Μέσα στον καταιγισμό των ειδήσεων και των αποκαλύψεων που συγκλονίζουν τον πλανήτη και τη μικρή αλλά ένδοξη χώρα μας, πέρασε απαρατήρητο το ότι η Ελλάδα βγήκε από την κρίση.
Οι Έλληνες έχουν βγει από την κρίση αλλά δεν το ξέρουν.
Δεν εννοώ τους Έλληνες που τα τίναξαν και δεν νοιάζονται πια καθόλου για τον ΕΝΦΙΑ. Γεμάτα τα νεκροταφεία από ανθρώπους που απέδρασαν ηρωικά από τα Μνημόνια.
Ούτε αναφέρομαι σε εμάς τους μετανάστες που τρώμε το ψωμί της ξενιτιάς, που, τελικά, δεν είναι και τόσο πικρό. Το ψωμί που τρώω εδώ στα ξένα, μόνο ο φούρνος του Τάκη κάτω από την Ακρόπολη το συναγωνίζεται. (Γεια σου Τάκη μου!)
Αναφέρομαι στους Έλληνες που ζουν ακόμα στην Ελλάδα.
Παιδιά, βγήκατε από την κρίση.
Η Ελλάδα βγήκε από την κρίση.
Μπαίνοντας στον έβδομο χρόνο από την επίσημη ανακοίνωση της χρεοκοπίας της χώρας, δεν πιστεύω να υπάρχει κάποιος που να νομίζει ακόμα πως αυτό που ζουν οι Έλληνες είναι κρίση.
Κρίση είναι κάτι που περνάει.
Αυτό δεν θα περάσει με τίποτα.
Το έχουμε καταλάβει όλοι, έτσι δεν είναι;
Εμείς θα περάσουμε, αυτό δεν περνάει.
Λοιπόν, πάει η κρίση.
Τέλος η κρίση.
Μετά από 7 χρόνια, αυτό δεν είναι κρίση, αυτό είναι η ζωή μας όλη.
Βγήκαμε από την κρίση και μπήκαμε στη ζωή.
Ζωή να ‘χουμε!
Να τα χαρούμε όλα! Και τις χαρές και τις λύπες!
Μεγάλες μόνο να είναι οι συγκινήσεις -και οι καλές και οι άσχημες-, για να τις ευχαριστηθούμε! Να τις νιώσουμε, ρε παιδί μου!
Στον κόσμο που ‘ρθαμε, χορτάσαμε γκρεμό.
Μαγκιά μας!