Το κλείσιμο της Ηλεκτρονικής Αθηνών (ΗΛ. ΑΘ.)δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Αντίθετα, άργησε να συμβεί. Είναι το αποτέλεσμα της παρατεταμένης ύφεσης της ελληνικής οικονομίας που οδήγησε τη μεγαλύτερη ελληνική εμπορική εταιρεία στον κλάδο των ηλεκτρικών ειδών σε απώλεια 70% του τζίρου της την περίοδο 2008/2015.
| ΕΞΕΛΙΞΗ ΠΩΛΗΣΕΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ | |
| ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΧΡΗΣΗ | ΠΩΛΗΣΕΙΣ (εκατ. €) |
| 2007/2008 | 227 |
| 2008/2009 | 193 |
| 2009/2010 | 187 |
| 2010/2011 | 129 |
| 2011/2012 | 100 |
| 2012/2013 | 84 |
| 2013/2014 | 73 |
| 2014/2015 | 67 |
Η Ηλεκτρονική Αθηνών μάλιστα άντεξε τα δύο πρώτα πρώτα χρόνια της ύφεσης και συγκεκριμένα μέχρι τα μέσα του 2010. Από εκεί και μετά, ο τζίρος κατέρρευσε. Τα capital controls του περασμένου καλοκαιριού ήταν η σταγόνα που ξεχύλισε το ποτήρι.
Το θέμα γίνεται αντικείμενο πολιτικής αντιαράθεσης. Πολύ σωστά γίνεται για να καταλάβουν οι πολιτικοί ότι οι επιχειρήσεις δεν είναι δημόσιο και κλείνουν. Και οι άνθρωποι χάνουν τις δουλειές του. Και αυτό πρέπει να το βάλουν καλά στο μυαλό τους για να δημιουργούν πολλές επιχειρήσεις και πολλές θέσεις εργασίας. Αλλά ούτε αυτό ξέρουν να κάνουν. Γιατί αυτό είναι δύσκολο. Αυτοί ξέρουν να λένε καλά ψέμματα και να χαιδεύουν αυτιά.
Μακάρι να υπήρχε και στον ιδιωτικό τομέα μία κάνουλα που να γεννάει χρήμα. Δυστυχώς δεν είναι έτσι. Το πρωτεύον σε μία οικονομία είναι οι συνθήκες που δραστηριοποιούνται οι επιχειρήσεις. Μία εμπορική επιχείριση με έναν μέτοχο - όπως είναι η Ηλεκτρονική Αθηνών - δεν μπορεί να αντέξει επ' άπειρον σε μία παρατεταμένη ύφεση. Ο μέτοχος θα βάλει κάποια χρήματα, αλλά όταν βλέπει ότι δεν υπάρχει σωτηρία, τότε δεν θα βάλει ακόμα και εάν έχει.
Για να δώσουμε κάποια οικονομικά μεγέθη η Ηλεκτρονική Αθηνών την περίοδο 2007/2008 είχε τζίρο 227 εκατ. ευρώ (η οικονομική χρήση της εταιρείας είναι 12 μήνες αλλά ξεκινάει τον Ιούλιο του έτους και ολοκληρώνεται τον Ιούνιο του επομένου έτους).
Την επόμενη χρονιά (οικονομική χρήση 2008/2009) η ελληνική οικονομία είναι σε ύφεση και η Ηλεκτρονική Αθηνών έχει τζίρο 193 εκατ. ευρώ. Την επόμενη χρονιά 2010/2011 η εταιρεία διατηρεί το τζίρο της σε ικανοποιητικά επίπεδα και κλείνει με πωλήσεις 187 εκατ. ευρώ.
Από τότε αρχίζουν τα δύσκολα. Την επόμενη περίοδο 2010/2011 ο τζίρος της εταιρείας προσγειώνεται απότομα στα 129 εκατ. ευρώ και η εταιρεία αρχίζει να έχει ζημιές μεγάλες ζημιές (-8,1 εκατ. ευρώ).
Την επόμενη περίοδο (2011/2012) συνεχίζεται η απώλεια τζίρου - κλείνει με πωλήσεις 100 εκατ. ευρώ - και οι ζημιές ανεβαίνουν στα 10 εκατ. ευρώ.
Οι ζημιές έχουν ως συνέπεια να μειώνουν τα ίδια της κεφάλαια της εταιρείας και ο βασικός μέτοχος αναγκάζεται να κάνει αύξηση κεφαλαιου 6,5 εκατ. ευρώ το 2012.
Η ύφεση συνεχίζεται, ο τζίρος πέφτει στα 73 εκατ. ευρώ και 67 εκατ. ευρώ τις περιόδους 2013/2014 και 2014/2015 αντίστοιχα. Οι ζημιές συνεχίζουν να είναι μεγάλες (-8,4 εκατ. ευρώ), τα 6,5 εκατ. της αύξησης κεφαλαίου "καίγονται". Η εταιρεία χρειάζεται να κάνει νέα αύξηση κεφαλαίου και συνολική ρύθμιση των δανείων της που φθάνουν τα 52 εκατ. ευρώ.
Πράγματι, η εταιρεία συμφωνεί με τις τράπεζες και έρχονται τα capital controls. Από εκεί και πέρα αρχίζει η αντίστροφή μέτρηση αφού η συμφωνία με τις τράπεζες δεν υλοποιείται. Κι έτσι ήρθε το τέλος. Και θα έλθουν κι άλλες τέτοιες πτωχεύσεις, όσοι οι πολιτικοί καταστρέφουν.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
marketfair.gr