O Σκουρλέτης επιτέθηκε στον Πιτσιόρλα και το ΤΑΙΠΕΔ με οξύτατους χαρακτηρισμούς. Ένας υπουργός πάει κόντρα στις αποφάσεις ενός Ταμείου επικεφαλής του οποίου είναι ένας άνθρωπος του Δραγασάκη και όχι μόνο. Είχαν προηγηθεί οι συγκρούσεις των υπουργών Δρίτσα και Σπίρτζη κατά του Πιτσιόρλα γιατί δε συμφωνούν με το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων που προωθεί το Ταμείο.
Χθες η Όλγα Γεροβασίλη, αδειάζοντας τον υπουργό Σκουρλέτη κάλυψε το ΤΑΙΠΕΔ λέγοντας ότι εφαρμόζει την κυβερνητική πολιτική. Επομένως, σε ένα υπουργικό συμβούλιο υπάρχουν τουλάχιστον 3 υπουργοί που διαφωνούν με το μείζον θέμα των ιδιωτικοποιήσεων, τους αδειάζει η κυβέρνηση αλλά αυτοί δεν παραιτούνται. Παραμένουν στη θέση τους και συνεχίζουν να παίρνουν το μισθό τους σα να μη συμβαίνει τίποτε.
Να θυμίσουμε επίσης ότι μέχρι πριν από μερικούς μήνες για το σύνολο του ΣΥΡΙΖΑ το ΤΑΙΠΕΔ ήταν άντρο ακολασίας, σκανδάλων, αδιαφάνειας και έπρεπε να διαλυθεί αφού πρώτα πήγαιναν φυλακή μερικοί. Όλα αυτά ξεχάστηκαν βεβαίως, μαζί με τον υπόλοιπο σανό που τάισε ο Τσίπρας τον κόσμο.
Εν πάση περιπτώσει εδώ έχουμε το εξής εντυπωσιακό: Το ΤΑΙΠΕΔ εμφανίζεται να τα… ξεπουλάει όλα κατ’ απαίτηση της τρόικας, η κυβέρνηση το αποδέχεται αλλά κάποιοι υπουργοί της εμφανίζονται να το παίζουν λεβέντικα αλλά δεν παραιτούνται.
Δύο τινά συμβαίνουν: Ή στον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση έχουν πάθει τρικυμία εν κρανίω και δεν ξέρουν τι τους γίνεται ή μας δουλεύουν κανονικά. Και ύστερα απ’ όσα έχουν συμβεί μάλλον το δεύτερο ισχύει.
Δηλαδή από τη μια ακολουθούν «νεοφιλελεύθερη» πολιτική ιδιωτικοποιήσεων και από την άλλη βάζουν δύο – τρία σκυλιά να αλυχτάνε θυμίζοντας στον κόσμο ότι η κυβέρνηση είναι… αριστερή. Είναι απλά τα πράγματα και είναι η πολιτική που είχε εγκαινιάσει ο πασόκος υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ Σπίρτζης ο οποίος είχε πει ότι βάζει την υπογραφή του αλλά… πονάει.
Την τακτική της συντετριμμένης κυβέρνησης που αναγκάζεται να πάρει μέτρα, να κάνει ιδιωτικοποιήσεις, να ασκήσει νεοφιλελεύθερη πολιτική τη ζούμε καθημερινά και δυστυχώς ακόμη περνάει στον κόσμο.
Υπάρχει μεγάλη μερίδα του πληθυσμού που λέει «ο κακόμοιρος ο Τσίπρας είναι καλό παιδί αλλά πιέζεται πολύ. Αντιστέκεται αλλά έχουν πέσει να τον φάνε». Ή άλλοι τονίζουν: «Οι κακοί δανειστές, οι άθλιοι τεχνοκράτες θέλουν να κατακτήσουν την Ελλάδα και μόνον ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε να αντιστέκεται, όμως, πόσο θα αντέξει;»
Είναι το παραμύθι του «μαχόμενου Έλληνα» που δεν αντέχει τον ζυγό και τι να κάνει, στο τέλος υποκύπτει. Όμως δεν είναι έτσι, πρόκειται για μια τεράστια πλάνη, για ένα στρατηγικό σχέδιο του Τσίπρα ώστε να παραμείνει στην εξουσία πολλά χρόνια. Από τη μια τα άλλα κόμματα που έσκυβαν το κεφάλι και αποδέχονταν τα μέτρα της τρόικας κι από την άλλη εμείς που δίνουμε πολύωρες μάχες, αντιστεκόμαστε, νικάμε και χάνουμε, κάνουμε λάθη αλλά πάνω απ’ όλα δεν είμαστε ανάλγητοι. Παίρνουμε μέτρα με πόνο καρδιάς γιατί είμαστε αριστεροί.
Μπούρδες, αριστερές παπάτζες για να δικαιολογηθούν οι κωλοτούμπες και το μεγάλο ψέμα της αριστεράς που δεν αισθάνθηκε την παραμικρή ντροπή αρκεί μόνο να μείνει στην εξουσία.
Θα το ξαναδούμε αυτό το κολπάκι όταν θα έρθουν τα μέτρα στη Βουλή. Θα τα ψηφίσουν οι 153 με… πόνο ψυχής. Κάποιοι θα ρίξουν κι ένα δάκρυ, άλλοι θα δείξουν στεναχωρημένοι ή συγκλονισμένοι αλλά θα προβάλλουν το εθνικό καλό και θα δικαιολογήσουν την ατιμωτική τους πράξη λέγοντας ότι αντιστάθηκαν αλλά δεν τα κατάφεραν μέχρι τέλους. Μαζί με το γνωστό πλέον σύνθημα «ξέρατε τον Σεπτέμβρη τι ψηφίζατε», θα περάσει μια σκληρή συμφωνία από τη Βουλή και ο κόσμος ούτε που θα το πάρει χαμπάρι. Άντε να γίνει καμιά συγκεντρωσούλα από το ΠΑΜΕ και μέχρι εκεί. Η επαναστατική γυμναστική θα τελειώσει κάπου στα μέσα του Ιούνη όταν θα ξεκινήσουν και τα μπάνια του λαού. Ο Τσίπρας θα έχει κερδίσει χρόνο, θα πουλήσει το success story του με το πλεόνασμα και θα καβατζάρει μερικούς μήνες.
Όμως, μέχρι πότε θα του περνάει αυτό; Μέχρι πότε ο λαός θα δέχεται τους φτωχούς πλην τίμιους Αριστερούς που δίνουν αγώνα μέχρι τελευταίας ρανίδος; Εδώ είναι το ερώτημα. Θα ξυπνήσει για να τιμωρήσει τους Σκουρλέτηδες, τους Δρίτσες ή τους Τσίπρες;