Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου
Ρωτούν πολλοί πώς είναι δυνατό να εξακολουθεί να έχει εκλογική πελατεία ο Αλέξης Τσίπρας με τις απίστευτες αλλαγές πορείας και ρητορικής, που δεν έχουν προηγούμενο στην ελληνική πολιτική ιστορία. Και απορούν πώς είναι δυνατό να μένει τόσο απαθής ο κόσμος απέναντι στην εξόφθαλμη πολιτική κοροϊδία. Η απάντηση βρίσκεται στον... καθρέφτη.
Τα πράγματα συνήθως είναι πολύ πιο απλά από όσο νομίζουμε. Δραματικά απλά. Πολλοί δεν μπορούν ακόμη να καταλάβουν γιατί με όλα όσα συμβαίνουν δεν καταρρέει η κυβέρνηση. Ας δούμε μία ερμηνεία. Ο Αλέξης Τσίπρας δυστυχώς είναι ο πολιτικός ηγέτης που συγκεντρώνει τα περισσότερα χαρακτηριστικά μίας κοινωνίας και ενός λαού σε παρακμή. Δεν ήρθε μόνη της η πολιτική παρακμή. Συνοδεύεται από έκπτωση αξιών σε όλα σχεδόν τα επίπεδα. Και ο σημερινός πρωθυπουργός έχει όλα τα κουσούρια της ράτσας που όμως ως αναγνωρίσιμα γίνονται από μεγάλο μερίδιο της κοινωνίας εύπεπτα, ευπρόσδεκτα και αποδεκτά.
Ο σημερινός πρωθυπουργός είναι κατ´ εικόνα και ομοίωση ενός κομματιού της κοινωνίας που τον διατηρεί στην εξουσία. Τα περί "σοφού λαού" δυστυχώς είναι παραμύθια. Και αν κάποιος ισχυριστεί ότι παρασύρθηκε τον Ιανουάριο, δεν δικαιούται να το υποστηρίζει μετά τον περασμένο Σεπτέμβριο. Πολίτης αμαθής ή ημιμαθής, αλλά ξερόλας. Και χωρίς διάθεση να ενημερωθεί σωστά. Αρχοντοχωριάτης, αλλά και δήθεν επαναστάτης και ιδεοληπτικός. Ψευτόμαγκας και ψευτοτσαμπουκάς. Ζηλεύει τον γείτονά του και προτιμά να ψοφήσει η κατσίκα του άλλου παρά να ξαναποχτήσει αυτός μια άλλη. Γουστάρει το παρασκήνιο και την ίντριγκα, ζει και τρέφεται από αυτό και από το κουτσομπολιό, ενώ ηδονίζεται με την ψευδαίσθηση ότι μπορεί να διαμορφώσει και να επηρεάσει ευρύτερες καταστάσεις, την ώρα που δεν μπορεί να συμμαζέψει το σπίτι του.
Είτε αρέσει είτε όχι, αυτά τα κουσούρια έχουν επικρατήσει... πολιτικά επί των χαρισμάτων της ράτσας. Που ασφαλώς υπάρχουν και είναι πλούσια. Όμως, ο Έλληνας που προοδεύει, που θέλει να μάθει, να βελτιωθεί, να επενδύσει στη γνώση, να παράξει πλούτο και να πασχίσει για την ευημερία της χώρας είτε έχει εγκαταλείψει τη χώρα, είτε έχει βρεθεί σε θέση άμυνας μπροστά στην ταξική επίθεση της πλευράς που τρέφεται από τον κρατισμό και τον λαϊκισμό, είτε έχει κουραστεί και έχει αποστασιοποιηθεί. Και για την αποστασιοποίηση των υγιών δυνάμεων της χώρας αυτής φέρουν τεράστια ευθύνη όλοι οι προηγούμενοι του Αλέξη Τσίπρα κυβερνώντες. Ο σημερινός πρωθυπουργός βρήκε το χωράφι της απαξίωσης, της ύφεσης και της παρακμής οργωμένο και φρόντισε να δρέψει τον καρπό. Δεν το όργωσε αυτός. Δεν οδήγησε εκείνος πρώτος μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας στην κατάθλιψη και την αποστασιοποίηση. Δεν τους οδήγησε εκείνος στην ανεργία. Εκείνος το εκμεταλλεύτηκε. Και το επιδείνωση βεβαίως...
Ένας παλιός πολιτικός, από τους πλέον σοβαρούς που έχουν συμμετάσχει στη διακυβέρνηση της χώρας και ο οποίος είχε αποστασιοποιηθεί όταν βρέθηκε πρόσωπο με πρόσωπο με την αλαζονεία της εξουσίας, έλεγε τις προάλλες για τον Αλέξη Τσίπρα ότι είναι τόσο δύσκολο να αντιμετωπιστεί πολιτικά, όσο και ένας τζιχαντιστής καμικάζι. Εξαιρετικά δύσκολο να αντιμετωπιστεί πριν οδηγήσει τα πράγματα στην καταστροφή. Γιατί πρόκειται γα έναν ηγέτη που δεν τον νοιάζει τίποτα. Παρά μόνο η καρέκλα. Καταληψίες της εξουσίας. Γι' αυτό και αλλάζει θέσεις και πολιτικά προσωπεία με χαρακτηριστική άνεση και με αστραπιαίες ταχύτητες.
Δεν μπορεί να ερμηνευτεί με βάση τη συνήθη λογική. Επειδή δεν έχει ούτε σχέδιο, ούτε στόχευση. Ό,τι κάτσει. Βολεύει το ΔΝΤ; Με το ΔΝΤ λοιπόν. Μας πιέζουν οι Γερμανοί; Και δεν κάνουμε ένα δημοψήφισμα. Μας απειλούν με τις τράπεζες; Και δεν τις κλείνουμε... Τι θέλουν οι εταίροι; Να κάνουν την Ελλάδα καταυλισμό για πρόσφυγες; Κανένα πρόβλημα, να την ξεπουλήσουμε αρκεί να ελαφρύνει λίγο η αξιολόγηση να βάλουμε το καλοκαίρι και βλέπουμε... Βολεύει τώρα η Μέρκελ; Με τη Μέρκελ. Ζήτω η Μέρκελ - κάτω η Λαγκάρντ. Ζητά μεταρρυθμίσεις το ΔΝΤ; Ανένδοτος κατά του Ταμείου. Τι; Μας είπε ανόητους η Λαγκάρντ; Δεν βαριέσε. Και ο Σόιμπλε το ίδιο έκανε. Και τι κέρδισε; Μπορούμε να κερδίζουμε χρόνο και να παραμένουμε στην εξουσία με ευρώ; Έχει καλώς. Αν όχι τότε ας πάμε και σε παράλληλο νόμισμα. Και τι έγινε; Δεν λειτουργεί η οικονομία; Ξεζουμίστε τους... έχοντες στους φόρους. Ο καιρός να περνάει...
Είναι δύσκολο να αποδομήσεις κάποιον που δε νοιάζεται και απλά πάει με το κύμα. Χρειάζεται πολύς αγώνας και προτάσεις που θα πείσουν. Όχι εκείνους που ψηφίζουν φανατικά Τσίπρα. Αυτοί δεν αλλάζουν. Έχουν οπαδική σχέση μαζί του. Σαν στο ποδόσφαιρο. Εκείνους που έχουν φύγει και εκείνους που έχουν απογοητευτεί και σιχτιρίσει θα πρέπει να πείσει κανείς. Να τους πείσει να νοιαστούν, να ασχοληθούν. Μόνο τότε μπορεί να υπάρξουν πιθανότητες αλλαγής. Αλλιώς...
capital.gr