Ο αποκαλυπτικός πίνακας που δημοσιεύτηκε πρόσφατα από το Bloomberg που παραθέτουμε εδώ, επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις μας ότι, μέσα στο 2016 οφείλουμε να αποπληρώσουμε για χρέη το ιλιγγιώδες ποσό των 19 δις ευρώ, με το μεγάλο βάρος να πέφτει στους μήνες Ιούνιο και Ιούλιο με πληρωμές 11 δις. Σε σχέση και με το δημοψήφισμα για το Brexit στη Μ. Βρετανία, ο Ιούλιος αποτελεί το χρονικό σημείο κλειδί για την περαιτέρω πορεία της χώρα μας. Γεγονός είναι ότι, το κολοσσιαίο χρέος που συνεχώς αυξάνεται και ξεπερνά πλέον τα 190% του ΑΕΠ, σε καμιά περίπτωση δεν είναι βιώσιμο. Μια κατεστραμμένη οικονομία όπως η δική μας, με μόνιμη ύφεση, τεράστια ανεργία και μαζική έξοδο επιχειρήσεων που συντελείται σήμερα, είναι εντελώς αδύνατο να αντεπεξέλθει σε τέτοιο βουνό ετήσιων εκταμιεύσεων. Όσο βαθιά και αν μπει το μαχαίρι στην επιβολή νέων σκληρών μέτρων λιτότητας και άντλησης πόρων από φοροεπιδρομές, δεν υπάρχει καμιά απολύτως περίπτωση να βρεθούν ποσά της τάξης των 19 δις, δηλ. το 10% περίπου του ΑΕΠ, για αποπληρωμή χρεών. Ούτε επαρκεί η πώληση των «ασημικών» της χώρας, (λιμάνια, αεροδρόμια,ΔΕΗ, Τράπεζες κλπ), που στη σημερινή κατιούσα οικονομική συγκυρία, η συνολική αξία τους δεν ξεπερνά τα 6-8 δις ευρώ.
Αναρωτιέμαι μήπως είναι ώρα πλέον να συζητήσουμε σοβαρά μια παραλλαγή ή και βελτίωση της πρότασης Σόϊμπλε για φιλικό Grexit με τη συνύπαρξη διπλού νομίσματος, του ευρώ για τις εξωτερικές συναλλαγές και της νέας δραχμής για τις εσωτερικές. Σε μια τέτοια περίπτωση, το Βερολίνο μας προικοδοτεί με 50 δις και στήριξη του νέου εθνικού μας νομίσματος με εγγυημένη υποτίμησή του μέχρι 25%, καθώς και με αναδιάρθρωση και επιμήκυνση των δανειακών μας υποχρεώσεων, ενώ συζητά και θέμα πολεμικών αποζημιώσεων. Επισημαίνεται ότι, το διπλό νόμισμα που έχει κατηγορηθεί ένθεν και ένθεν, χρησιμοποιείται σήμερα με διάφορους τρόπους, επίσημα ή ανεπίσημα, σε πολλές χώρες της ΕΕ αλλά και εκτός αυτής, όπως μεταξύ άλλων, η Ελβετία, Πολωνία, Τσεχία, Βουλγαρία, Ρουμανία, Τουρκία, Ισραήλ,Αίγυπτος, Αιθιοπία, Νότια Αφρική, Ινδία, Ταϊλάνδη, Βιετνάμ κλπ.
Το φιλικό Grexit είναι ένα βελούδινο διαζύγιο, που δε συνεπάγεται οικονομικούς και κυρίως γεωπολιτικούς κινδύνους που μπορεί να συνοδεύουν μια μονομερή στάση πληρωμών και άναρχη μετάβαση σε εθνικό νόμισμα. Εφ’ όσον εφαρμοστεί σωστά, θα παράσχει την απόλυτα αναγκαία ρευστότητα στην εσωτερική αγορά, η έλλειψη της οποίας αποτελεί σήμερα το μεγαλύτερο ολετήρα της ελληνικής οικονομίας. Επι πλέον, δεν προκαλεί σοβαρές παρενέργειες στην ευρωζώνη, ενώ αποτρέπει τη συνεχόμενη επιβολή ακραίων συνταγών λιτότητας που οδηγούν σε σπιράλ ύφεσης, απέραντη φτωχοποίηση και μόνιμη οικονομική παράλυση που, εκτός των άλλων, αποβαίνει και σε βάρος των δανειστών.
Το πλεόνασμα του κρατικού προϋπολογισμού και η ισοσκέλιση του ισοζυγίου πληρωμών που έχει επιτευχθεί κυρίως λόγω της μεγάλης πτώσης της τιμής των εισαγόμενων υγρών καυσίμων και κατά δεύτερο λόγο από την επιβολή μέτρων λιτότητας, αποτελεί μια χρυσή ευκαιρία για την προώθηση της προτεινόμενης λύσης. Για την έκδοση εθνικού νομίσματος, απαιτείται φυσικά διαχειριστική σύνεση με έκδοση νέου χρήματος που δε θα ξεπερνά ένα ορισμένο μέγεθος σε επίπεδα έως 20% του ΑΕΠ, ( 37 δις) σύμφωνα με τους γνωστούς δείκτες Μ2, ώστε να αποφευχθούν οι κίνδυνοι του υπερπληθωρισμού. Συνοδευτικά απαιτείται ο έλεγχος της διακίνησης κεφαλαίων που μπορεί να αρθεί στο μέλλον,η προστασία των καταθέσεων και των δανειοληπτών σε αναλογία 1: 1, η μείωση των φορολογικών συντελεστών σε συνδυασμό με αυστηρή πάταξη της φοροδιαφυγής, ο εκσυγχρονισμός και ανόρθωση της δημόσιας διοίκησης σύμφωνα με διεθνείς κανόνες. Για την πιστή εφαρμογή παρόμοιων μέτρων, μπορεί να προβλεφθεί ο έλεγχός τους από ένα γενικότερα αποδεκτό διεθνή φορέα.
Το Μνημόνιο, ήταν και είναι ένα οδυνηρό μάθημα για να μην επαναλάβουμε τα δικά μας τραγικά λάθη του παρελθόντος με την πλαστή ευημερία των δανεικών που μας οδήγησε στην υποτέλεια. Ίσως κάπου μας χρειαζόταν ο «Γερμανός» μας. Αλλά όχι οι Γερμανοί με κατοχική ιδιότητα. Η ανατροπή του μνημονίου με φιλικό Grexit, με συντεταγμένη μετάβαση στη δραχμή, προσωρινή ή μόνιμη, με αυτοδύναμη ανάπτυξη και το νοικοκύρεμα του κράτους, με εθνική αξιοπρέπεια και κοινωνική δικαιοσύνη, είναι σήμερα η πλέον εφικτή και αποτελεσματική επιλογή. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε και το κάνουμε πράξη, τόσο το καλύτερο για τη χώρα.
