Μια ακόμη αυταπάτη είχε η κυβέρνηση ότι πίστευε ότι μπορούσε να αποφύγει τις αποκρατικοποιήσεις. Τώρα όχι μόνο θα γίνουν αλλά πρέπει να εμφανίσει και λίστα με 19 δημόσιες επιχειρήσεις, τις Ιφιγένειες που έχει επιλέξει να «θυσιάσει» και πρέπει και να τολμήσει και να το πει.
Της Μαρίνας Πρωτονοταρίου
Το τελευταίο διάστημα έγιναν αψιμαχίες μεταξύ υπουργών και ΤΑΙΠΕΔ για το άν και τι θα πουληθεί από τις εταιρείες που ανήκουν στο Δημόσιο. Μέχρι την τελευταία στιγμή αύριο βράδυ, αναμένεται να αναμορφώνεται η λίστα με τις υποψήφιες εταιρείες του Δημοσίου που θα περάσουν στην «Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας» ή αλλιώς Υπερταμείο.
Και το μπρα ντε φερ θα συνεχίζεται με τους δανειστές και αφού μπουν στη λιστα. Για το μέλλον των ΔΕΚΟ που περνάνε στη νεοσύστατη «Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας» και το είδος της αξιοποίησης που θα επιλέγεται κάθε φορά οι τελικές αποφάσεις θα λαμβάνονται από τέσσερα μέλη του Εποπτικού Συμβουλίου, θα πρέπει δηλαδή να συμφωνεί η ελληνική πλευρά με τους δανειστές για κάθε απόφαση.
Στην νέα θυγατρική για τις εταιρείες του Δημοσίου, την ΕΔΗΣ( Εταιρεία Δημοσίων Συμμετοχών) αρχικά, έγινε γνωστό με ένα παράρτημα που κατέθεσε ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Γιώργος Χουλιαράκης, ότι περιλαμβάνονται ΟΑΣΑ, ΟΣΥ, ΣΤΑΣΥ τον οργανισμό διαχείρισης του Ολυμπιακού Σταδίου (ΟΑΚΑ) και τα ΕΛΤΑ.
Ο ίδιος υποστήριξε πως υπάρχουν και άλλες 19 κρατικές εταιρείες που θα μεταφερθούν στο υπερ-Ταμείο, σε δεύτερη φάση, χωρίς να καταθέσει το σχετικό παράρτημα, καταθέτοντας όμως έγγραφο με τις εταιρείες που θα ενταχθούν σε επόμενη φάση στο Ταμείο και ήταν οι ΕΥΑΘ, ΕΛΒΟ, Αττικό Μετρό, η Κτιριακές Υποδομές και η ΔΕΗ. Λίγο αργότερα ο υπουργός κ. Τσακαλώτος κατέθεσε νεότερη νομοτεχνική βελτίωση που εξαιρούσε τις ΕΥΑΘ, ΕΛΒΟ, Αττικό Μετρό, η Κτιριακές Υποδομές και η ΔΕΗ.... και έβαζε τον ΟΣΕ. Και μέχρι αύριο ποιος ξέρει....Οι πιέσεις από το εξωτερικό ζητούν μια ακριβή και ξεκάθαρη λίστα και τα στελέχη της κυβέρνησης βάζουν και βγάζουν.
Οι θυγατρικές του Υπερταμείου (της «Εταιρείας Συμμετοχών και Περιουσίας» )θα είναι, το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, το ΤΑΙΠΕΔ, η Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου (ΕΤΑΔ), και η εταιρεία Δημοσίων Συμμετοχών.Η κυριότητα και νομή όλων των κινητών και ακίνητων περιουσιακών στοιχείων τα οποία ανήκουν στο Ελληνικό Δημόσιο και τα διαχειρίζεται η ΕΤΑΔ σύμφωνα με το ν. 2636/1998, μεταβιβάζονται αυτομάτως στην ΕΤΑΔ χωρίς αντάλλαγμα, με μόνες εξαιρέσεις: Αιγιαλοί, παραλίες και παρόχθιες εκτάσεις, υδρότοποι, Περιοχές Ramsar,Περιοχές Natura, Αρχαιολογικοί χώροι,Αμιγώς δασικές εκτάσεις.
Το Υπερταμείο θα είναι διάρκειας 99 ετών –όσο και το δάνειο στο οποίο ουσιαστικά είναι υποθήκη- .Σκοπός του ταμείου αυτού που αποτέλεσε την εγγύηση για να δοθεί το δάνειο από κοινοβούλια των ευρωπαϊκών χωρών, θα είναι η πώληση της κρατικής περιουσίας των Ελλήνων. Σκοπός θα είναι η αποπληρωμή μέρους του χρέους της χώρας με τα μισά εκ των εσόδων της εκποίησης, ενώ τα άλλα μισά θα ταδιαχειρίζεται το ελληνικό κράτος μέσω του υπουργείου Οικονομικών για επενδύσεις ή άλλους σκοπούς που θα καθοριστούν στο μέλλον.
Η μάχη της αξιοποίησης
Το εγχείρημα αποπληρωμής κρατικού χρέους με τα προϊόντα της πώλησης της ελληνικής δημόσιας περιουσίας μπορεί να είναι ό,τι πιο αντιαναπτυξιακό έχει σκεφτεί ο ανθρώπινος νους, όμως δεν είναι καινούργιο. Είναι ο ίδιος νόμος , της προηγούμενης κυβέρνησης, που δημιούργησε το ΤΑΙΠΕΔ σύμφωνα με τον οποίο ό,τι μπαίνει στο Ταμείο, εκποιείται υποχρεωτικά και τα χρήματα πηγαίνουν στο χρέος.
Αντίθετα, στη νέα «Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας» μόνο το 50% θα κατευθύνεται στην αποπληρωμή του χρέους, με τα υπόλοιπα να πηγαίνουν στην ανάπτυξη (ο,τι κι αν αυτό μπορεί να σημαίνει) ενώ η ιδιωτικοποίηση της περιουσίας δεν είναι υποχρεωτική και μιλάμε για αξιοποίηση.
Ακόμη κι αν τόσο η «χρηματοδότηση της ανάπτυξης» όσο και η έννοια « Ταμείο Αξιοποίησης» μπορεί να σημαίνουν και κάτι μπορεί και τίποτα, αποτελούν λεξεις μιας συμφωνίας που μια εποχή που η χώρα είναι δεμένη χειροπόδαρα από τα χρέη και κυβερνάται από αυστηρά νομικά κείμενα, έχουν μεγάλη αξία, στο βαθμό που δίνουν απλά την πιθανότητα αυτού που υπόσχονται. Μπορεί να αποδειχτούν και αυτές αυταπάτες μπορεί και όχι. Το μέλλον και οι ισορροπίες που θα κρατηθούν μέσα στο Υπερταμείο θα το αποδείξουν.
Το βέβαιο είναι ότι μεγάλες μάχες αναμένεται να δοθούν στους κόλπους του νέου Ταμείου, αφού για να ληφθεί οποιαδήποτε απόφαση χρειάζεται συμφωνία των δύο πλευρών και οι δύο πλευρές έχουν άλλες ερμηνείες στην έννοια αξιοποίηση. Η ελληνική πλευρά θέλει να τροφοδοτήσει την ανάπτυξη με το 50% των εσόδων (κάτι ιδιαίτερα αόριστο) ενώ οι δανειστές θέλουν...να επενδυθούν και αυτά τα κεφάλαια για να αναδιαρθρωθούν τα υπόλοιπα περιουσιακά στοιχεία προς ιδιωτικοποίηση.
Οι διαφωνίες θα είναι σοβαρές και πολλές και είναι άγνωστο πώς θα καταλήγουν, αφού αν και ανώτατο όργανο του Ταμείου είναι η Γενική Συνέλευση του μοναδικού μετόχου (του Ελληνικού Δημοσίου) οι αποφάσεις λαμβάνονται από το διοικητικό συμβούλιο και το εποπτικό συμβούλιο που θα εγκρίνει ή θα απορρίπτει τις αποφάσεις. Το εποπτικό συμβούλιο θα έχει τρία απλά μέλη που θα προτείνει η ελληνική κυβέρνηση και θα είναι της αποδοχής της τρόικας, ενώ δυο άλλα μέλη θα ορίζονται από το ESM και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή χωρίς την ανάγκη σύμφωνης γνώμης της χώρας. Για έγκριση όλων των αποφάσεων θα απαιτούνται 4/5 του εποπτικού συμβουλίου, δηλαδή ενός εκ των δυο διορισμένων ξένων.