Οι πρόσφατες διαρροές του WikiLeaks σχετικές με τον διάλογο του διευθυντή Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του ΔΝΤ (Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) Πωλ Τόμσεν και της επικεφαλής της Αποστολής στην Αθήνα Ντέλιας Βελκουλέσκου, προκάλεσαν θύελλα αντιδράσεων από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης. Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας απέστειλε επιστολή στην Κριστίν Λαγκάρντ, υποστηρίζοντας ότι αυτές οι διαρροές θίγουν τα συμφέροντα της Ελλάδας και κλονίζουν τα θεμέλια της Ευρωζώνης. Το κομβικό σημείο των διαλόγων ανάμεσα στους Τόμσεν και Βελκουλέσκου που αναφέρονται από το WikiLeaks, είναι ότι ο Τόμσεν δείχνει να προτιμά την παράταση των διαπραγματεύσεων μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και του κουαρτέτου και την αναβολή της αξιολόγησης της ελληνικής οικονομίας, ώστε η Ελλάδα να βρεθεί σε αδιέξοδο ρευστότητας και έτσι να εξαναγκαστεί να οδηγηθεί σε πιστωτικό γεγονός (άτακτη χρεοκοπία). Με την παράταση του χρόνου αξιολόγησης της ελληνικής οικονομίας και μπροστά στον κίνδυνο εξόδου της Μ. Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ο Πωλ Τόμσεν εκφράζει την άποψη ότι η Ευρώπη θα εξαναγκαστεί να αποδεχτεί το αίτημα του ΔΝΤ περί νέου κουρέματος του δημοσίου χρέους της Ελλάδας.
Ανεξάρτητα του γεγονότος αν η αξιολόγηση της ελληνικής οικονομίας περατωθεί πριν ή μετά το Πάσχα (1.5.2016) και αν η Μέρκελ ανάψει το πράσινο φως για το κούρεμα του ελληνικού δημοσίου χρέους, το καίριο ερώτημα είναι: Το τρίτο μνημόνιο καθιστά το δημόσιο χρέος της Ελλάδας βιώσιμο; Ας υποτεθεί ότι το τρίτο μνημόνιο πετύχαινε τους ποσοτικούς στόχους του και έστω ότι το 2017 η χώρα μας θα πληρούσε τις προϋποθέσεις να βγει στις διεθνείς αγορές να δανειστεί, μέσω της έκδοσης ομολόγων του ελληνικού δημοσίου μεσομακροπρόθεσμης διάρκειας. Έστω ότι η Ελλάδα δανειζόταν με μηδενικό επιτόκιο (0%). Ως γνωστόν, μετά το 2012 η ελληνική οικονομία διέρχεται φάση αποπληθωρισμού, όπου ο πληθωρισμός εμφανίζει αρνητικούς ρυθμούς μεταβολής γύρω στο -1,5%. Σε συνθήκες εγχώριου αποπληθωρισμού και με αναπτυξιακούς ρυθμούς γύρω στο 1%, το δημόσιο χρέος θα συνέχιζε την ανοδική του πορεία. Οι φωστήρες των εκάστοτε κυβερνητικών οικονομικών επιτελείων, δεν αντιλαμβάνονται ότι σε καθεστώς αντιπληθωρισμού και οριακών αναπτυξιακών ρυθμών, το ονομαστικό ΑΕΠ (Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν) θα παρουσίαζε μείωση και άρα ο λόγος δημοσίου χρέους προς ΑΕΠ θα αυξανόταν με ανεξέλεγκτους ρυθμούς;
Επίσης, δεν κατανοούν ότι ο αποπληθωρισμός ροκανίζει τα κρατικά έσοδα, αυξάνει την πραγματική αξία του χρέους, ζημιώνεται ο δανειζόμενος (Ελλάδα) και άρα επωφελούνται οι δανειστές (ξένοι πιστωτές); Από την άλλη μεριά, το πρόβλημα της Ελλάδος δεν είναι οι τόκοι, αλλά τα τεράστια χρεολύσια. Ενδεικτική είναι η ποσοτική διαπίστωση ότι την περίοδο της παρατεταμένης οικονομικής-δημοσιονομικής κρίσης 2008-2015, οι συνολικές δαπάνες τόκων και χρεολυσίων ανήλθαν αντίστοιχα σε 83 και 188 δις ευρώ. Και το επιτόκιο να μηδενιστεί, ώστε η χώρα να μην πλήρωνε καθόλου τόκους στους πιστωτές της, το χρέος θα συνέχιζε να αυξάνει σε συνθήκες αντιπληθωρισμού και συνεχούς οικονομικής ύφεσης.
Σαφέστατο είναι ότι η βασικότερη πτυχή του δημοσιονομικού μας προβλήματος είναι οι υπερβολικές δαπάνες χρεολυσίων, που άμεσα σχετίζονται με την δραματική αύξηση του δημοσίου χρέους. Αν η κυβέρνηση σε ετήσια βάση δεν διασφαλίζει τα προβλεπόμενα δημοσιονομικά έσοδα και άρα να επιτυγχάνει τα προϋπολογιζόμενα κρατικά πρωτογενή πλεονάσματα για την χρηματοδότηση των τοκοχρεολυσίων, αναπόφευκτα το χρέος τόσο ως απόλυτο μέγεθος όσο και ως ποσοστό του ΑΕΠ, θα ακολουθούσε την αχαλίνωτη ανοδική του πορεία. Μάντεις κακών δεν θα θέλαμε να γίνουμε, ωστόσο διαισθανόμαστε ότι η συνταγή του τρίτου μνημονίου οδηγεί την Ελλάδα σε άτακτη χρεοκοπία.
kontranews.gr