Τρόμαξε πολλούς Αθηναίους η χαμηλή διέλευση πάνω από την Αθήνα, δύο αμερικανικών μαχητικών αεροσκαφών τύπου F-15 σε σχηματισμό με δύο ελληνικά F-16… επίσης αμερικανικής κατασκευής, αλλά και ένα ακόμα που κινούνταν ανεξάρτητα, καθώς ήταν αυτό στο οποίο επέβαινε αυτός που έβγαλε τις υπέροχες φωτογραφίες με τον σχηματισμό να πραγματοποιεί χαμηλή διέλευση πάνω από το σύμβολο της παγκόσμιας Δημοκρατίας παγκοσμίως, τον Παρθενώνα και άλλα αξιοθέατα της ελληνικής πρωτεύουσας.
Του ΜΙΧΑΗΛ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Φυσικά, αφού ως γνωστόν είναι στο συλλογικό μας DNA, το Twitter οργίασε και το χιούμορ για μια ακόμη φορά περίσσεψε! Ο συγκεκριμένος ιστοχώρος κοινωνικής δικτύωσης έχει εξελιχθεί στο… αποκούμπι του Έλληνα τα χρόνια της κρίσης, ένα μέσο όπου αφήνουμε «την υπογραφή μας», δίνοντας τροφή στις επιθεωρήσεις του καλοκαιριού!
Αν έχει ο κόσμος χρήματα να πάει να παρακολουθήσει, αφού το μόνο που δεν έχει γίνει ακόμα, είναι να προταθεί από την κυβέρνηση στην Τρόικα ή Κουαρτέτο (ταπεινά συγνώμη «θεσμούς» θέλαμε να πούμε), είναι η απευθείας παραμονή ενός 50-70% των αποδοχών μας στον κρατικό κορβανά (βλ. μαύρη τρύπα) προς αποφυγήν δικής μας ταλαιπωρίας και στο πλαίσιο της… καταπολέμησης της γραφειοκρατίας.
Πάμε όμως να θέσουμε το ερώτημα που μας βασανίζει από εχθές το μεσημέρι, μετά τη χαμηλή διέλευση του σχηματισμού των μαχητικών στην Αθήνα. Τα αεροπλάνα ξεκίνησαν από την 117 Πτέρυγα Μάχης στην Ανδραβίδα, και μετά από πτήση πάνω από τον Κορινθιακό κόλπο έφθασαν πάνω από την Αθήνα. Υπήρχε άραγε πολιτικό μήνυμα στην ενέργεια αυτή, καθώς τις τελευταίες ημέρες καταγράφεται κάθετη κλιμάκωση των τουρκικών προκλήσεων στο Αιγαίο, σε επικίνδυνο βαθμό που θα μπορούσε να οδηγήσει σε «παρατράγουδα»;
Δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι γνωρίζουμε την απάντηση. Όμως, μια χώρα τόσο προσεκτική στις διπλωματικές χειρονομίες και την δι’ αυτών αποστολή μηνυμάτων προς κάθε ενδιαφερόμενο, σα να έδειξε ότι επιθυμούσε να κοινοποιήσει σε ολόκληρη την Ελλάδα την παρουσία των προηγμένων μαχητικών της στην ελληνική άσκηση ΗΝΙΟΧΟΣ.
Μαζί με την επίσης ικανότατη ισραηλινή Αεροπορία, Έλληνες και Αμερικανοί πιλότοι εκτέλεσαν εξαιρετικά πολύπλοκα επιχειρησιακά σενάρια. Τρεις εκ των κορυφαίων αεροπορικών δυνάμεων στον πλανήτη λοιπόν, βρέθηκαν σε ελληνικό έδαφος και εναέριο χώρο.
Οι δε «φίλοι και σύμμαχοι» -βαρβάτο διπλωματικό κλισέ!- στο ΝΑΤΟ Αμερικανοί (στη Συμμαχία παρακαλάνε να μπουν οι Ισραηλινοί που δεν προχωρούν λόγω Τουρκίας, πιστέψτε μας…), πραγματικά προέβησαν σε μια ενέργεια η οποία γνώριζαν καλά ότι θα εξασφάλιζε ευρύτατη δημοσιότητα, σε μια στιγμή που ένα άλλο θέμα των κεντρικών δελτίων ειδήσεων θα ήταν οι σκληρές αερομαχίες στο ανατολικό Αιγαίο.
Η διέλευση πάνω από το παγκόσμιο σύμβολο της Δημοκρατίας, τον Παρθενώνα, αβίαστα μας θύμισε την κατρακύλα που έχει πάρει η Τουρκία υπό τον Ερντογάν, η οποία ήδη θυμίζει μια χώρα οπισθοδρομική με εξαιρετικά καταπιεστικό -στα πρόθυρα της δικτατορίας κι επίσημα-καθεστώς, με την εικόνα να είναι τόσο δυσάρεστη, που μας πέρασε από το μυαλό ότι είναι άδικο για πολλούς Τούρκους, που κατά πάσα πιθανότητα θα ήταν πρόθυμοι να υιοθετήσουν πολύ πιο εποικοδομητική στάση στις σχέσεις της χώρας τους με την Ελλάδα.
Τα συμφέροντα και η διεκδίκηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της υφηλίου, ανέκαθεν αποτελούσε αιτία γέννησης σοβαρών συγκρούσεων, πολιτικών, διπλωματικών μα και ενόπλων. Η περιοχή μας, καλώς ή κακώς, συγκεντρώνει όλα τα χαρακτηριστικά, ώστε η ύπαρξη πλουτοπαραγωγικών πηγών μπορεί να αποδειχθεί ευλογία αλλά και κατάρα.
Σε τέτοιες καταστάσεις, επίσης ανέκαθεν εμφανίζονταν οι επιδιαιτητές, οι οποίοι στο τέλος της ημέρας καθόριζαν διά της ισχύος τις νέες ισορροπίες. Μπορεί τον τελικό λόγο να τον είχαν πάντα αυτοί οι επιδιαιτητές, όμως είναι εξίσου σαφές, ότι οι ισορροπίες αυτές επηρεάζονταν από τις ενέργειες όσων επιθυμούσαν να πλασαριστούν καλύτερα στις νέες διευθετήσεις, προτού διαμορφωθούν.
Σε αυτό, οφείλουμε να ομολογήσουμε, ότι η Τουρκία κάνει καλύτερη δουλειά από εμάς. Καλού κακού βεβαίως, καλό θα είναι πριν ξεκινήσουμε το πρωί για τη δουλειά μας, να περνάμε από την εκκλησία της γειτονιάς και να ανάβουμε έστω ένα κεράκι, προσευχόμενοι στον Αλλάχ (Θεός στον χριστιανισμό, μην τσιμπάτε!) να έχει καλά τον τρελούλη ηγέτη των γειτόνων μας.
Αν δεν ήταν αυτός, ο πολυχρονεμένος Ερντογάν με το καλάμι που έχει καβαλήσει, με αποτέλεσμα να μην έχει αφήσει κάποιον που να μην τον έχει κάνει εχθρό του, ενώ και οι φίλοι τον κοιτούν καχύποπτα, δεν θα μας έβλεπα και πολύ καλά. Διότι μπορεί να σε συμπαθούν, ακόμα και πολύ, business is business όμως και όπως έχει δείξει η εμπειρία και η ιστορία, δουλειές δεν κάνεις με βάση κάποιο… «καλοσυνόμετρο», αλλά με όποιον γυαλίζει και λίγο το μάτι του και αποδεικνύει με τη συμπεριφορά του ότι κατανοεί τους κανόνες του παιχνιδιού.
Όχι με τους αφελείς ιδεολόγους που είναι καλοί για περικαφενειακές συζητήσεις αριστερών φοιτητών, οι οποίοι είναι γεμάτοι αγαθές προθέσεις και ιδανικά, όμως έρχεται νομοτελειακά η ώρα στη ζωή να ανακαλύψουν, με χαρακτηριστική καθυστέρηση, ότι το όνειρο που έζησαν και προσπάθησαν να το μοιραστούν με την… οικουμένη, δεν είχε και μεγάλη σχέση με την «πεζή» διεθνή πραγματικότητα.
Το ζητούμενο είναι, στο μεταξύ, να μην έχουν καταστρέψει, χωρίς να το πάρουν χαμπάρι, μια χώρα και φυσικά τον λαό της. Διότι θα πρέπει να θυμόμαστε, ότι σε μεταβατικές ιστορικές περιόδους, όπου και οι ισορροπίες βρίσκονται υπό διαμόρφωση, το τρένο περνά από τον σταθμό, σφυρίζει, φορτώνει και φεύγει. Κι όποιος πρόλαβε… πρόλαβε.