Η διαφαινόμενη συμφωνία της ελληνικής κυβέρνησης με τους δανειστές, ερμηνεύθηκε σαν προσπάθεια τους να στηρίξουν τον ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά τον Α. Τσίπρα. Αυτή η εκτίμηση μοιραία καταλήγει στο πολιτικό συμπέρασμα της πολύχρονης παραμονής του στην διακυβέρνηση της χώρας, καθώς και η κοινοβουλευτική ομάδα του αποδείχθηκε συμπαγής και γιατί αυτή η διάθεση των Ευρωπαίων εκλήφθηκε σαν μόνιμη και σταθερή. Δηλαδή της προσδόθηκαν τα χαρακτηριστικά της στρατηγικής επιλογής.
Το κυρίαρχο στοιχείο στην τακτική των εταίρων μας είναι να αποφευχθεί στην παρούσα κρίσιμη ευρωπαϊκή συγκυρία η προσθήκη ενός ακόμα προβλήματος δίπλα στο Βρετανικό δημοψήφισμα και στις Ισπανικές εκλογές. Επειδή και η Ελληνική πλευρά ήθελε να αποφύγει την περσινή τραυματική εμπειρία της, τα δύο μέρη συνέκλιναν αποφασιστικά.
Επί πλέον –όπως έχει γραφεί κατά κόρον- οι δανειστές εκτιμούν πως η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ψηφίζει με σχετική ευκολία και χωρίς λαϊκές αντιδράσεις ό,τι αυτοί της ζητούν. Αυτή είναι η μια ανάγνωση των γεγονότων. Υπάρχει και μια άλλη, που χωρίς να την ανατρέπει, την συμπληρώνει. Είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος.
Είναι ολοφάνερο πως μια νέα κρίση της ελληνικής κυβέρνησης με τους εταίρους –δανειστές, πέραν των άλλων παρενεργειών, θα έδινε την ευκαιρία στον ΣΥΡΙΖΑ να προσφύγει στις κάλπες, μία λύση στην παρούσα συγκυρία win-win γι΄αυτόν. Γιατί σε περίπτωση νίκης επανεπιβεβαιώνει την κυριαρχία του και σε περίπτωση ήττας αποχωρεί από την κυβέρνηση με ένα ισχυρότατο ποσοστό περί το 25%.Ετσι, με συντεταγμένες τις κύριες δυνάμεις του θα πριονίζει το κλαδί της νέας φιλελεύθερης κυβέρνησης, που θα πρέπει να λάβει όλα τα επώδυνα μέτρα. Αυτή η εξέλιξη θα δημιουργήσει μια πρόσθετη αστάθεια στην Ελληνική οικονομία και στην κοινωνία, πράγμα απευκταίο για τους δανειστές.
Στηρίζοντας την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, πέραν της απρόσκοπτης ψήφισης των συμφωνηθέντων επιτυγχάνουν και την πολιτική φθορά της, καθώς η αγριότητα αυτών των μέτρων, είναι λογικό να προκαλέσει κοινωνική δυσαρέσκεια. Ευθύς ως διαπιστώσουν οι δανειστές πως το κλίμα που διαμορφώνεται μέσα στην Ελληνική κοινωνία επηρεάζει την αποτελεσματικότητα της συγκυβέρνησης, θα της τραβήξουν το χαλί κάτω από τα πόδια. Αυτό το έργο πρωτοανέβηκε με την κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου, με την γνωστή του κατάληξη.
Ο εξουθενωμένος πολιτικά ΣΥΡΙΖΑ θα δει την δύναμη του να μειώνεται σε δραματικά ποσοστά, που θα καταστήσουν μια δυναμική αντιπολίτευση εκ μέρους του και αδύνατη και ατελέσφορη.
Το αν, και κυρίως το πότε, θα ενεργοποιηθεί ένα παρόμοιο σενάριο, εξαρτάται κυρίως από τις κοινωνικές αντιδράσεις, τις αντοχές του ΣΥΡΙΖΑ και την ικανότητα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να παρουσιάσει μια αξιόπιστη συνολικά πρόταση.
Συνεπώς, η παρεχόμενη από τους εταίρους μας στήριξη στην συγκυβέρνηση έχει και μια δεύτερη ανάγνωση, που διαμορφώνει ένα εντελώς διαφορετικό πολιτικό σκηνικό από την πρώτη και άμεσα αντιληπτή ανάγνωση. Συγχρόνως, απαιτεί από την αξιωματική αντιπολίτευση να οξύνει τους τόνους της αντιπαράθεσης και να αναδείξει με σοβαρότητα την εναλλακτική ατζέντα της. Η παράταση που πήρε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι βραχεία και φθοροποιός.