ΘΑΝΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΣ
Θρίαμβος! “Δεν θ' αφήσουμε κανέναν να παίζει παιγνίδια σε βάρος της χώρας!”, διατράνωσε εθνικά περήφανα το Μέγαρο Μαξίμου, λίγο μετά την έκτακτη σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε με συμμετοχή του κ. Τσίπρα, προκειμένου να εξεταστεί η κατάσταση που δημιουργήθηκε μετά την “διαρροή” συνομιλιών του Τόμσεν και της Ντέλιας Βελκουλέσκου για την τακτική που θα πρέπει ν' ακολουθήσει το ΔΝΤ εν όψει της τελικής φάσης της αξιολόγησης!
Και η κυβερνητική εκπρόσωπος κ. Όλγα Γεροβασίλη, για να μην αφήσει σε κανέναν την παραμικρή αμφιβολία περί του ότι “του ΄Ελληνος ο τράχηλος ζυγόν δεν υπομένει”, βγήκε και ανακοίνωσε ότι “ η ελληνική κυβέρνηση, ζητά εξηγήσεις από το ΔΝΤ, ως προς το εάν η επιδίωξη συνθηκών χρεωκοπίας της Ελλάδος, λίγο πριν το δημοψήφισμα για το brexit, είναι επίσημη θέση του Ταμείου...”. ΟΚ, λοιπόν,η... Δέσπω πήρε τ' άρματα και “αχός βαρύς ακούγεται, πολλά ντουφέκια πέφτουν”, ξεκινάμε νέο πόλεμο...
Αλλά, για ποιον ακριβώς λόγο; Τι το καινούργιο προκύπτει από τις διαρροές του Wiki-leaks που ανατρέπει τα δεδομένα και μας υποχρεώνει να βάλουμε τις ξιφολόγχες στα όπλα μας; Είπε ο Τόμσεν (στις 19 Μαρτίου) στην Ντέλια, ότι αν δεν στριμώξουμε τους Έλληνες (“αυτοί συμφωνούν και μετά δεν υλοποιούν τίποτε χωρίς πίεση...”) δεν πρόκειται να υλοποιήσουν τα μέτρα “και στο παρελθόν, μόνο μία φορά ελήφθησαν αποφάσεις, και ήταν όταν οι Έλληνες επρόκειτο να ξεμείνουν σοβαρά από χρήματα και να χρεοκοπήσουν...”. Και ταυτόχρονα, η απειλή μιας οικονομικής καταστροφής, θα αναγκάσει και άλλους “παίκτες” (την Γερμανία και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς) να δεχθούν όσα προτείνει το ταμείο: η Μέρκελ και οι θεσμοί την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους (σσ: όρος για να συνεχίσει την παρουσία του το ΔΝΤ) και η Αθήνα την υλοποίηση των συμφωνηθέντων (ασφαλιστικό, φορολογικό, κάλυψη δημοσιονομικών κενών,, ιδιωτικοποιήσεις κ.λ.π).
Τι από όλα αυτά (τους ελιγμούς και τις πιέσεις που γίνονται σε μια σκληρή διαπραγμάτευση...) δεν γνωρίζαμε και... πέσαμε από τα σύννεφα όταν “διέρρευσαν” από τα Wiki-leaks; Δεν ήταν γνωστό και χιλιοσχολιασμένο ότι το ΔΝΤ επιδιώκει να εκβιάσει την Γερμανία προκειμένου να δεχθεί ελάφρυνση του ελληνικού χρέους ΠΡΙΝ από το δημοψήφισμα στην Βρετανία και τους πιθανούς τριγμούς που θα προκαλέσει στην ΕΕ; Η ελληνική κυβέρνηση, που έχει “ποντάρει” σ' αυτόν το όρο του ΔΝΤ, της ελάφρυνσης του χρέους, δεν ήξερε ότι τα... τρεναρίσματα και οι ακαμψίες που επέβαλε το ΔΝΤ στην αξιολόγηση, αποβλέπουν στο να φθάσουμε λίγο πριν την εξάντληση των ταμειακών αποθεμάτων στην Ελλάδα και πιο κοντά στο δημοψήφισμα στην Βρετανία, για να κορυφωθούν οι πιέσεις ένθεν κακείθεν; Πόθεν, λοιπόν, η... “έκπληξη”;
Ο ίδιος ο κ. Τσακαλώτος δεν μας έχει προειδοποιήσει έγκαιρα, ότι “αν η αξιολόγηση δεν έχει ολοκληρωθεί μέχρι τον Ιούνιο, καταστραφήκαμε...”; Και ο Ιούνιος, είναι το χρονικό όριο στο οποίο στραγγίζουν και... από κέρματα τα δημόσια ταμεία, θα πρέπει να καταβληθούν οι δόσεις μας προς τους δανειστές, και αν δεν έχει ολοκληρωθεί η αξιολόγηση και δεν έχουμε εισπράξει εμείς την... δόση μας που προβλέπεται (και εκκρεμεί από πέρσι!) από το μνημόνιο Τσίπρα, και δεν καταβάλλουμε την... δόση μας, ή θα κηρυχτούμε σε πτώχευση και χρεοκοπία, ή θα πρέπει να μην πληρωθούν μισθοί και συντάξεις για να φανούμε συνεπείς στις δανειακές μας υποχρεώσεις! Κι' ατό το τελευταίο είναι “εναλλακτική” που επίσημα και δημόσια έχει προτείνει το ΔΝΤ εδώ και ένα μήνα, και η κυβέρνηση απάντησε... υπερηφάνως, ότι “θα προτιμήσει να πληρώσει μισθούς και συντάξεις, και όχι τους δανειστές...
Τι δεν... ξέραμε λοιπόν; Όλα ήταν γνωστά και ξεκάθαρα:προοπτικές, τακτικές και στρατηγικές κινήσεις, μεθοδεύσεις και “κόλπα” που θα χρησιμοποιούνταν σ' αυτή την έτσι κι' αλλιώς δύσκολη διαδικασία αξιολόγησης η οποία παρατείνεται με ευθύνη της ελληνικής πλευράς επί ένα 7μηνο. Όσο... “διαπραγματευόμασταν” και πέρσι τέτοια εποχή με τον Βαρουφάκη, μέχρι να χτυπήσει την πόρτα μας η χρεοκοπία και το εξωπέταγμα από την Ευρώπη, και να γίνει η κωλοτούμπα προς τον ρεαλισμό του κ. Τσίπρα...
Πολύ φοβάμαι, ότι ξαναβρισκόμαστε στο ίδιο έργο θεατές, με τον ίδιο ερασιτεχνικό και ανίκανο θίασο-μπουλούκι. Ο κ. Τσίπρας, θέλει πάλι να δημιουργήσει συνθήκες κινδύνου “εθνικής καταστροφής”, για να δικαιολογήσει την αναδίπλωση του (και να καλμάρει, να παραπλανήσει την ανήσυχη και αμήχανη βάση του που αποστασιοποιείται...) και να (ξανά)πει “έδωσα μαχητικά και αταλάντευτα τον καλό αριστερό αγώνα, αλλά....”. Και ή να εφαρμόσει το μνημόνιο στο οποίο “δεν πιστεύει”, ή να καταφύγει “ηρωικά” σ' εκλογές. Τις οποίες απέκλεισε την περασμένη Τρίτη στην Βουλή, αλλά το ίδιο είχε κάνει και πέρσι τον Ιούλιο...
Μόνο που η ιστορία, επαναλαμβάνεται ως φάρσα. Το κόστος της οποίας, θα το λουστούμε όλοι μας...