Τα γεγονότα των τελευταίων ωρών σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση δείχνουν το αδιέξοδο στο ποίο έχει περιέλθει η χώρα, χωρίς ορατή διέξοδο, αφού δυνάμεις ένθεν κακείθεν του πολιτικού φάσματος κάνουν φιλότιμες προσπάθειες να πείσουν όσους ανησυχούν, ότι δεν σκοπεύουν να αλλάξουν…
Του ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Το πρώτο μέτωπο είναι αυτό της αποκαλούμενης από την κυβέρνηση ως «διαπραγμάτευσης», όπου η κατάσταση έχει περάσει από το επίπεδο της φαιδρότητας σε αυτό της ψυχοπάθειας. Οι… διαπραγματευόμενοι – κατά δήλωση – κυβερνώντες (βάλτε όπου θέλετε το «κατά δήλωση», μπροστά ή πίσω…) πήγαν στις ΗΠΑ και γύρισαν «δαρμένοι» σοβαρά, αφού στις αποσκευές τους έφεραν άλλο ένα βαρύτατο πακέτο μέτρων, ΚΑΜΙΑ ΕΚΠΤΩΣΗ, το οποίο πακέτο φυσικά είναι και αυτό εισπρακτικό, αφού αρνούνται πεισματικά και ιδεοληπτικά να σκεφτούν το πετσόκομμα του κρατικού λεβιάθαν, εμμένοντας στην ιδεοληψία τους ότι η σημερινή Ελλάδα αντέχει να πληρώνει το κράτος στη σημερινή του μορφή.
Μόλις επέστρεψαν, άρχισαν τα όργανα, αφού δεν χρειάστηκε πολύ για να καταλάβουν ότι τα μέτρα συνιστούν «πολιτικό πρόβλημα», με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, Γιάννη Δραγασάκη να προβαίνει σε σχετικές αναφορές και τον ίδιο τον «διαπραγματευτή» Τσακαλώτο που ενδύεται της στολής του πολιτικού-τεχνοκράτη την οποία αφαίρεσε μόλις ήρθε πίσω στη χώρα…
Ο συμπαθέστατος κατά τα άλλα καθηγητής Ευκείδης, με τα υπέροχα οξφορδιανά αγγλικά, άρχισε τις διαρροές ότι επιθυμεί να εγκαταλείψει το κλυδωνιζόμενο κυβερνητικό καράβι, για να πάει μαζί με την κυρα-Τασία τον Δρίτσα και τους υπόλοιπους να κάνουν ασκήσεις αριστεροσύνης και εκ τους ασφαλούς εσωκομματική αντιπολίτευση… Μην το δούμε να κάθεται οκλαδόν μαζί με τον Γιάνη με το ένα «ν» σε κάποια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, προαναγγέλλοντας την επανάσταση…
Είναι απορίας άξιον ένας κατά τεκμήριο σοβαρός άνθρωπος της παρούσας κυβέρνησης, αρνείται και αυτός να δει την πραγματικότητα, ότι το πολιτικό πρόβλημα της κυβέρνησης δεν αφορά τους δανειστές, κράτη και οργανισμούς, αλλά του ίδιους, ενώ οι ίδιοι όφειλαν να έχουν επιτέλους αντιληφθεί ότι όσο καθυστερούν τόσο επιβαρύνεται ο λογαριασμός.
Η φαιδρότητα όμως δεν σταματάει εκεί. Άξαφνα, όλοι οι κυβερνητικοί στύλωσαν τα πόδια και λένε ότι δεν κάνουν τίποτε άλλο πέραν της συμφωνίας του περασμένου θέρους, λίγους μόνο μήνες μόνο πριν συμπληρωθεί ένας ολόκληρος χρόνος από τότε. Και το ερώτημα προς τους κυβερνητικούς είναι, «τί στην ευχή έκαναν 10 μήνες, δεν εφάρμοζαν αυτή τη συμφωνία, τι πληρώναμε όλοι εμείς τόσο καιρό;»… και ο λογαριασμός συνέχιζε να επιβαρύνεται.
Την ίδια ώρα, η κυβέρνηση όλων των Ελλήνων, κολλημένη πάνω στο «δεν ασκούμε βία», συνεχίζει να… βιάζει την ελληνική οικονομία, αφού αποδεικνύεται ανίκανη να ανοίξει τη σιδηροδρομική σύνδεση της χώρας με την Ευρώπη που περνά μέσω της Ειδομένης. Οι ζημιές συνεχίζουν να συσσωρεύονται για τις εταιρίες, ακόμα και γι’ αυτές του δημοσίου τομέα, μεγάλος αριθμός εργαζομένων είναι κυριολεκτικά «στη σέντρα» και δεν τους καίγεται καρφί, όντας κρατικοδίαιτα παράσιτα περιωπής.
Δεν έχουν όμως καταλάβει, ότι η μεγάλη κατακεφαλιά θα τους έρθει από τους «πελάτες». Από τους δημοσίους υπαλλήλους που επίσης εξαπάτησαν. Η οργή στον δημόσιο τομέα, το προνομιακό τους πεδίο συσσωρεύεται επικίνδυνα. Και αυτό διότι οι ψηφοφόροι τους έχουν παιδιά.
Και βλέπουν, όσο… στουρνάρι και να είναι κάποιος, ότι αυτά τα παιδιά δεν έχουν μέλλον όσο οι τύποι αυτοί αρνούνται να συμπεριφερθούν ορθολογικά και να ασχοληθούν με αυτό που μισούν: Με τα νούμερα, όπως κάνουν οι ίδιοι ως νοικοκύρηδες στα σπίτια τους, όσοι είναι τέλος πάντων. Και αντιλαμβάνονται, ότι ο όποιος δανειστής δεν έχει το παραμικρό κίνητρο να τους δώσει ελάφρυνση χρέους και δεν θα το κάνει κατά πάσα πιθανότητα, διότι με τη λογική του παραλόγου που ακολουθούν, λέγοντας ότι «τα πάντα είναι πολιτική», αντιλαμβάνονται πως θα αρχίσουν σε χρόνο ρεκόρ να μαζεύουν νέα χρέη…
Έπανερχόμαστε εντός ολίγου και με την αντιπολίτευση… δεν την ξεχάσαμε.
defence-point.gr