P. Thomsen και D. Velculescu: personae non gratae

του Πέτρου Ι. Μηλιαράκη*

Ανεξαρτήτως της υποκλοπής της συνομιλίας μεταξύ του Poul Thomsen και της Delia Velculescu (ζήτημα που αποδοκιμάζει ευθέως η εσωτερική, η διεθνής και η ευρωπαϊκή έννομη τάξη), η κοινή γνώμη μέσω των WikiLeaks πληροφορήθηκε με τρόπο αυθεντικό ότι οι προαναφερόμενοι αξιωματούχοι του ΔΝΤ κατ’ ουσίαν συνωμοτούν, έτσι ώστε να περιέλθει η Ελλάδα και συνεπώς ο Ελληνικός λαός σε απόκρημνη θέση με αντικειμενικό σκοπό να επιβάλουν τις πολιτικές τους από καθέδρας.

• η θέση του ΔΝΤ

Ως προς την ελληνική πραγματικότητα, αφού το ΔΝΤ έχει συμμετάσχει ήδη σε δύο πλήρως αποτυχημένα Μνημόνια –Δανειακές Συμβάσεις, εξακολουθεί να εκφέρει θέσεις και να διατυπώνει απόψεις και ως προς το Τρίτο Μνημόνιο-Δανειακή Σύμβαση του 2015. Οι «νεοφιλελεύθερες συνταγές» του Διεθνούς αυτού Οργανισμού ουδόλως απέχουν από μια προσωπική μου άποψη που διατυπώθηκε δημοσίως (όταν ουδείς είχε ασχοληθεί με το ΔΝΤ και τις πολιτικές του), ήδη ενάμιση έτος πριν την έλευση του στην Ελλάδα. Η άποψή μου για το ΔΝΤ είναι καταγεγραμμένη σε σύγγραμμά μου (1) και έχει ακριβώς ως εξής: «Με άλλα λόγια, το ΔΝΤ υπεισέρχεται στο πεδίο της εσωτερικής και κοινωνικής πολιτικής, πράγμα που στις σημερινές κοινωνίες δεν γίνεται ευκόλως αποδεκτό. Σε κάθε περίπτωση, η όποια δανειοδότηση του ΔΝΤ προς κράτος-μέλος συνεπάγεται καθεστώς επιτήρησης και από καθέδρας λήψη αποφάσεων και επιβολή μέτρων λιτότητας –πράγματα τα οποία δυσκόλως γίνονται αποδεκτά από το κοινωνικό σύνολο.»

ειδικότερα ως προς την Ελλάδα και το ΔΝΤ

Είναι προφανές ότι το ΔΝΤ έχει τη βεβαία άποψη ότι μέτρα ύψους 5,4 δις ευρώ δεν είναι δυνατόν να επιτύχουν πρωτογενές πλεόνασμα 3.5% στο ΑΕΠ μέχρι το έτος 2018 χωρίς επώδυνα μέτρα. Άλλως δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί ο στόχος.

Το ΔΝΤ έχει την άποψη ότι η επίτευξη του στόχου αυτού επιβάλει μέτρα ύψους περίπου 9 δις ευρώ που αντανακλά στο 4,5% στο ΑΕΠ. Το ποσό αυτό, με βάση ακόμη και την κοινή πείρα, (όπως εκτιμάται ελευθέρως από την επιστήμη-εκτός ΔΝΤ), είναι αδιστάκτως βέβαιον ότι δεν μπορεί να εξασφαλισθεί χωρίς σοβαρές περικοπές στις συντάξεις, που ωστόσο αντικρίζουν το 17% στο ΑΕΠ, αλλά και χωρίς περαιτέρω επιβάρυνση του κοινωνικού σώματος με φόρους που ήδη έχουν εξαντλήσει το φοροδοτική του δυνατότητα.

Ήδη ο κ Thomsen στο blog του έχει διατυπώσει την άποψη ότι: «Το ΔΝΤ δεν θέλει να εφαρμόσει η Ελλάδα μια δρακόντεια δημοσιονομική προσαρμογή σε μια οικονομία που ήδη βρίσκεται σε σοβαρή ύφεση». Και συνεχίζει: «Στην πράξη έχουμε επανειλημμένως υποστηρίξει μια πορεία δημοσιονομικής προσαρμογής που στηρίζει περισσότερο την ανάκαμψη βραχυπροθέσμως και είναι πιο ρεαλιστική μεσοπροθέσμως…»

Οι θέσεις αυτές, παρά που αναγνωρίζουν την «σοβαρή ύφεση» (και συνεπώς τον αιτιώδη σύνδεσμο του ΔΝΤ με την κατάσταση αυτή), τείνουν να δημιουργήσουν την εντύπωση «στήριξης της Ελλάδας», σε αντίθεση με τις ανελαστικές θέσεις των εταίρων της Ευρώπης και του ESM. Από το σημείο όμως αυτό έως και την αποκάλυψη συνωμοτικής συνομιλίας ώστε η Ελλάδα να εξωθηθεί σε απόκρημνη κατάσταση προκειμένου το ΔΝΤ να επιβάλει από καθέδρας πολιτική απόλυτης λιτότητας και εξουθένωσης, αφορούν απόσταση που αντικρίζει έτη φωτός. Άλλωστε ο κ.P.Thomsen, παρά τα «καλά του λόγια» είναι συνυπεύθυνος της αποτυχίας των «προγραμμάτων διάσωσης».

Άξιο παρατήρησης είναι επίσης ότι η αποκάλυψη της συνωμοτικής αυτής συνομιλίας έλαβε χώρα όταν ήδη διαφαινόταν το «ενδεχόμενο» ότι στη Συνεδρίαση της 22ας Απριλίου 2016 οι Ευρωπαίοι Υπουργοί Οικονομικών θα συναινούσαν για τη δόση που θα επέτρεπε στη χώρα να καλύψει τις χρηματοδοτικές της ανάγκες. Υπ’ όψιν δε ότι οι ανάγκες αυτές στο πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους ανέρχονται στα 5,4 δις ευρώ, στο δεύτερο τρίμηνο που ήδη διανεύουμε στα 4,8 δις ευρώ και στη συνέχεια στα 1,9 δις ευρώ. Στον παρόντα χρόνο η Ελληνική κυβέρνηση καλύπτει τις υποχρεώσεις της μέσω των φόρων του ήδη βεβαρυμμένου Ελληνικού λαού. Στα προαναφερόμενα δε, θα πρέπει να επισημειωθεί ότι ήδη από το Δεκέμβριο του 2015 θα έπρεπε να έχει εκταμιευθεί η δόση των 5,7 δις ευρώ, ενώ το πρώτο τρίμηνο του 2016 θα έπρεπε να έχουν καταβληθεί 5,6 δις ευρώ και το δεύτερο τρίμηνο (που ήδη διανύουμε) 4,5 δις ευρώ. Αντιθέτως δεν έχει καταβληθεί ούτε ένα (1) ευρώ.

οι θέσεις της Κυβέρνησης

Ο γράφων δεν συμμετέχει στις διαδικασίες που λαμβάνουν χώρα. Απλώς εκτιμά ως ενεργός πολίτης (από τις κοινές παραστάσεις που προσλαμβάνουμε όλοι όσοι ενδιαφερόμαστε για τα κοινά), ότι η κυβέρνηση είναι έτοιμη να αποδεχθεί έναντι της αξιολόγησης μέτρα 3% στο ΑΕΠ έως το έτος 2018, που αφορά στο ποσό 5,4 δις ευρώ. Υπ όψιν δε ότι η διαδικασία αυτή προσδιορίζεται με το λεγόμενο «1+1+1». Τούτο μεταφράζεται ως εξής : το 1% αφορά στο ΑΕΠ από την ασφαλιστική μεταρρύθμιση, το άλλο 1% αφορά στο ΑΕΠ στο επίπεδο της άμεσης φορολογίας και τέλος το άλλο 1% αφορά στο ΑΕΠ στο επίπεδο της έμμεσης φορολογίας.

το ενδεχόμενο αποχώρησης του ΔΝΤ

Τα προαναφερόμενα μέτρα, που φαίνεται να εισηγείται η Ελληνική κυβέρνηση, βρίσκονται σε αντίθεση τόσο με τις εσωτερικές αντιθέσεις των Θεσμών όσο και με τις αντοχές της ελληνικής κοινωνίας η οποία βρίσκεται σε επίπεδο ακόμη και ανθρωπιστικής κρίσης. Επειδή δε προσφάτως έχει τροποποιηθεί το Καταστατικό του ΔΝΤ ως προς τη βιωσιμότητα του χρέους, απαιτεί επισήμως επικαιροποίηση της βιωσιμότητας του Ελληνικού χρέους από τους εταίρους. Έτσι ενδεχομένως να τίθεται, χωρίς την παρέμβαση της Ελληνικής κυβέρνησης, ζήτημα εάν και κατά πόσο το ΔΝΤ θα θελήσει να παραμείνει ή να αποχωρήσει από την όλη διαδικασία. Τούτα όλα δημιουργούν ακραίες καταστάσεις και ζοφερά φαινόμενα που καταλήγουν σε αχαρτογράφητα πολιτικά και οικονομικά ύδατα.

η συνήθης τακτική του ΔΝΤ

Οι παρεμβάσεις του ΔΝΤ τα τελευταία χρόνια έχουν τεθεί στη βάσανο όχι μόνο της διεθνούς κοινής γνώμης, αλλά και της διεθνούς επιστήμης. Αφορούν άδικες κοινωνικές πολιτικές που συντρίβουν κυρίως τη μεσαία τάξη, ενώ δημιουργούν εντυπωσιακές αναταράξεις στο πολιτικό σκηνικό των χωρών που παρεμβαίνουν. Σε πολύ επιγραμματικό επίπεδο οι πρόσφατες εμπειρίες που έχουμε από τις παρεμβάσεις του ΔΝΤ αφορούν: στη Βρετανία (1976), στη Βραζιλία (1998 και 2002), στο Μεξικό (1995), στην Ασία (Ασιατική κρίση 1997 και 1998), στην Αργεντινή (1999 και 2001), στο Πακιστάν (2008), στη Λευκορωσία (2008), στην Ουγγαρία (2008), στην Ισλανδία (2008), στη Λετονία (2008), στη Σερβία (2009), στη Ρουμανία (2009) στην Τουρκία (κατ΄ επανάληψη) και στη Ρωσία (κατ΄ επανάληψη). Οι παρεμβάσεις αυτές ως συνέπειες είχαν τη δημιουργία κοινωνικής κρίσης αλλά και απόλυτης φτώχειας ακόμη και στο επίπεδο του 50% της κοινωνίας (βλ. π.χ. Μεξικό).

ο σύγχρονος νομικός και πολιτικός πολιτισμός

Ο σύγχρονος νομικός και πολιτικός πολιτισμός οφείλει να αντιδρά στην αχαλίνωτη πολιτική, τακτική και πρακτική οποιασδήποτε οργανωμένης οντότητας (π.χ. Funds ή όποιου Διεθνούς Οργανισμού), που αναιρεί κεκτημένα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα τα οποία υπερασπίζονται υπερκείμενες Αρχές και Αξίες πρωτογενών κανόνων δικαίου.

Η Ελλάδα ασφαλώς δικαιούται να καταγγείλει τις δανειακές συμβάσεις. Επίσης δικαιούται να διατυπώσει δημοσίως με διαπιστωτική πράξη της κυβέρνησης το επαχθές του σωρευμένου χρέους και το μη βιώσιμο αυτού. Αυτά αποτελούν προσωπική άποψη του γράφοντος, ο οποίος εξακολουθεί να συμμετέχει στην Επιτροπή Αλήθειας του Δημοσίου Χρέους που συνεχίζει τις εργασίες της σε άλλο νομικό επίπεδο. Η κυβέρνηση όμως δικαιούται, εάν το αποφασίσει, να κηρύξει τον P.Thomsen και την D.Velculescu, το κάθε πρόσωπο χωριστά ως persona non grata (και για τους δύο personae non gratae). Η συνωμοτική συνομιλία τους παρέχει τη νομική βάση. Οι παραδεδειγμένες Αρχές του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου δικαιολογούν τη διακοπή της συνεργασίας των συγκεκριμένων προσώπων με την Ελληνική Πολιτεία. Η άρση της διαπίστευσης των προαναφερομένων αξιωματούχων του ΔΝΤ ως προς η χώρα μας, επιβάλλεται τουλάχιστον για λόγους εθνικής αξιοπρέπειας!...

Υποσημείωση:

1. Βλ. Π.Μηλιαράκης, Μακροσύστημα και Ευρωσύστημα, 2009, Εκδόσεις Λιβάνη, σελ. 118.

---------------------------------------------

* Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Χώρας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC - EU).