Του Άγη Βερούτη
Είναι γνωστό πλέον πως η διαπραγμάτευση, που θα έπρεπε να έχει κλείσει τον περασμένο Οκτώβριο ή έστω Νοέμβριο, καθυστέρησε σκοπίμως από την κυβέρνηση-θίασο, στο πλαίσιο ενός θεατρικού δράματος "δήθεν” σκληρής διαπραγμάτευσης που τελικά καταλήγει στην αποδοχή του ύψους των μέτρων που η ίδια πρότεινε στο πλαίσιο του 3ου μνημονίου το οποίο διαπραγματεύτηκε το καλοκαίρι του ‘15.
Το τυχόν πολιτικό όφελος της εικονικής "διαπραγματευτικής σκληρότητας” που θέλουν να παρουσιάσουν για τους ψηφοφόρους τους, όμως, εξανεμίζει αρκετά δισεκατομμύρια ευρώ από τους λιγοστούς πόρους που εναπόμειναν στην ελληνική οικονομία μετά το φιάσκο της πρώτης διαπραγμάτευσης.
Είναι χαρακτηριστικό των σοφών να μαθαίνουν από τα λάθη των άλλων, των έξυπνων να μαθαίνουν από τα δικά τους λάθη, και των ηλιθίων να επαναλαμβάνουν τα ίδια λάθη περιμένοντας διαφορετικό αποτέλεσμα.
Η σημερινή ελληνική κυβέρνηση ανήκει στην τελευταία κατηγορία. Παριστάνουν πως διαπραγματεύονται ενώ στην πραγματικότητα απλά κωλυσιεργούν, αδιαφορώντας για την κρίσιμη κατάσταση που έχει επέλθει στην οικονομία χάρη στην αβεβαιότητα που προκαλούν οι κορώνες δήθεν ηρωικής διαπραγμάτευσης, όταν στην ουσία έχουν ψηφιστεί και γίνει αποδεκτά στο σύνολό τους από την ψήφιση του Τρίτου Μνημονίου.
Φυσικά οι εφαρμοστικοί νόμοι που απομένει να ψηφιστούν, καθορίζουν την μέθοδο επίτευξης των συμφωνηθέντων στόχων.
Τα μέτρα αυτά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑνΕλ είναι κυρίως και άκρως φορολογικά.
Μετατρέψανε τις ασφαλιστικές εισφορές σε φορολογική επιδρομή εναντίον των εισοδημάτων των μικρομεσαίων επιχειρηματιών και ελεύθερων επαγγελματιών. Στο 80% του προ-φόρων-και-εισφορών εσόδου των εργοδοτών της ελληνικής οικονομίας.
Για μαντέψτε. Αυτό θα αυξήσει τις νέες θέσεις εργασίας ή την ανεργία;
Ήδη ο Μάρτιος του ‘16 μας βρήκε με τον μεγαλύτερο αριθμό εγγεγραμμένων ανέργων σε ζώσα μνήμη. Πάνω από 1.070.000 Έλληνες είναι στα μητρώα της ανεργίας, ενώ πάνω από 400.000 μετανάστευσαν στα τελευταία χρόνια.
Όσοι έχουν απομείνει εδώ ονειρεύονται να διαφύγουν από την τοξική ελληνική οικονομία δια της μετανάστευσης. Αυτό εκτός από λυπηρό είναι και επικίνδυνο για την μελλοντική οντότητα της χώρας, ανεξάρτητα από τα αφύλακτα σύνορα που εγκαθιδρύθηκαν από την ΠΦΑ.
Μεταξύ άλλων καταργήθηκε και το μεγαλύτερο οικονομικό επίτευγμα του περασμένου αιώνος: η κεφαλαιουχική εταιρία. Αυτό σημαίνει πως ένας επενδυτής με περισσότερο από το 10% μετόχων μιας εταιρίας, είναι υπόλογος με την προσωπική περιουσία του για οφειλές του νομικού προσώπου, δηλαδή της εταιρίας, που ξεπερνούν τα κεφάλαιά της ...και περιμένουμε και επενδύσεις! Χα!
Ούτε στον ύπνο μας δεν θα δούμε επένδυση στο παρόν περιβάλλον και με τους τωρινούς κανονισμούς.
Η έννοια του "επενδυτή καμικάζι” δεν υφίσταται.
Ούτε θα ξεκινήσει τώρα. Όσες από τις υπάρχουσες εταιρίες μπορούν μεταναστεύουν.
Οι μεγάλες μετέφεραν ήδη τις εκδορές τους στο εξωτερικό.
Η χώρα τελεί υπό μια ιδιότυπη κατοχή από συντεχνιακά συμφέροντα που ανδρώθηκαν στα χρόνια του κομματοκρατικού κράτους του Ανδρέα στην δεκαετία του ‘80, και έκτοτε αύξησαν την επιρροή τους εκβιάζοντας την ελληνική κοινωνία δια της ψήφου τους.
Στην Μινεσσόττα των ΗΠΑ είχαν 50.000 δημόσιους υπαλλήλους υπαλλήλους για 9,5 εκατομμύρια πληθυσμού, ήδη από το 2004. Στηρίζονται στην Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση.
E-government δηλαδή.
Το 1980 είχαμε στην Ελλάδα περί τους 140.000 δ.υ. χωρίς ηλεκτρονική διακυβέρνηση.
Τώρα, με Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση, έχουμε 700.000 δημόσιους υπαλλήλους.
Πόσοι κάθονται;
Καθηγητές πανεπιστημίου είχαμε 800 και τώρα 18.000! Άκουσα μάλιστα τις προάλλες, από Οικονομολόγο καθηγητή οικονομικών σε οικονομικό πανεπιστήμιο, πως η "καμπύλη Λάφερ", δηλαδή η εξάντληση της φοροδοτικής ικανότητας ενός πληθυσμού, δεν ισχύει!
Τέτοιοι άνθρωποι διδάσκουν τα παιδιά τον Οικονομικό Αναλφαβητισμό. Ο Αλήστου Μνήμης Μέγας Διαφθορεύς, έκανε καλή δουλειά:
με την διάβρωση της Δικαιοσύνης και της Παιδείας ξεπάτωσε τον πάτο της χώρας και της οικονομίας.
Συγκριτικά με το 2003 που δίναμε €13 δισ. σε συντάξεις, το 2016 με το ίδιο ΑΕΠ θα δώσουμε €31 δισ. Δηλαδή €18 δισ. παραπάνω αλλά χωρίς να έχει αυξηθεί σημαντικά ο αριθμός των ηλικιωμένων άνω τον 65 ετών.
Απλά δίνουμε ως χώρα €18 δισ. παραπάνω σε περισσότερους ανθρώπους κάτω από την κανονική ηλικία συνταξιοδότησης, και σίγουρα πολλά παραπάνω από όσα έχουν εισφέρει οι ίδιοι στο ασφαλιστικό σύστημα.
Απλά με μια ιδιωτικοποίηση του ΣΕΦ γλυτώνουμε ίσως πάνω από €150 εκατ. από τον προϋπολογισμό. Δηλαδή όσο το 50% της αύξησης του ΦΠΑ από στα 23% στα 24%.
Τέτοια παραδείγματα υπάρχουν πολλά. Σε 1.800 έχουν υπολογιστεί οι οργανισμοί-φαντάσματα στην Ελλάδα. Όμως οι Έλληνες φορολογούμενοι πληρώνουν ΔΣ και υπαλλήλους για αυτούς. Η Γερμανία των περισσότερων από 90 εκατομμύρια κατοίκους έχει 1.300 κρατικούς οργανισμούς. Η Ελλάδα έχει 1.800 οργανισμούς φαντάσματα, ανάμεσα σε πάνω από 20.000 όπως υποστήριζε ο τότε υπουργός της κυβέρνησης ΓΑΠ κ. Παγκαλος.
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Περνάνε τους φόρους και σκοτώνουν την οικονομία, ή δεν περνάνε και πεθαίνει μόνη της.
Μείωση δαπανών μόνον ως μη ενεργό μέτρο στο πλαίσιο των €3,6 δισ. που απαιτεί το ΔΝΤ διότι γνωρίζει αυτό που ξέρουν όλοι οι πολίτες της χώρας: πως η φοροδοτική ικανότητα των Ελλήνων έχει εξαντληθεί.
Όσους πρόσθετους φόρους και να βάλει κάποιος πάλι λιγότερα θα μαζέψει. Αν ήταν αλλιώς δεν θα αυξάνονταν συνέχεια οι καθυστερημένες οφειλές των φορολογουμένων προς το κράτος με ρυθμό πλέον άνω του €1 δις κάθε μήνα!
Από την άλλη είναι εντυπωσιακό πως ενώ το ΔΝΤ δεν πιστεύει πως τα €5,4 δισ. ετήσιων φόρων μπορεί να μαζευτούν, κι ενώ επιμένει σε μέτρα €3,6 δισ. περικοπών δαπανών προληπτικά, η δική μας κυβέρνηση επιμένει να βάλει ΚΑΙ τους φόρους ΚΑΙ να ψηφίσει τις προληπτικές περικοπές για να πάρει τη δόση.
Άξιο απορίας είναι το γιατί δεν περνάνε κατευθείαν στις περικοπές, για να γλυτώσουμε και τους φόρους.
Μωραίνει ο κύριος ον βούλεται απωλέσαι.