Είναι ν’ απορεί κανείς, πως ένας άνθρωπος που θέλει να γίνει ηγέτης μιας χώρας, όταν αναλαμβάνει τα ηνία της επιλέγει στην πλειοψηφία τους κατώτερους των περιστάσεων, προκειμένου να στελεχώσουν τους κρίσιμους τομείς των υπουργείων.
Ότι χειρότερο σε σχέση με το μέσο Έλληνα εμφανίζεται στο οβάλ γραφείο του υπουργικού συμβουλίου. Και ο τελευταίος μάνατζερ μιας επιχείρησης, γνωρίζει ότι για να πετύχει στην επιχείρηση που διευθύνει, πρέπει να επιλέξει τους καλύτερους να αναλάβουν τους κρίσιμους τομείς των τομέων δράσης.
Παράλληλα, παρά τις περί του αντιθέτου υποσχέσεις του, μόλις αναλάβει την εξουσία ακολουθεί την πεπατημένη και φτιάχνει έναν υπερμεγέθη λόχο Υπουργικού Συμβουλίου, με σχεδόν 50 ανθρώπους, αριθμός που δεν ελέγχεται με καμιά δύναμη από τον επικεφαλής της κυβέρνησης.
Στη λογική να βολέψουμε όσο περισσότερους γίνεται σε υπουργικές καρέκλες, θυσιάζουν την λειτουργικότητα και την αποτελεσματικότητα του κυβερνητικού σχήματος.
Φτάνουν στο σημείο να δημιουργούν υπουργικές θέσεις κενές περιεχομένου, προκειμένου να βολέψουν κάθε παρατρεχάμενο της εξουσίας.
Από το άνευ αντικειμένου υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης μέχρι τους υφυπουργούς-συντονιστές των δύο κομμάτων της συγκυβέρνησης.
Τι ρόλο άραγε θα μπορούσε να έχει σε μια χρεοκοπημένη χώρα, ένα υπουργείο μιας περιοχής, όταν με τις αλλαγές του «Καλλικράτη» Δήμοι και Περιφέρειες έχουν αναλάβει όλες τις αρμοδιότητες που αφορούν την Τοπική και την Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση;
Οι άνθρωποι που αναλαμβάνουν την εξουσία βρίσκονται σε πλήρη αντιδιαστολή με το έργο που τους ανατίθεται, μια και καταλαμβάνουν κυριολεκτικά το κράτος, εκτοπίζοντας τους υπηρεσιακούς δημόσιους λειτουργούς.
Με αυτή τη νοοτροπία η χώρα βολοδέρνει σαν ακυβέρνητο καράβι στα φουρτουνιασμένα κύματα, μια και η κρατική μηχανή βρίσκεται σε κατάσταση αποσύνθεσης, με τους αετονύχηδες να εκμεταλλεύονται καταστάσεις με σκοπό να κερδίζουν σε βάρος των πολλών.
Ταυτόχρονα μας πουλάνε ιδεολογίες με το κιλό που δεν πιστεύουν. Τα κόμματα αποτελούν ένα συνονθύλευμα, μια και σ αυτά κατοικοεδρεύει κάθε καρυδιάς καρύδι.
Στο ΣΥΡΙΖΑ μιλάνε για αριστερά, την ώρα που μια κρίσιμη μάζα τους προέρχεται από το εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσών ΠΑΣΟΚ, μια άλλη από τους διαγραφέντες του ΚΚΕ και οι υπόλοιποι από διάφορα μέχρι χθες εξωκοινοβουλευτικά γκρουπούσκουλα της ακροαριστεράς.
Αλλά και η ΝΔ βολοδέρνει ιδεολογικά, μια και ξεκίνησε από τον ριζοσπαστικό φιλελευθερισμό του Κωνσταντίνου Καραμανλή, στη συνέχεια ανακάλυψε τον Μεσαίο χώρο στην περίοδο Κώστα Καραμανλή, για να περάσει στην δεξιά την εποχή Σαμαρά και τώρα την κεντρώα του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Η ιδεολογική αυτή σύγχυση, δείχνει ότι τα σχήματα αυτά χρησιμοποιούνται ως οχήματα με προφανή σκοπό να παραπλανήσουν την κοινή γνώμη, μια δυστυχώς οι πολίτες παρασύρονται από τις σειρήνες, που τους τάζουν λαγούς με πετραχήλια. Από πού να αρχίσει κανείς.
Από τον Γ. Παπανδρέου που το 2009 έλεγε ότι λεφτά υπάρχουν, τον Α. Σαμαρά με τις υποσχέσεις, που έδινε στα Ζάππεια ή τέλος στον Α. Τσίπρα που τα έδωσε όλα προκειμένου να καταλάβει την εξουσία;
Να θυμίσουμε για όσους έχουν αδύνατη μνήμη, τότε κατάργησε τον ΕΝΦΙΑ, διέγραψε το χρέος, εισέπραξε το κατοχικό δάνειο, απέδωσε το δώρο των Χριστουγέννων, περιόρισε την λαίλαπα των φόρων σε αγρότες και επαγγελματίες, δεν μείωσε κύριες συντάξεις και επικουρικά, θεσμοθέτησε νέα σεισάχθεια για τα «κόκκινα» δάνεια, επανέφερε το αφορολόγητο στα 12.000 ευρώ, επανέφερε τον κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ και την εργασιακή νομοθεσία που ίσχυε προ των μνημονίων, οργάνωσε ένα αποκεντρωμένο κράτος, έδωσε κομμάτια της δημόσιας περιουσίας στα Ασφαλιστικά Ταμεία και τέλος φρόνησε τα ληξιπρόθεσμα από 70 δις να γίνουν 90 δις.
Αλήθεια ποια δικαιολογία έχουν να δώσουν στους πολίτες όλοι αυτοί οι πολιτικάντηδες, όταν η χώρα πήρε στην πλάτη της ένα 4ο Μνημόνιο 3,6 δις την ώρα που Ιρλανδία, Πορτογαλία και πρόσφατα η Κύπρος ξεμπέρδεψαν με ένα και μοναδικό μνημόνιο που υπέγραψαν;
Τι έχουν να πουν για το πραγματικό ξεπούλημα της χώρας που φτάνει μέχρι το νερό που αποτελεί το σημαντικότερο αγαθό για κάθε άνθρωπο;
Οι 153 που θα ψηφίσουν τα δύο μνημόνια σε συσκευασία ενός, τι έχουν να πουν στους ψηφοφόρους τους, για τα όσα υποσχέθηκε ο αρχηγός τους στη Θεσσαλονίκη τον Σεπτέμβρη του 2014; Για πια ελπίδα που έρχεται θα μιλήσουν;
Βεβαίως δεν μπορεί να περιμένει κανείς από το πολιτικό προσωπικό που εισπράττει πάνω από 6.000 ευρώ μηνιαίως, να αφουγκρασθεί τον πόνο του άνεργου, του χαμηλόμισθου και του συνταξιούχου.
Όμως όταν τους βλέπει στα παράθυρα των καναλιών, στους σικέ διαξιφισμούς, μπορεί να καταλάβει το πώς και το γιατί το παιχνίδι είναι στημένο, μια και ποσώς τους ενδιαφέρουν οι πολίτες που υποφέρουν.
Βεβαίως για να πούμε και του στραβού το δίκιο, την βασική ευθύνη δεν την έχουν αυτοί που στρογγυλοκάθονται στο θώκο της εξουσίας, αλλά οι πολίτες που τους ψήφισαν.
Αν η μετριότητα συνεχίσει να μας κυβερνά, γιατί έχει στήσει ένα άθλιο πελατειακό κράτος , τότε είμαστε κι εμείς άξιοι της τύχης μας.
Όσοι αφελείς πίστεψαν το Αλέξη είδαν τα αποτελέσματα. Τώρα ο νέος αρχηγός της ΝΔ, ο Κυριάκος, μας υποσχέθηκε από το βήμα του 10ου Συνεδρίου του κόμματος Ανάπτυξη, Αξιοκρατία, Αλληλεγγύη, Αριστεία, Αξιοπιστία … Γιατί να τον πιστέψουμε;