Νέα μέτρα ύψους 3 δις ευρώ ζητούν οι δανειστές σύμφωνα με δημοσιεύματα από τις ΗΠΑ. Ο λογαριασμός έτσι ανεβαίνει σε περίπου 9 δις ευρώ για να κλείσει η αξιολόγηση και λίγα 24ωρα πριν από την έλευση της τρόικας ξανά στην Αθήνα τα πάντα είναι στον αέρα.
Υπενθυμίζεται ότι ο Τσακαλώτος ήταν βέβαιος ότι τη Δευτέρα θα ξεκινήσουν και πάλι οι διαπραγματεύσεις ενώ ο Τσίπρας και οι διάφοροι απίθανοι ψευδοπροφήτες έχουν πει ότι μέχρι το Πάσχα θα κλείσει η αξιολόγηση. Είναι προφανές ότι σέρνουν τις συζητήσεις μέχρι τη Μεγάλη Εβδομάδα ώστε να κλείσουν την πιο επώδυνη συμφωνία μέσα στις άγιες ημέρες και στις αργίες. Να θυμίσουμε μόνο ότι από τη Μεγάλη Πέμπτη ουσιαστικά μέχρι και την Τρίτη μετά το Πάσχα όλοι θα είναι σε… νιρβάνα αφού κανείς δε θα δουλεύει. Αν κάνει απεργία και η ΓΣΕΕ την Τετάρτη 2 Μαΐου όπως ακούγεται τότε το κράτος θα έχει βάλει πολυήμερο λουκέτο και θα είναι μια χρυσή ευκαιρία για τον Τσίπρα να περάσει όλα τα σκληρά μέτρα που θέλει χωρίς να πάρουμε και πολύ χαμπάρι.
Με βάση τα όσα ακούγονται από την Ουάσιγκτον ο λογαριασμός των 9 δις έφτασε εκεί γιατί οι δανειστές δεν μας εμπιστεύονται. Ζητούν επιπλέον 3 δις θεωρώντας ότι οι δημοσιονομικοί στόχοι δεν θα πιαστούν, επομένως πρέπει να υπάρχει μια… προκαταβολική πληρωμή από τους Έλληνες πολίτες.
Στην απελπισία της η κυβέρνηση, και μη έχοντας την τόλμη να κάνει περικοπές στο Δημόσιο, ρίχνει στο τραπέζι προτάσεις όπως ο φόρος στις τραπεζικές συναλλαγές ή το χαράτσι στο ίντερνετ για ιδιώτες και επαγγελματίες. Πέραν την αύξησης του ΦΠΑ στο 24% που θεωρείται βέβαιη, διαρρέεται ότι η κυβέρνηση έχει έναν «κρυφό άσο» στο μανίκι της και θα τον ρίξει για να κλείσει την αξιολόγηση.
Επειδή είμαστε σίγουροι ότι δεν θα θελήσει να πειράξει το κηφηναριό και την κομματική του πελατεία, δεν το έχει σε τίποτε να βάλει μια ακόμη έκτακτη εισφορά ή να αυξήσει τον ΕΝΦΙΑ όπως ακούγεται πολύ έντονα. Άλλωστε πρόκειται για έναν φόρο που τον πληρώνουν οι περισσότεροι, έχει τη μεγαλύτερη εισπρακτική απόδοση με λίγα λόγια.
Οι δανειστές σε όλες τους τις τοποθετήσεις ήταν ιδιαίτερα σκληροί. Από τη Λαγκάρντ που μας προσγείωσε λέγοντας ότι υπάρχει πολύ δουλειά για να κλείσει η συμφωνία μέχρι τον Σόιμπλε που απαιτεί νέα μέτρα. Η ελληνική αποστολή στο ΔΝΤ απέτυχε παταγωδώς να πείσει τους Θεσμούς ότι πρέπει να κλείσει η αξιολόγηση με όσα μέτρα υπάρχουν αυτή τη στιγμή στο τραπέζι.
Φαίνεται ότι οι ξένοι δεν μας εμπιστεύονται σε καμιά περίπτωση κι αυτό είναι αποτέλεσμα και της ανερμάτιστης πολιτικής σύγκρουσης που άνοιξε η Αθήνα με το ΔΝΤ. Για να μην πούμε για τις υποκλοπές και τις διαρροές που οι δανειστές είναι έξαλλοι.
Παντελής ήταν και η αποτυχία του Τσίπρα στο πρόσφατο ταξίδι του. Ίσως η πιο… επιτυχημένη του στιγμή ήταν οι μπύρες και τα κοψίδια που έφαγε στις Βρυξέλλες με τον επικεφαλής της Bild. Ίσως τώρα σταματήσουν να μας ξεσκίζουν οι Γερμανοί, αλλά μάλλον κι αυτό είναι αδύνατο. Σιγά μην τους έπεισε ο Αλέξης όταν έχει αποτύχει παντού.
Ως εκ τούτου, τα περιθώρια έχουν στενέψει επικίνδυνα, το μαχαίρι έχει μπει κι άλλο στο λαιμό μας, τα ταμεία στερεύουν και θα φτάσουμε σε μια κατάσταση στάσης πληρωμών όπως και πέρυσι. Οι λεονταρισμοί Τσίπρα περί παραίτησης, εφόσον ισχύουν, αποτελούν απλά ένα ακόμη επικοινωνιακό παιχνίδι για να συσπειρώσει τους απελπισμένους βουλευτές και οπαδούς του. Να χάσουν τέτοιο κελεπούρι;
Ιδιαίτερη σημασία όμως αυτή την κρίσιμη στιγμή έχει η παντελής απουσία από το προσκήνιο της Άνγκελα Μέρκελ. Όλοι έχουν μιλήσει εκτός από την ίδια που είναι εξαφανισμένη. Τον Τσίπρα δεν θέλησε να τον δει, αφήνοντας τον ανύπαρκτο Ολάντ να το κάνει και τον αδιάφορο Σουλτς να τον συναντήσει. Αυτό σημαίνει μια πλήρη αλλαγή της πολιτικής της Γερμανίας απέναντι στην παρούσα κυβέρνηση. Ο «φίλος» Αλέξης που θα τους έκανε τη δουλειά φαίνεται να μην υπάρχει πια αφού κατάλαβαν ότι είναι ανίκανος για το παραμικρό. Κι όσο κι αν ποντάρουν κάποιοι στη συνάντηση Ομπάμα – Μέρκελ, το σίγουρο είναι ότι εκεί απλά θα ειπωθούν γενικόλογες αναφορές και καμιά ουσιαστική βοήθεια στην Ελλάδα.
Όλα τα παραπάνω δείχνουν ότι μέσα σε διάστημα 2 εβδομάδων κατέρρευσαν πλήρως οι διαπραγματεύσεις με ευθύνη της κυβέρνησης. Όπως θα θυμάστε, μια τέτοια Κυριακή ήταν που βγήκαν οι διαρροές και άρχισε το «λεβέντικο» του Τσίπρα κατά του ΔΝΤ. Από εκείνη τη στιγμή και μετά όλα ανατράπηκαν σε συνδυασμό βέβαια με την ανυπαρξία της κυβέρνησης που δεν μπορεί να κλείσει μια συμφωνία η οποία έπρεπε από το Νοέμβριο να μην είναι στο τραπέζι.
Κάθε μέρα που περνά ο λογαριασμός ανεβαίνει σε τέτοιο σημείο που όλοι λένε «Όχι άλλη σκληρή διαπραγμάτευση Αλέξη. Φτάνει». Κάθε φορά που η κυβέρνηση ζητά κάτι μας φορτώνει κι από 1 δις ευρώ μέτρα. Φτάνει πια λοιπόν με τους ερασιτεχνισμούς τους.
Όμως, υπάρχει και μια άλλη παράμετρος. Ακόμη κι αν κλείσει η συμφωνία και περάσει από τη Βουλή ποιος θα την εφαρμόσει; Υπάρχει το πολιτικό προσωπικό που θα πείσει τον κόσμο ότι αυτές είναι οι λύσεις και άλλες δεν φαίνονται στο προσκήνιο; Θα μπορέσει κανείς να πείσει τους πολίτες ότι πρέπει να πληρώσουν τα χαράτσια για να βγει η χώρα στην ανάπτυξη; Θα μπορέσει να πείσει κανείς το λαό να μην τους παίρνει με τα γιαούρτια σε όποια πόλη και όποιο χωριό εμφανίζονται.
Ακόμη και ανασχηματισμός να γίνει, όπως λέγεται, ποιοι θα φύγουν; Οι ανίκανοι για να έρθουν οι ανικανότεροι;
Επομένως, ακόμη κι αν τώρα τη «σκαπουλάρουν» ζήτημα είναι να βγάλουν το καλοκαίρι. Από το φθινόπωρο, όταν τα φορολογικά μέτρα δεν θα αποδίδουν, θα έχουν νέο γύρο αναταράξεων και νέες «σκληρές διαπραγματεύσεις.
Για να μη θυμίσουμε στην κυβέρνηση την υπόθεση του χρέους που υποτίθεται ότι θα άνοιγε μέσα στον Απρίλιο. Την ξέχασαν κι αυτήν γιατί είναι ανίκανοι να την υποστηρίξουν.
Συμπέρασμα; Κάθε μέρα που περνά η χώρα μικραίνει με τον Τσίπρα στην εξουσία. Κάθε μέρα που περνά ο κόσμος φτωχαίνει. Κάθε μέρα που περνά η πατρίδα χειροτερεύει.