Ιστορικός - Δρ. Βαλκανικού Πολιτισμού
Πουλημένη από την Ανταλκίδειο ειρήνη ακόμα, όταν οι Σπαρτιάτες για την κυριαρχία στον Ελλαδικό χώρο έδωσαν στους Πέρσες τις ελληνικές πόλεις της Μικράς Ασίας και την Κύπρο.
Από τότε, ακόμα και σαν πόλεις κράτη, το έθνος θυσιαζόταν χωρίς δισταγμό, κάτι που δεν σταμάτησε, συνεχίστηκε το 1922, το 1955, το 1974.
Όχι ότι η Καλλίειος ειρήνη των Αθηναίων με τους Πέρσες ήταν καλύτερη για την Κύπρο, από το σκοτάδι που έφερε, έβγαλε την Σαλαμίνα της Κύπρου ο Ευαγόρας.
Οι Κύπριοι έδωσαν 120 πλοία στον Μέγα Αλέξανδρο βοηθώντας τον στην πολιορκία της Τύρου.
Κύπριοι πολεμιστές εμφανίζονται στις μάχες στις παραδουνάβιες ηγεμονίες.
Από τους επίσημους καταλόγους της Φιλικής Εταιρείας φαίνεται η συμμετοχή δυο Κύπριων, ενώ Κύπριος ήταν ο Ιωάννης Καρατζάς ένας από τους συνεργάτες του Ρήγα.
Το 1823 ο πρόξενος της Γαλλίας στην Κύπρο αναφέρει ότι 12 ελληνικά πλοία από τα Ψαρά είχαν έρθει για προμήθειες στην Κύπρο.
Το 1824 ομάδα Κυπρίων στο Ναύπλιο είχε προσπαθήσει να πείσει την τότε Ελληνική κυβέρνηση να συμπεριλάβει στα επίσημα επαναστατικά σχέδια και την Κύπρο και να επιχειρηθεί να διερευνηθεί η δυνατότητα ξεσπάσματος εξέγερσης στον Λίβανο που θα λειτουργούσε ως αντιπερισπασμός.
Ο Καποδίστριας, όταν ρωτήθηκε για τα όρια του μελλοντικού ελληνικού κράτους από τον Άγγλο υφυπουργό πολέμου και αποικιών, συμπεριέλαβε και την Κύπρο.
8 ήταν οι επιβεβαιωμένοι Κύπριοι Μακεδονομάχοι κατά τον Μακεδονικό αγώνα.
Ο εν ενεργεία δήμαρχος Λεμεσού το 1912, αφού αρνήθηκε την πρόταση του Βενιζέλου να τον τοποθετήσει στο επιτελείο στην Αθήνα και απαίτησε να σταλεί στο μέτωπο ως απλός στρατιώτης, πέφτει στην μάχη για την απελευθέρωση των Ιωαννίνων τον Δεκέμβρη του 1912.
2000 Κύπριοι διαδήλωσαν έξω από την Ελληνική πρεσβεία για να πολεμήσουν στην Σμύρνη, σε πάνω από 5000 ανέρχονται οι Κύπριοι εθελοντές στην Μικρά Ασία, 7000 ήταν στον πόλεμο του 1897, περισσότεροι -αναλογικά με τον πληθυσμό- από κάθε άλλο κομμάτι του ελληνισμού.
Σύμφωνα με την εφημερίδα Εστία, τον Νοέμβριο του 1940 εκατοντάδες Κύπριοι παρουσιάζονταν στο ελληνικό προξενείο ζητώντας να προσφέρουν ότι μπορούσαν για το έθνος. Ανταποκριτής του Ρόϊτερ αναφέρει τον ενθουσιασμό που επικράτησε όταν έγινε γνωστή η είδηση του Όχι, ελληνικές σημαίες υψώθηκαν παντού.
O ραδιοφωνικός σταθμός Αθηνών μετέδωσε το 1941 ότι το ποσό που μαζεύτηκε στην Κύπρο για τον αγώνα του έθνους έφτασε περίπου τα 40 εκατομμύρια δρχ.
Δεν υπήρξε αγώνας του έθνους που να μην συμμετέχουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο οι Κύπριοι. Ποτέ δεν έπαψαν να προσπαθούν να ενωθούν με την μητέρα πατρίδα.
To 1878 η Κύπρος, χωρίς να ρωτηθούν οι κάτοικοι, πέρασε στα χέρια της Αγγλίας. Πίστεψαν ότι η κατοχή θα ήταν προσωρινή, γελάστηκαν… οι δήθεν πολιτισμένοι δυνάστες πάντα είναι χειρότεροι από αυτούς που δεν διστάζουν να δείξουν απροκάλυπτα την βαρβαρότητα τους.
Το 1882 οι Κύπριοι στέλνουν υπόμνημα στο Λονδίνο αναφέροντας ξανά την επιθυμία τους για Ένωση.
Το 1931οι Κύπριοι εξεγέρθηκαν ζητώντας ένωση, η αντίδραση της Ελληνικής κυβέρνησης; τους συνέστησε να κάτσουν ήσυχα.
Το 1950 το δημοψήφισμα για Ένωση έλαβε ποσοστό 95,7%. Υπέρ της Ένωσης με την Ελλάδα ψήφισαν και κάποιοι Τουρκοκύπριοι.
Το 1955 ξεκινάει ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας της ΕΟΚΑ, που τελειώνει άδοξα με την καταδικασμένη από την αρχή δήθεν ανεξαρτησία.
Τι άλλο έπρεπε δηλαδή να κάνουν οι Κύπριοι για να αποδείξουν την ελληνικότητα τους;
Οι Κύπριοι έχουν προδότες φυσικά από την αρχαιότητα όπως και οι Ελλαδίτες.
Χρέος του κράτους είναι η δυνατότητα αυτοδιάθεσης του έθνους.
Ευημερία του έθνους σημαίνει ευημερία του κράτους, κάποια στιγμή πρέπει να γίνει συνείδηση.
Το οικόπεδο που λέγεται Ελλάδα είναι ποτισμένο με το αίμα του έθνους, όχι μόνο του κράτους.