Ο αναπληρωτής υπουργός εξωτερικών, ένα από τα πολλά λαμπερά «αστέρια» της κυβέρνησης, ισχυρίσθηκε πως δεν ευθύνονται οι έλεγχοι κεφαλαίων για το κλείσιμο μίας ακόμη ελληνικής επιχείρησης – δίνοντας στη δημοσιότητα στοιχεία που στην πραγματικότητα είναι απόρρητα, για να τεκμηριώσει τη θέση του.
Αυτό σημαίνει βέβαια πως αποδέχεται ότι οι έλεγχοι κεφαλαίων, οπότε όλες οι ζημίες που προκλήθηκαν εξ αυτών στις εταιρίες της χώρας μας, είναι ευθύνη της κυβέρνησης του
– αφού διαφορετικά δεν θα έκανε ότι μπορεί για να αποδείξει πως ο
ένοχος για τη χρεοκοπία της Ηλεκτρονικής δεν ήταν το κλείσιμο των
τραπεζών και οι έλεγχοι κεφαλαίων.
Την ίδια στιγμή ιδρύεται το ένα κόμμα πίσω από το άλλο, με διάφορα ποιητικά ονόματα και με σημαία πλέον τη δραχμή (άρχισε να πουλάει αλήθεια;)
– όπως το «Εθνική Ενότητα» εκ δεξιών, καθώς επίσης το «Πλεύση προς την
Ελευθερία» εξ ευωνύμων. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τις συνεχείς
εμφανίσεις των πολιτικών, καθώς επίσης με πολλά άλλα που συμβαίνουν, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι, η Ελλάδα οδηγείται σε νέες εκλογές – από τις οποίες θα ακολουθούσε μία ακόμη θνησιγενής κυβέρνηση της εποχής των μνημονίων.
Η Λερναία Ύδρα της κρίσης πάντως θα συνεχίσει να βγάζει νέα κεφάλια, όσο παραμένει άλυτο το πρόβλημα του δημοσίου χρέους – στο οποίο προστέθηκε το ιδιωτικό με 330 δις €, εκ των οποίων πάνω από 200 δις € είναι ληξιπρόθεσμα (115 δις στις τράπεζες, 90 δις € στο δημόσιο κοκ.).
Από την άλλη πλευρά, οι νέες
δημοσκοπήσεις εμφανίζουν τη ΝΔ να προηγείται μόλις με 6%, παρά την
τεράστια καταστροφή που προκάλεσε στη χώρα η συγκυβέρνηση. Εύλογα
βέβαια, αφού και το δικό της σχέδιο δεν είναι άλλο από την ακόμη
πιο πιστή εφαρμογή του τρίτου μνημονίου, με την «ελπίδα» να εγκριθεί
στην Ελλάδα ένα τέταρτο (!) – επειδή με τα μέτρα αυτά, χωρίς
την ονομαστική διαγραφή χρέους, η χώρα μας θα παραμείνει στο διηνεκές
στην ύφεση, στην ανεργία και εκτός αγορών.
Το ίδιο ισχύει για όλες τις παρατάξεις
του «Μένουμε Ευρώπη» με σχέδιο και με πυξίδα το μνημόνιο, που όμως
οδηγεί τη χώρα εκτός Ευρωζώνης και ΕΕ – αφού βέβαια λεηλατηθεί
προηγουμένως η δημόσια και ιδιωτική περιουσία της. Όχι φυσικά επειδή οι
κακοί ξένοι έβαλαν την Ελλάδα στο στόχαστρο τους, όπως λένε οι θεωρίες
συνωμοσίας, αλλά λόγω του ότι θέλουν να πάρουν πίσω «χρυσά» τα δάνεια τους
– όπως άλλωστε συνηθίζεται σε ανάλογες περιπτώσεις, όταν το ανόητο και
δειλό θύμα φοβάται να χρεοκοπήσει, στέλνοντας τους από εκεί που ήρθαν (δρυός πεσούσης πᾶς ἀνήρ ξυλεύεται).
Ενδιαφέρον είναι επίσης το ότι, η ΕΚΤ αποφάσισε να
δέχεται ως εγγύηση από τις ελληνικές τράπεζες τα ομόλογα του EFSF που
έχουν στην ιδιοκτησία τους (συνολικά 37 δις €), σταδιακά στο 50% της
αξίας τους – γεγονός που σημαίνει ότι, για κάθε 50 € που τους δανείζει, θα απαιτεί 100 € σε σίγουρα ομόλογα του EFSF.
Εάν αυτός είναι λόγος για να
ζητωκραυγάζουν τα ΜΜΕ, τότε σωστά μας θεωρούν ηλιθίους οι Ευρωπαίοι –
κάτι που βέβαια δεν συμβαίνει για πρώτη φορά, αφού έναντι δανείων 230 δις € χάσαμε πάνω από 600 δις € από την ακίνητη περιουσία μας (πτώση
τιμών), 200 δις € από το χρηματιστήριο, 44 δις € από την αύξηση
κεφαλαίων των τραπεζών, το 50% των μισθών, συντάξεις, αποθέματα
ασφαλιστικών ταμείων, την εθνική μας κυριαρχία κοκ. Επί πλέον θα χάσουμε
σταδιακά ολόκληρη τη δημόσια και μεγάλο μέρος της ιδιωτικής περιουσίας,
παραμένοντας χρεωμένοι στο διηνεκές. Εάν αυτό δεν είναι το άκρον άωτο
της ανοησίας, τότε τί είναι αλήθεια;
Φυσικά οφείλει να αναρωτηθεί κανείς γιατί
το έκανε τώρα η ΕΚΤ, παρά το ότι η αξιολόγηση δεν έκλεισε ούτε καν
πολιτικά (αν και θα κλείσει μεσοβέζικα), ενώ η κυβέρνηση άρχισε ξανά τα
ακροβατικά της – με την ψήφιση νόμων που η ίδια θεωρεί απαράδεκτους, ενώ η Τρόικα δεν έχει συμφωνήσει μαζί της! (όπως στις αρχές του 2015, με το γνωστό αποτέλεσμα).
Η απάντηση είναι ασφαλώς απλή, αφού προηγείται πλέον το BREXIT, από οτιδήποτε άλλο – οπότε η
διαδικασία στην Ελλάδα θα καθυστερήσει με οποιονδήποτε τρόπο, με καρότα
όλων των ειδών, έως ότου διεξαχθεί το βρετανικό δημοψήφισμα.
Την άλλη ημέρα βέβαια, στις 24 Ιουνίου, θα έχει τελειώσει ο χρόνος για
την κυβέρνηση – κάτι που παραδόξως συνέβη επίσης το 2015, όπου
ακολούθησε το έγκλημα της 13ης Ιουλίου (Ιάκωβος Ιωάννου).