν με μεγαλύτερες πιθανότητες στην οικονομική επανεκκίνηση της χώρας, σε σχέση με την παρούσα κυβέρνηση που όχι μόνο δείχνει να μην θέλει, αλλά βασίμως μετά από 15 μήνες μπορεί κανείς να θεωρήσει ότι επίσης δεν ΜΠΟΡΕΙ.
Ακόμη κι αν καταφέρει η κυβέρνηση Τσίπρα να προχωρήσει προς τον τελευταίο στόχο που έχει αφήσει ακόμη μισο-όρθιο, αυτόν της κάθαρσης και τιμωρίας κάποιων ενόχων, τούτο, εκτός του ότι θα είναι λειψό, δεν θα είναι και αρκετό.
Λειψό θα είναι επειδή εντός του σώματος των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, έχουν βρει ήδη καταφύγιο ένας μεγάλος αριθμός των ενόχων για την κακή πορεία της χώρας. Δεν γράφω ονόματα επειδή θα πρέπει να ξεκινήσω από ΠΟΛΥ ΨΗΛΑ και θα με πάρει η νύχτα να γράφω και δεν θα έχω τελειώσει.
Αρκετό δεν θα είναι, επειδή εκείνο που χρειάζεται πλέον η χώρα δεν είναι τόσο η σύλληψη κάποιων ενόχων και η φυλάκισή τους – όσο κι αν το αξίζουν – αλλά η ΑΝΑΠΤΥΞΗ της οικονομίας της. Κι όταν λέμε ανάπτυξη, εννοούμε παραγωγική ανασυγκρότηση και επενδυτικό τσουνάμι 120 δις ευρώ τουλάχιστον, κυρίως απ’ έξω, ώστε σε μια τριετία το ΑΕΠ να επανέλθει σε επίπεδα προ κρίσης με υγιή τρόπο τούτη την φορά και σε μια δεκαετία να διπλασιαστεί σε σχέση με το σημερινό.
Και τούτο, επειδή ένα ΑΕΠ της τάξης των 300 – 400 δις ευρώ, είναι μάλλον το κανονικό για την Ελλάδα και τις δυνατότητές της. Αν δεν τα φτάσουμε ή έστω δεν τα πλησιάσουμε αυτά τα νούμερα, η χώρα θα περάσει μεγάλη κι αβάσταχτη περίοδο ύφεσης, όσο αίμα και αν έχει χυθεί στην αρένα της κάθαρσης και της τιμωρίας οποιονδήποτε ενόχων.