Κουτσά στραβά, η αξιολόγηση κάποια στιγμή θα κλείσει. Μέχρι το Πάσχα; Δύσκολο. Το πιθανότερο είναι να ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση μέχρι τις 10 – 15 Μαΐου. Γιατί αυτό; Γιατί τον Μάιο πολύ απλά τελειώνουν τα λεφτά. Και θα αρχίσουν τα προβλήματα πληρωμής όχι μόνο των υποχρεώσεων της χώρας προς τους δανειστές, αλλά και προς τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους.
Άντε λοιπόν και έκλεισε η αξιολόγηση. Και μετά; Τι θα γίνει; Θα αρχίσει να ρέει το χρήμα άφθονο; Από τα κάθε λογής πακέτα, τύπου Γιουνκέρ ή Ντράγκι κλπ; Ή απλώς θα καλυφθούν οι υποχρεώσεις προς τρίτους, άντε να μπει και ένα χεράκι να μην τους πάρουν οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι συνταξιούχοι στο κυνήγι, μένοντας απλήρωτοι και η σεμνή τελετή αισιοδοξίας θα λάβει τέλος; Το αναφέρω γιατί σε όλη τη διάρκεια των συζητήσεων δεν ακούστηκε πουθενά η λέξη ανάπτυξη. Μόνο μέτρα και φόρους και χαράτσια βλέπουμε γύρω μας. Κανένα αναπτυξιακό κίνητρο... τίποτα. Μηδέν εις το πηλίκον.
Α, ναι ξέχασα, θα έρθει σύντομα ο αναπτυξιακός νόμος. Με το καλό να μας έρθει, όμως να με συμπαθάτε, αλλά τον περιμένουμε από πέρυσι το καλοκαίρι και έχει καταντήσει χειρότερος και από το γεφύρι της Άρτας. Ή μήπως θα χρηματοδοτηθεί η οικονομία από τις εναλλακτικές πλευρές που οραματίζεται ο κ. Δραγασάκης επαναφέροντας μοντέλα της δεκαετίας του 1990 και παλιότερα; Δεν θέλω να γίνω μάντης κακών, αλλά φοβάμαι ότι λεφτά δεν θα υπάρχουν. Ή μάλλον θα υπάρχουν με το σταγονόμετρο. Θυμάστε τι είπε ο Σόιμπλε; " It’s the implementation stupid”.
Εμ, αυτή η ρημάδα η εφαρμογή είναι που τα φταίει όλα. Και η εφαρμογή είναι και αυτή που θα σοκάρει. Γιατί καλά οι υπογραφές. Από μόνες τους δεν σημαίνουν και τίποτα. Και πέρυσι έβαλε την υπογραφή του φαρδιά πλατιά ο κ. Τσίπρας σε ό,τι του έβαλαν μπροστά του, πανικόβλητος μετά από μία... σκληρή διαπραγμάτευση της οποίας καρμπόν δείχνει να είναι η φετινή. Αλλά τι από αυτά εφαρμόστηκαν είναι το θέμα. Και τι απέδωσαν. Τώρα ετοιμάζονται και πάλι να υπογράψουν τα πάντα –και άλλα τόσα– αλλά και να δεσμεύσουν πολιτικά έναντι των "θεσμών" και τις επόμενες κυβερνήσεις.
Η εφαρμογή λοιπόν δεν βγαίνει. Μην το πάτε μακριά. Δείτε τι απέδωσαν οι προηγούμενες φορομπηχτικές πολιτικές και υπολογίστε. Η ζημιά που θα προκληθεί στην αγορά από τα νέα μέτρα θα είναι πολύ μεγαλύτερη του αποτελέσματος που αυτά θα εξασφαλίσουν. Αυτό είναι νομοτελειακό. Όταν δεν αυξάνεις τη φορολογική βάση αλλά απλά ξεζουμίζεις τους ίδιους και τους ίδιους, δεν μπορεί να δεις προκοπή. Απλό είναι, αλλά κάνουν πως δεν το καταλαβαίνουν. Μπορεί και πράγματι να μην το καταλαβαίνουν. Στο τέλος της ημέρας μικρή σημασία έχει αν πρόκειται περί ανικανότητας και άγνοιας ή περί ιδεοληψίας. Το αποτέλεσμα δεν αλλάζει. Καταστροφή της αγοράς.
Εκείνο ωστόσο που ακόμα δεν έχουν συνεκτιμήσει, είναι οι ανοχές της κοινωνίας. Όλων αυτών που έχουν στοχοποιήσει ως αντιπάλους, αλλά και εκείνων που μέχρι σήμερα στήριξαν τον Αλέξη Τσίπρα ακόμη και όταν τους κορόιδευε. Οι αντοχές όμως έχουν όρια. Και τα όρια αυτά τα έχουν ήδη υπερβεί. Πού να τα ξεχειλώσουν άλλο τόσο... Δεν βγαίνει το σενάριο με τίποτα. Βεβαίως, ποντάρουν στο καλοκαίρι. Πού θα πάει σου λέει. Λίγο ο τουρισμός, λίγο ο ήλιος και η θάλασσα, ξεχνιέται ο Έλληνας. Έλα όμως που θα έρθει και ο λογαριασμός. Και αυτόν το λογαριασμό δεν θα μπορεί να τον αντέξει με τίποτα η κοινωνία. Ακόμη και εκείνοι που ακόμη βάζουν την οργή πάνω από τη λογική. Και τότε η αποκαθήλωση θα είναι ραγδαία.
capital.gr