Θα μπορούσε να είναι τίτλος ταινίας (όπως το ''Και οι 12 ήταν καθάρματα'' του 1967), αλλά δεν είναι.
Είναι πραγματικότητα.
Μόνον καθάρματα θα μπορούσαν να ζητήσουν πίσω από χαμηλοσυνταξιούχους, και μάλιστα αναδρομικά, το βοήθημα-ελεημοσύνη που
λέγεται ΕΚΑΣ.
Τα ίδια αυτά καθάρματα θα κάνουν την Κυριακή το βράδυ νόμο του κράτους(;) το νομοσχέδιο των 7500 σελίδων με τα 17 ακόμη ''προαπαιτούμενα'' (που δεκαεφτά να είναι οι μέρες τους κι αυτές κρεβατωμένες), που κατατέθηκε χθες μεσάνυχτα στην Βουλή με την διαδικασία του επείγοντος.
Τον ''κόφτη'' (που να κοπεί το αίμα τους) την άλλη φορά.
.
Τα όντα αυτά έχουν υποστεί κάποια μετάλλαξη και πιά δεν ανήκουν στο ανθρώπινο είδος με την ευρεία έννοια του όρου.
Μπορεί να περπατούν ακόμα με τα δύο πόδια, να μιλούν, να γελούν να τρώνε να αφοδεύουν και να κοιμούνται σαν όλους εμάς,
..αλλά άνθρωποι δεν είναι.
Το κακό είναι πως έχουν DNA. Αυτό. Το μεταλλαγμένο. Το καθαρματικό.
Το DNA αυτό δεν πρέπει να μεταγραφεί.
Πρέπει να βρεθεί τρόπος να μη μεταφερθεί σε άλλα άτομα.
Για να το πούμε όσο πιό κομψά γίνεται: πρέπει να σταματήσει εδώ.
Πώς;
Υπάρχουν πολλοί τρόποι. Άλλοι βίαιοι, άλλοι λιγότερο βίαιοι, άλλοι ανθρωπιστικοί.
Το blog θα προτείνει τον λιγότερο βίαιο τρόπο και τον περισσότερο ανθρωπιστικό.
Αυτόν που τα προηγμένα κοινωνικά κράτη εφαρμόζουν,
..για τους παιδεραστές, τους βιαστές, τους ''καθ΄ έξιν'' εγκληματίες και λοιπούς με ανώμαλη ψυχοσύνθεση και βαριά αντικοινωνική δράση ανθρώπους:
Την στείρωση.
Και πως θα γίνει αυτό; Εύκολα. Με έναν νόμο.
Και ποιός θα τον ψηφίσει αυτόν τον νόμο;
Εδώ είναι το ωραίο: Αρκεί να βρεθεί ένας από 'μας σε θέση γραφιά, δακτυλογράφου, υποβοηθού βοηθού υπουργού, ό,τιδήποτε τέτοιο και σχετικό με την σύνταξη και καθαρογραφή νομοσχεδίων.
Τότε, θα μπορέσει να προσθέσει κάπου, οπουδήποτε μέσα στις τόσες χιλιάδες σελίδες, μία τροπολογία, μία υποσημείωση όπου θα προβλέπεται η στείρωση σε βουλευτές και νομοθέτες που με παρόμοια νομοσχέδια επιφέρουν ανήκεστο βλάβη στην κοινωνία, και μετατρέπουν την χώρα σε αποικία και προτεκτοράτο.
Και τότε θα το ψηφίσουν μόνοι τους!
Έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν διαβάζουν τί ψηφίζουν.
Αρκεί να το ψηφίσουν για να παραμείνουν στις καρέκλες τους.
Η φύση καμιά φορά κάνει και λάθη.
Αστοχίες.
Καιρός να διορθώσουμε μία απ' αυτές!..
ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ